وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ فى دُعاء اسْتَسْقى بِهِ:  اللّهُمَّ اسْقِنا ذُلُلَ السَّحابِ

در دعايى كه با آن طلب باران نمود، گفت: خداوندا، ما را به ابرهاى

رام سيراب كن،

دُونَ صِعابِها.

نـه ابـرهاى سـركش.

[ وَ هذا مِنَ الْكَلامِ الْعَجيبِ الْفَصاحَةِ، وَ ذلِكَ اَنَّهُ عَلَيْهِ السَّلامُ شَبَّهَ

اين سخنى است عجيب رسا، چه اينكه آن حضرت عليه السّلام

السَّحابَ ذَواتِ الرُّعُودِ وَالْبَوارِقِ وَالرِّياح ِ وَالصَّواعِقِ بِالاِْبِلِ

ابرهاى داراى رعد و برق و طوفان و صاعقه را به شترهاى

الصِّعابِ الَّتى تَقْمِصُ بِرِحالِها، وَ تَقِصُ بِرُكْبانِها،

سركشى كه بار را از پشت خود مى اندازند، و سواران

خود را به زمين مى زنند،

وَ شَبَّهَ السَّحابَ خالِيَةً مِنْ تِلْكَ الرَّوائِع ِ بِالاِْبِلِ الذُّلُلِ

و ابرهاى خالى از اين امور وحشتزا را به شترهاى رامى

كه شيرشان را مى دوشند و آنها هم

الَّـتى تُحْتَـلَبُ طَيِّـعَةً وَ تُـقْتَـعَـدُ مُسْـمِحَـةً.]

فرمان مى برند، و بر آنها سوار مى شوند و آنها هم

خوشرفتارى مى كنند تشبيه نموده.