وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  اِذَا احْتَشَمَ الْمُؤْمِنُ اَخاهُ فَقَدْ فارَقَهُ.

و آن حضرت فرمود: زمانى كه مؤمن برادرش را به خشم آورد از او جدايى نموده.

[يُقالُ: حَشَمَهُ وَ اَحْشَمَهُ، اِذا اَغْضَبَهُ، وَ قيلَ: اَخْجَلَهُ،

گفته شود: حَشَمه و اَحْشَمَه: زمانى كه او را خشمگين سازد،

و گفته شده: يعنى شرمنده نمايد،

ادامه »

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  شَرُّ الاِْخْوانِ مَنْ تُكُلِّفَ لَهُ.

و آن حضرت فرمود: بدترين برادران آن است كه آدمى براى او دچار زحمت شود.

[ لاَِنَّ التَّكْليفَ مُسْتَلْزِمٌ لِلْمَشَقَّةِ، وَ هُوَ شَرٌّ لازِمٌ عَنِ الاَْخ ِ الْمُتَكَلَّفِ لَهُ،

چرا كه تكليف مستلزم رنج است، و اين رنج را برادرى كه به خاطر او به زحمت

افتاده اند باعث شده،

فَهُوَ شَرُّ الاِْخْوانِ.]

پس او بدترين برادران است.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  ما اَخَذَ اللّهُ عَلى اَهْلِ الْجَهْلِ

و آن حضرت فرمود: خداوند از جاهلان پيمان فراگيرى نگرفت

اَنْ يَتَعَلَّمُوا حَتّى اَخَذَ عَلى اَهْلِ الْعِلْمِ اَنْ يُعَلِّمُوا.

تـا ايـنـكـه از دانـشـمـنـدان پـيـمـان آمـوخـتـن گـرفـت.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  اَشَدُّ الذُّنُوبِ مَا اسْتَخَفَّ بِهِ صاحِبُهُ.

و آن حضرت فرمود: سخت ترين گناهان گناهى است كه گنهكار

آن را ناچيز بشمارد.(تكرار شماره 348)

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ لِزِيادِ بْنِ اَبيهِ، وَ قَدِ اسْتَخْلَفَهُ لِعَبْدِاللّهِ بْنِ الْعَبّاسِ عَلى

به زياد بن ابيه هنگامى كه او را جانشين عبداللّه بن عباس در سرزمين

فارِسَ وَ اَعْمالِها، فى كَلام طَويل كانَ بَيْنَهُما، نَهاهُ فيهِ عَنْ تَقَدُّمِ

فارس و قلمرو آن قرار داد، در سخنى طولانى كه او را از گرفتن ماليات

پيش از موعد آن نهى نمود،

ادامه »

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  الْقَناعَةُ مالٌ لايَنْفَدُ.

و آن حضرت فرمود: قناعت گنجى است كه تمام نمى شود.

[ وَ قَدْ رَوى بَعْضُهُمْ هذَا الْكَلامَ عَنِ النَّبِىِّ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ.]

(تكرار شماره (57)

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  مَا الْمُجاهِدُ الشَّهيدُ فى سَبيلِ اللّهِ بِاَعْظَمَ

و آن حضرت فرمود: مجاهد شهيد در راه خدا پاداشش

اَجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ. لَكادَ الْعَفيفُ اَنْ يَكُونَ مَلَكاً

بيشتر از كسى نيست كه قدرت بر گناه داشته ولى خوددارى

نموده. چنين انسان باعفّتى

مِــنَ الْـمَـلائِـكَــةِ.

نزديك است فرشته اى از فرشتگان باشد.

وَ قيلَ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: لَوْ غَيَّرْتَ شَيْبَكَ يا اَميرَ الْمُؤْمِنينَ؟ فَقالَ:

به حضرت گفتند: اى اميرمؤمنان، چه مى شد اگر مويت را

خضاب مى كردى؟ آن حضرت فرمود:

الْخِضابُ زينَةٌ وَ نَحْنُ قَوْمٌ فى مُصيبَة.

خضاب آرايش است و ما در عزا هستيم.

[ يُريدُ وَفاةَ رَسُولِ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ.]

منظور آن حضرت مصيبت وفات رسول خدا صلّى اللّه عليه وآله است.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ فى دُعاء اسْتَسْقى بِهِ:  اللّهُمَّ اسْقِنا ذُلُلَ السَّحابِ

در دعايى كه با آن طلب باران نمود، گفت: خداوندا، ما را به ابرهاى

رام سيراب كن،

دُونَ صِعابِها.

نـه ابـرهاى سـركش.

ادامه »

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  لاخَيْرَ فِى الصَّمْتِ عَنِ الْحُكْمِ، كَما

و آن حضرت فرمود: در خاموشى از سخن حكيمانه خيرى نيست،

چنانكه در گفتار

اَنَّهُ لاخَيْرَ فِى الْقَوْلِ بِالْجَهْلِ.

جاهلانه خيرى وجود ندارد. (تكرار شماره 182)