وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  ما لاِبْنِ آدَمَ وَالْفَخْرَ؟! اَوَّلُهُ نُطْفَةٌ،

و آن حضرت فرمود: فرزند آدم را با نازيدن چكار؟ اولش نطفه،

وَ آخِرُهُ جيفَةٌ، لايَرْزُقُ نَفْسَهُ، وَلايَدْفَعُ حَتْفَهُ!

و آخرش مردار است، روزى خود را نمى دهد، و مرگش را از خود نمى راند!

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  ما زالَ الزُّبَيْرُ رَجُلاً مِنّا اَهْلَ الْبَيْتِ

و آن حضرت فرمود: زبير همواره مردى از ما اهل بيت بود

حَتّى نَشَاَ ابْنُهُ الْمَشْؤُومُ عَبْدُاللّهِ.

تا زمانى كه فرزند شومش عبداللّه رشد كرد.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  الْغِنى وَالْفَقْرُ بَعْدَ الْعَرْضِ عَلَى اللّهِ.

و آن حضرت فرمود: توانگرى و تهيدستى پس از عرضه اعمال

بر خدا معلوم مى گردد.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  زُهْدُكَ فى راغِب فيكَ نُقْصانُ حَظٍّ،

و آن حضرت فرمود: بى ميلى تو به كسى كه به تو مايل است موجب كمى بهره،

وَ رَغْبَتُكَ فى زاهِد فيكَ ذُلُّ نَفْس.

و ميل تو به كسى كه به تو بى ميل است خوارى نفس است.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  ما مَزَحَ امْرُؤٌ مَزْحَةً اِلاّ مَجَّ مِنْ عَقْلِهِ مَجَّةً.

و آن حضرت فرمود: مردى شوخى نكرد جز آنكه پاره اى از

عقل خود را بيرون انداخت.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  مَنْ كَرُمَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ هانَتْ عَلَيْهِ شَهَواتُهُ.

و آن حضرت فرمود: كسى كه خود را گرامى داشت شهواتش

نزد او خوار شد.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  مَنْ عَظَّمَ صِغارَ الْمَصائِبِ ابْتَلاهُ

و آن حضرت فرمود: آن كه مصائب كوچك را بزرگ شمارد خداوند او را به مصائب

اللّهُ بِكِبارِها.

بـزرگ مبتـلا سازد.

131

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

در فلسفه قبول حكومت و توصيف امام حق

اَيَّتُهَا النُّفُوسُ الْمُخْتَلِفَةُ، وَالْقُلُوبُ الْمُتَشَتِّتَةُ. الشّاهِدَةُ اَبْدانُهُمْ،

اى نفوس گوناگون، و دلهاى پراكنده، اى كسانى كه بدنهاتان حاضر،

وَالْغائِبَةُ عَنْهُمْ عُقُولُهُمْ، اَظْاَرُكُمْ عَلَى الْحَقِّ وَ اَنْتُمْ تَنْفِرُونَ عَنْهُ نُفُورَ

و عقولتان از شما پنهان است، شما را به سوى حق مى كشم و شما همچون رميدن بزغاله

ادامه »

130

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

لاَِبى ذَرٍّ رَحِمَهُ اللّهُ لَمّا اُخْرِجَ اِلَى الرَّبَذَةِ

به ابوذر ـ رحمه اللّه ـ هنگامى كه او را به ربذه تبعيد كردند

يا اَباذَرٍّ، اِنَّكَ غَضِبْتَ لِلّهِ فَارْجُ مَنْ غَضِبْتَ لَهُ.

اى ابوذر، قطعاً تو براى خدا غضب كردى، پس به همان خدايى كه براى او غضب كردى اميدوار باش.

اِنَّ الْقَوْمَ خافُوكَ عَلى دُنْياهُمْ، وَ خِفْتَهُمْ عَلى دينِكَ، فَاتْرُكْ فى

اين مردم از تو بر دنياى خود ترسيدند، و تو بر دين خود از آنان ترسيدى، پس آنچه را آنان

ادامه »

129

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

فى ذكر الْمَكاييلِ وَالْمَوازين

درباره پيمانه ها و ترازوها

عِبادَ اللّهِ، اِنَّكُمْ وَ ما تَأْمُلُونَ مِنْ هذِهِ الدُّنْيا اَثْوِياءُ مُؤَجَّلُونَ،

بندگان خدا، شما و آنچه از اين دنيا آرزو داريد مهمانانى هستيد با مدتى معين،

وَ مَدينُونَ مُقْتَضَوْنَ. اَجَلٌ مَنْقُوصٌ، وَ عَمَلٌ مَحْفُوظٌ.

و بدهكارانى هستيد كه پرداخت آن از شما خواسته شده، مدّتى كوتاه داريد، و اعمالتان محفوظ است.

ادامه »