سلاله ی سلیل!!
پاکیزه ای در راه است و شکوفه ی عشق و نسیم بهاران را به همراه دارد! از راه های دور می رسد! از سرزمین نُوبه در جنوب مصر، تقدیر الهی او را به ساحل زیبایی هدایت می کند! اکنون می تواند، نگاهی عمیق بر دریا کند و مروارید های حقیقت و دانش را به حضور طلبد! جلوه ی عفّت و متانت و پاکی اش آن چنان رخشنده است که در نخستین دیدار، امام هادی علیه السلام به او فرمود:«سلیل مسلولهٌ من الآفات و الارجاس و الانجاس؛ این بانو که نامش سلیل است، از هر گونه آفات و پلیدی ها و ناپاکی ها پیراسته است.(اثبات الوصیّه، ص207) پس راه را گم نکرده است، به مقصد رسیده است. همه چیز آماده است به خانه ی اهل بیت رسالت علیهم السلام همان که خداوند رخصت به رفعت آن داده، خانه ای که در آن ذکر نام خدا می شود و صبح و شام تسبیح ذات پاک او کنند.(نور/36) این چنین است که می تواند تجلّی بخش نور امامت یازدهمین پیشوای معصوم علیهم السلام گردد زیرا دامن های پاک است که می تواند محل رشد امامی معصوم باشد.» و البلد الطیّبِ یَخرُجُ نباتُه به اذن ربّه.(اعراف/58)
اینک سلیل و در نامی دیگر سوسن حُدَیثه حُریبه، خانه امام هادی را روشن نموده(حیاه الامام العسکری، ص17) و در پیوندی مبارک زندگی آن حضرت را صفایی دیگر بخشیده است.
هشتم ربیع الثانی سال232 فرا می رسد و شهر مدینه به میلاد نور عسکری علیه السلام روشن می گردد.(بحارالانوار، ج50، ص 236). در این زمان سلیل پس از همسری امام هادی علیه السلام به فضیلتی دیگر دست یافته و آن مادری امام معصوم علیه السلام است. محل ولادت حضرت، مدینه و مشهورترین القاب ایشان زکی، نقی، و کنیه حضرتش ابومحمد.
کتاب سال تبلیغ1391