اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی: روز بیست و دوم ماه مبارک رمضان
………………………………………….. …………….
«اَللّهمَّ افتَح لی فيه ابوابَ فَضلكَ، وَ اَنزل عَلَیّ فيه بَرَكاتكَ، وَوَفّقنی فيه لموجبات مَرضاتك، واسكنّی فيه بحبوحات جَنّاتكَ، يا مجيبَ دَعوَه المضطَرّينَ؛ خداوندا! در اين روز بر من درهای فضل و كرمت را بگشا و بر من بركاتت را نازل فرما و بر موجبات رضا و خشنوديت موفقم بدار و در وسط بهشت‌هايت مرا مسكن ده، ای پذيرنده دعای پريشانان و درماندگان».
«اَللّهمَّ افتَح لی فيه ابوابَ فَضلكَ»:
خدايا، درب‌های فضل خودت را به روی من باز كن! خدا به فضل خودش معامله می‌كند و اگر بخواهد به عدل خودش معامله كند، كار ما خراب می‌شود. برخی در دعای قنوت می‌خوانند «اللهم عاملنا بفضلك و لا تعاملنا بعدلك»كسی گفت كه خدايا، من اين همه دعا و نماز می‌خوانم؛ تازه منت سرم می‌گذاری، با من به عدلت معامله كن. تا اينكه محكوم به اعدام شد. از طرف پيامبر زمان به او گفتند كه خودت گفتی خدا به عدلش با تو معامله كن. روزی يك مگس را اعدام كردی و خدا به عدل خودش معامله كرد؛ تو مگسی را معدوم كردی و خدا تو را اعدام می‌كند!
در قرآن آيه‌ای است كه هر پيش‌آمدی كه برای شما اتفاق می‌افتد، محصول اعمال زشت خودتان است. با اين حال خداوند خيلی از اعمال بندگان را نديد می‌گيرد. نديد گرفتن خيلی از كارهای ما توسط خدا، فضل است و اگر بخواهد همه كارهای ما را حساب كند، عدل است. يادتان باشد اگر خدا بخواهد به عدل با ما معامله كند، كار ما زار می‌شود.
«وَ اَنزل عَلَیّ فيه بَرَكاتكَ»:
اينجا می‌خوانيم كه خدايا بركات خودت را نيز بر ما نازل كن! بركات چيست؟ برخی عمر با بركت دارند، چه اهل علم چه غير اهل علم. دستگيری و انجام كار خير را بركت می‌نامند. معنی اين فراز اين است كه عمر با بركت داشته باشيم. اگر پولداريم، كار خير انجام دهيم و اگر عالميم شاگرد تربيت كنيم و كتاب دينی بنويسيم.
علامه مجلسی از جمله كسانی بود كه عمر با بركت كرد و كتاب ارزشمند «بحارالانوار» ايشان 110 جلد است. از آن‌هايی كه تازه به حوزه‌های علميه می‌آيند تا تحصيل كنند، می‌خواهم كه فقط پيش‌نماز نشوند و با كار و تلاش خودشان را به درجه حضرات جوادی آملی و حسن‌زاده آملی برسد.
«وَوَفّقنی فيه لموجبات مَرضاتك»:
خدايا، در كارهايی كه سبب رضايت توست، من را موفق گردان! يادتان باشد كه كارهای نيك، موجبات رضايت پروردگار را فراهم می‌كند. اگر بتوانيم به مستحقان كمك كنيم، برای دختران دم بخت بی‌بضاعت جهيزيه تهيه كنيم، مسبب رضايتمندی خداوند می‌شوم.
«واسكنّی فيه بحبوحات جَنّاتكَ»:
خدايا من را واسط بهشت ساكن كن! فلسفه وسط بهشت را نمی‌دانم و شايد اولياء و انبياء در آنجا ساكن هستند. به هر حال بهترين جای بهشت در وسط آن است كه در دعای روز بيست‌ودوم ماه رمضان از خدا می‌خواهيم آن را نصيب ما گرداند.
در پايان دعا می‌خوانيم «يا مجيبَ دَعوَه المضطَرّينَ» يعنی ای خدايی كه دعای بيچاره‌ها را اجابت می‌كند، اين چند دعا را درباره من استجابت كن!
