74

وَ مِنْ حِلْف لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از عهدنامه هاى آن حضرت است

كَتَبَهُ بَيْـنَ رَبيعَـةَ وَ الْيَمَـنِ، و نُقِـلَ مِنْ خَطِّ هِشـامِ بْنِ الْكَلْبِىِّ

كه ميان قبيله ربيعه و اهل يمن نگاشت، و از خط هشام بن كلبى روايت شده

هذا مَا اجْتَمَعَ عَلَيْهِ اَهْلُ الْيَمَنِ حاضِرُها وَ باديها، وَ رَبيعَةُ

اين عهدى است كه شهرنشين و باديه نشين اهل يمن، و مقيم

حاضِرُها وَ باديها، اَنَّهُمْ عَلى كِتابِ اللّهِ، يَدْعُونَ اِلَيْهِ،

و بيابان گرد قبيله ربيعه برآن اتفاق كرده اند، به اينكه كتاب خدا را پيروى

نمايند، و به آن دعوت كنند،

وَ يَأْمُرُونَ بِهِ، وَ يُجيبُونَ مَنْ دَعا اِلَيْهِ وَ اَمَرَ بِهِ،

و مردم را به آن دستور دهند، و از هر كس به قرآن دعوت نمود و به آن

فرمان داد قبول كنند،

لايَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً، وَ لا يَرْضَوْنَ بِهِ بَدَلاً، وَ اَنَّهُمْ يَدٌ واحِدَةٌ عَلى مَنْ

آن را به هيچ قيمتى معامله نكنند، و به جاى آن چيزى را نپذيرند، و

بر عليه كسى كه با

خالَفَ ذلِكَ وَ تَرَكَهُ، اَنْصارٌ بَعْضُهُمْ لِبَعْض، دَعْوَتُهُمْ واحِدَةٌ،

قرآن مخالفت كرده و آن را ترك نمايد متحد و يار يكديگر و همصدا باشند.

لايَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ لِمَعْتَبَةِ عاتِب، وَ لا لِغَضَبِ غاضِب،

پيمان خود را به خاطر سرزنش كسى ، يا خشم شخصى،

وَ لا لاِسْتِذْلالِ قَوْم قَوْماً، و لا لِمَسَبَّةِ قَوْم قَوْماً. عَلى ذلِكَ شاهِدُهُمْ

يا خوار نمودن و ناسزا گفتن گروهى به گروه ديگر نشكنند. بر اين پيمان نامه حاضر

وَ غائِبُهُمْ، وَ سَفيهُهُمْ وَ عالِمُهُمْ، وَ حَليمُهُمْ وَ جاهِلُهُمْ. ثُمَّ اِنَّ عَلَيْهِمْ

و غايب، نادان و دانا، عاقل و جاهلشان متعهدند. عهد خدا و

بِذلِكَ عَهْدَ اللّهِ وَ مِيثاقَهُ، اِنَّ عَهْدَ اللّهِ كانَ مَسْئُولاً.

پيمانش با اين پيمان نامه بر عهده ايشان است، همانا از عهد

خدا پرسش خواهد شد.

وَ كَتَبَ عَلِىُّ بْنُ اَبى طالِب.

و اين پيمان نامه را على بن ابى طالب نوشت.