عیال خداوند

ایمان و لطف الهی باید باشد تا انسان با بچه ها با ملایمت و ملاطفت رفتار کند. آنها بچه اند و از

بچه جز بچگی توقعی نیست. اگر بدانیم همه صاحب دارند، این طور نیست که یکه تاز شویم و

با بچه و همسرمان بدرفتاري کنیم. اگر دل کسی را بشکنیم، دلمان را میشکنند. داغمان میکنند.

دست، بالاي دست بسیار است. هر کس دست از پا خطا کند، میخورد.

حضرت یونس یک مقدار زود نفرین کرد، در شکم ماهی زندانی شد. بندههاي خدا صاحب دارند.

در یک حدیث قدسی به نقل از امام صادق(ع) آمده است که خداوند فرمود:

الخَلقُ عِیالی فَأَحَبُّهُمْ اِلِیَّ اَلْطَفُهُمْ بِهِمْ وَ اَسْعاهُمْ فِی حَوائِجِهِمْ؛ خلق عیال و روزیخوار مناند.

و محبوبترین آنها نزد من کسانی هستند که با آنان مهربانتر و در برآوردن حاجتهایشان کوشاترند.

حضرت یونس پیامبر و نمایندة خدا بود. با این وجود در شکم ماهی گرفتار شد. جایی که نه هوایی

است و نه آفتابی، بسیار مشکل است. در تاریکی قعر دریا انسان دق میکند. صداي نالۀ حضرت

یونس در آن ظلمتهاي وحشتناك بلند شد:

لا اِله اِلّا اَنْتَ سُبحانَکَ اِنّی کُنْتُ مِنَ الظالمینَ؛ خدایا، جز تو معبودي نیست، تو پاك منزهی! من

از ستمکاران بودم.

خداوند فرمود: اگر حضرت یونس این کار را نمیکرد، تا قیامت در شکم ماهی نگهش میداشتیم.

این طور نیست که هر کس هر کاري بخواهد بکند. حضرت آدم(ع) جرئت نمیکرد به بچه ها تشر بزند.

بچه ها نمایندة خدا هستند،

بوي خدایی میدهند. انسان باید خیلی مراقب باشد.