داده هاي خدا

با خدا هم باید خوشاخلاق و با محبت باشیم. خداوند آنقدر به ما داده است که غرق در نعمت هستیم

و متوجه نیستیم. چون نمی فهمیم گلایه و شکایت میکنیم. قبل از اینکه بخواهیم، خداوند به ما داده

است، ولی ما شکایت میکنیم که چرا نمیدهی!

یا مُبْتَدِءً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقاقِها؛ اي آغاز کنندة به هر نعمت، پیش از استحقاق آن!

وقتی در رحم مادر بودي، خداي مهربان غذا و رزقت را داد. وقتی که به دنیا آمدي، پدر و مادر و همه را

بسیج کرد تا تو را اداره کنند. اکنون که بزرگ شدهاي آیا خدا فراموشت میکند! وقتی ضعیف و ناتوان بودي،

فراموشت نکرد، الآن فراموش کند! مگر خدا از یک پدر و مادر کمتر است.

پدر و مادر وقتی میفهمند دخترشان حامله شده است و میخواهند نوهدار شوند، بسیج میشوند و براي او

لباس و وسایل و امکانات و اسباببازي تهیه میکنند. پدر و مادر و خویشان، همه به فکر این بچه هستند، ولی

خدایی که پدر و مادر و این بچه را خلق کرده است، به فکر ما نیست؟! « خیر الرازقین » است، به فکر این

بچه نیست. آیا خدایی که ما حکمتها و مصلحتها را نمیبینیم. اگر نواقص را به خودمان نسبت بدهیم، بهتر از

این است که از خدا گلایه و شکایت داشته باشیم.