نشاط در نماز

بشاشت و خوشرویی، دام دوستی با خداست. انسان وقتی به نماز میایستد، باید بانشاط و سرخوش باشد،

نه گرفته و ناراحت و اخمو. باید با شادابی نماز خواند.

به قول مرحوم کربلایی احمد، نماز یعنی جونم؛ نمازي که در آن جونم و قربانت بروم و فدایت شوم باشد. نمازي

که انسان در آن با خدا حال میکند، با نمازي که از روي کراهت و خستگی و گرفتگی است، خیلی متفاوت است.

ان شاء الله در عبادتها، دعاها، زیارتها و توسلات خوش خلق باشیم.