اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی: مختصری از زندگانى حضرت امام صادق (ع)
حضرت امام جعفر صادق عليه السلام رئيس مذهب جعفرى ( شيعه ) در روز
17ربيع الاول سال 83 هجرى چشم به جهان گشود .
پدرش امام محمد باقر ( ع ) و مادرش “ام فروه” دختر قاسم بن محمد بن
ابى بكر مى‌باشد.
كنيه آن حضرت : “ابو عبدالله” و لقبش “صادق” است . حضرت صادق تا
سن 12 سالگى معاصر جد گراميش حضرت سجاد بود و مسلما تربيت
اوليه او تحت نظر آن بزرگوار صورت گرفته و امام ( ع ) از خرمن دانش
جدش خوشه‌چينى كرده است .
پس از رحلت امام چهارم مدت 19 سال نيز در خدمت پدر بزرگوارش
امام محمد باقر ( ع ) زندگى كرد و با اين ترتيب 31 سال از دوران عمر
خود را در خدمت جد و پدر بزرگوار خود كه هر يك از آنان در زمان خويش
حجت خدا بودند ، و از مبدأ فيض كسب نور مى‌نمودند گذرانيد .
بنابراين صرف نظر از جنبه الهى و افاضات رحمانى كه هر امامى آن را
دار مى‌باشد ، بهره‌مندى از محضر پدر و جد بزرگوارش موجب شد كه آن
حضرت با استعداد ذاتى و شم علمى و ذكاوت بسيار ، به حد كمال علم
و ادب رسيد و در عصر خود بزرگترين قهرمان علم و دانش گرديد .
پس از درگذشت پدر بزرگوارش 34 سال نيز دوره امامت او بود كه در اين
مدت “مكتب جعفرى” را پايه‌ريزى فرمود و موجب بازسازى و زنده نگهداشتن
شريعت محمدى ( ص ) گرديد .
زندگى پر بار امام جعفر صادق ( ع ) مصادف بود با خلافت پنج نفر از بنى
اميه ( هشام بن عبدالملك - وليد بن يزيد - يزيد بن وليد - ابراهيم بن وليد
- مروان حمار ) كه هر يك به نحوى موجب تألم و تأثر و كدورت روح بلند امام
معصوم ( ع ) را فراهم مى‌كرده‌اند ، و دو نفر از خلفاى عباسى ( سفاح
و منصور ) نيز در زمان امام ( ع ) مسند خلافت را تصاحب كردند و نشان
دادند كه در بيداد و ستم بر امويان پيشى گرفته‌اند ، چنانكه امام صادق
( ع ) در 10 سال آخر عمر شريفش در ناامنى و ناراحتى بيشترى بسر
مى‌برد .
