انسان بخاطر حجابھاى تاريكى و نورى نمى تواند به معدن بزرگى برسد. حجابھاى تاريكى

ھمان عالم طبیعت است كه آنرا ديده و حس مى كنیم البته بعضى از عالمھاى مثال نیز به

حجابھاى تاريكى ملحق مى شوند. حجابھاى نورى نیز از آنجا شروع مى شود كه انسان با

واگذاشتن ماده و شكل از عالم طبیعت ترقى ، نفس خود را مجرد از اين دو ديده ، نفس و

حقیقت او بدون پوسته ماده و شكل براى او آشكار شده و نفس خود را امر بزرگى ببیند. و با

بقاى حجابھاى نورى در معارف كشفى بر او گشوده مى شود و آنگاه باندازه اى كه اين

حجابھا كنار رفته و در عوالم نورى انديشه نمايد، علم به مبداء، معاد و حقايق مقامات دينى

كه در اين آيه آمده است : « و كسى كه به خداوند، فرشتگان ، كتابھا و پیامبران او و روز

قیامت ايمان آورد … » براى او منكشف مى شود. تا جايى كه ديدگان دلھا حجابھاى نورى را

پاره كرده و به معدن بزرگى برسد؛ و در اين ھنگام به مقام قرب رسیده ، و با مشاھده جلوه

ھاى نامھا و صفات خداوند رستگار شده و از زائرين و پناه داده شده ھاى او محسوب مى

گردد. و خلاصه خداوند با لطف خود براى اھل اين عالم خانه اى ھمجنس عالم خودشان قرار

داده تا از فیض زيارتش محروم نمانده و براى اين خانه نیز عباداتى را مقرر داشته كه باعث

آماده نمودن ديدار كننده و شايسته گرداندن او براى ديدار خانه حقیقى اش مى گردد.

کتاب المراقبات

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8