وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السّلاَمُ لِلسّائِلِ الشّامِىِّ لَمّا سَاَلَهُ: اَكانَ مَسيرُنا

از سخنان آن حضرت است در پاسخ مردى از اهل شام زمانى كه پرسيد: آيا رفتن ما

اِلَى الشّامِ بِقَضاء مِنَ اللّهِ وَ قَدَر؟ بَعْدَ كَلام طَويل هذا مُخْتارُهُ

:[به سوى شام به قضاء و قدرالهى بود؟ پس از گفتارى طولانى كه  اين برگزيده اى ازآن است:

وَ يْحَكَ! لَعَلَّكَ ظَنَنْتَ قَضاءًلازِماً وَ قَدَراً حاتِماً؟!وَ لَوْ كانَ

واى بر تو! شايد قضاء لازم و قَدَر حتم را گمان برده اى؟! اگر اين گونه

ذلِكَ كَذلِكَ لَبَطَلَ الثَّوابُ وَالْعِقابُ، وَسَقَطَ الْوَعْدُ وَالْوَعيدُ.

بود هرآينه پاداش و عقاب باطل، و بشارت و تهديد ساقط مى شد.

اِنَّ اللّهَ سُبْحانَهُ اَمَرَ عِبادَهُ تَخْييراً، وَ نَهاهُمْ تَحْذيراً،

خداوند سبحان بندگانش را بر اساس اختيار آنان امر فرموده،  و محض ترساندن نهى نموده،

وَ كَلَّفَ يَسيراً، وَلَمْ يُكَلِّفْ عَسيراً، وَ اَعْطى عَلَى الْقَليلِ كَثيراً،

آسان را به آنان تكليف كرده، و سخت را تكليف نكرده، به اندك عمل عطاى بسيار عنايت كرده،

وَ لَمْ يُعْـصَ مَغْلُـوباً ، وَ لَمْ يُطَـعْ مُكْـرِهاً ، از اين باب كه مغلوب

خلق است نافرمانى نشده، و خلق فرمانش را برده اند نه از جهت  اينكه مجبورشان كرده،

وَ لَمْ يُرْسِلِ الاَْنْبِياءَ لَعِباً، وَ لَمْ يُنْزِلِ الْكُتُبَ لِلْعِبادِ عَبَثاً،

ارسال انبياء بازيچه نيست، و كتب آسمانى را براى بندگان  به بيهودگى نفرستاده،

وَ لا خَلَقَ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ وَ ما بَيْنَهُما باطِلاً،

و آسمانها و زمين و آنچه بين آنهاست را بر وجه باطل نيافريده،

«ذلِكَ ظَنُّ الَّذينَ كَفَرُوا،فَوَيْلٌ لِلَّذينَ كَفَرُوا مِنَ النّارِ».

«اين گمان مردمى است كه كافر شدند، پس واى بر كافران از عذاب دوزخ».