75

وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از نامه هاى آن حضرت است

اِلى مُعاوِيَةَ مِنَ الْمَدينَةِ فى اَوَّلِ ما بُويِعَ لَهُ بِالْخِلافَةِ.

كه در آغاز بيعتِ مردم با آن حضرت به خلافت، از مدينه به معاويه نوشت.

ذَكَرَهُ الْواقِدِىُّ فى كِتابِ الْجَمَلِ

واقدى آن را در كتاب جمل روايت كرده

مِنْ عَبْدِاللّهِ عَلِىٍّ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ، اِلى مُعاوِيَةَ بْنِ اَبى سُفْيانَ:

از بنده خدا على اميرمؤمنان، به معاويه پسر ابوسفيان:

اَمّا بَعْدُ، فَقَدْ عَلِمْتَ اِعْذارى فيكُمْ وَ اِعْراضى عَنْكُمْ، حَتّى كانَ

اما بعد، عذر و حجتم را در رابطه با شما و روى گردانيم را از شما آگاهى،

تا به وقوع پيوست

ما لابُدَّ مِنْهُ وَ لا دَفْعَ لَهُ; وَ الْحَديثُ طَويلٌ، وَ الْكَلامُ كَثيرٌ،

آنچه كه از آن چاره اى نبود و جلوگيرى از آن امكان نداشت; داستان طولانى

و سخن بسيار است،

وَ قَدْ اَدْبَرَ ما اَدْبَرَ، وَ اَقْبَلَ ما اَقْبَلَ، فَبايِعْ مَنْ قِبَلَكَ، وَ اَقْبِلْ اِلَىَّ فى وَفْد

گذشته گذشت، و آمد آنچه آمد، از آنان كه نزد تواند براى من بيعت گير،

و با گروهى از يارانت

مِنْ اَصْحابِكَ. وَالسَّلامُ.

بـه سـوى من بيـا. والسـلام.