68

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

لَمّا قَلَّدَ مُحَمَّدَ بْنَ اَبى بَكْر مِصْرَ فَمُلِكَتْ عَلَيْهِ وَ قُتِلَ

وقتى كه امارت مصر را به محمدبن ابوبكر واگذاشت و مصر از دست او بيرون رفته و به شهادت رسيد

وَ قَدْ اَرَدْتُ تَوْلِيَةَ مِصْرَ هاشِمَ بْنَ عُتْبَةَ، وَ لَوْ وَلَّيْتُهُ اِيّاها لَما خَلّى

مى خواستم حكومت مصر را در اختيار هاشم بن عُتبه قرار دهم، اگر او را استاندار مصر مى كردم عرصه را

لَهُمُ الْعَرْصَةَ، وَلاَ اَنْهَزَهُمُ الْفُرْصَةَ. بِلاذَمٍّ لِمُحَمَّدِ بْنِ اَبى بَكْر، فَلَقَدْ

براى دشمنان خالى نمى كرد، و فرصتى به آنان نمى داد. البته سرزنشى بر محمّد بن ابوبكر نيست، او

كانَ اِلَىَّ حَبيباً، وَ كانَ لى رَبيباً.

محبـوب مـن ، و پسر همسـرم بـود.