تازه اينھا ظاھر نعمتھايى است كه آفريننده زمین با گسترش زمین به تو عنايت نموده است و
اگر درباره عطاياى مالك دنیا و آخرت كه با آفريدن زمین به تو عنايت نموده ، انديشه كرده و آن
را كاملا درك كنى ، شگفتیت افزون خواھد شد.
در اين مورد باختصار مى توان گفت : آنچه اھل حق و مكاشفه دريافته و روايات اھل بیت وحى
(علیھم السلام ) به آن اشاره دارد اين است كه خداى متعال آدم را آفريده و او را در عالم مثال
« جابلق » قرار داد - عالمى كه در بعضى از روايات از آن به بھشت و در بعضى ديگر به شھر
تعبیر شده است . و اين ھمان بھشت آدم است كه از آن به زمین فرود آمده ، تا با عبور از اين
دنیا از نعمتھاى مثالى ، كه در عالم برزخ براى او آماده شده بھره بردارى كند؛ كه اين عالم در
برابر بھشت آدم بوده و « جابلس » نامیده مى شود؛ و نیز به اين جھت فرود آمد كه در عالم
آخرت و در بھشتھاى جاويد از نعمتھايى كه براى او مھیا شده ، استفاده نمايد. و اگر آدم به
اين دنیا نمى آمد، ھیچگاه به نعمتھاى سراى آخرت نمى رسید؛ و تمام نعمتھايى كه خداوند
به پیامبران ، جانشینان آنان ، اولیا و مؤ منین وعده داده است از فوايد سفر به اين عالم بوده و
اين عالم ايستگاھى از ايستگاھھاى سفر آخرت مى باشد. حتى از يك جھت منشاء و
سرچشمه نعمتھاى آن است . بھمین جھت نیز در روايات « مزرعه آخرت » نامیده شده است
و شايد اين آيه قرآن نیز به ھمین مطلب اشاره داشته باشد : « اين ھمان چیزى است كه
قبلا روزى ما بوده و اكنون مانند آن روزى ما شده است.»