رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:
ما مِن شَی ءٍ أحَبَّ إلی اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِن بَیتٍ یُعمَرُ فِی الاسلامِ بیالنِّکاحِ.
هیچ چیز نزد خداوند عزّ و جلّ در اسلام دوست داشتنی تر از خانه ای نیست که با ازدواج آباد شود.
الکافی- 328/5

امام حسین علیه السلام
لیس الموت فی سبیل العزّ إلا حیاه خالده و لیسا الحیاه مع الذّل إلّا الموت الذی لا حیاه معه
مرگ در راه عزت جز زندگی جاوید، و زندگی با ذلت جز مرگ بی حیات نیست.
احقاق الحق/601/11

ارتقای درجه با استغفار والدین
ابوالقاسم کوفی از پیامبر اکرم(ص) روایت کند که فرمود:
إنّ البعد لیُرفَع له درجهٌ فی الجنه لا یعرَفها من أعماله، فیقول: ربّ أَنّی لی هذه؟ فیقول: باستغفار والدیک لک من بعدک؛ بنده ای را در بهشت یک درجه بالاتر می برند که آن را دستاورد اعمال خود نمی داند. به پروردگار عرض می کند: پروردگارا! این درجه از کجا به من داده شده است؟
خداوند می فرماید: به خاطر طلب آمرزشی که پدر و مادرت پس از تو برایت انجام دادند.

دعا به هنگام سختی ها و گرفتاری ها
امام علی علیه السلام فرمود: پیامبر دعایی را که جبرئیل از نزد خدای متعال آورده بود، به هنگام سختی ها و گرفتاری ها می خواند؛ آن دعا چنین است:
«یَا عِمادَ مَن لا عِمادَ لَه، یَا حرزَ مَن لا حِرزَ له، یا ذُخرَ من لا ذُخر له و یَا سَنَدَ من لا سَنَدَ لَه و یا غِیاثَ من لا غیاثَ له و یَا کریم العَفو، و یا حَسَنَ البَلاءِ، و یا عَظیم الرَّجاءِ، و یا عَونَ الضُّعَفاء، و یا مُنقِذَ الغَرقی، و یا مُنجِیَ الهَلکی، یا مُحسِنَ یا مُجمل، یا مُنعِمُ یا مُفضِل، أنتَ الّذی سَجَدَ لک سوادَ الّیلِ و نُور النَّهارِ و ضَوءَ القَمر و شعاعَ الشّمس و دَویَّ الماء و حَفیفَ الشَّجَر، یا الله، یا الله، یا الله، أنت وَحدَک لا شریک لک؛
ای تکیه گاه کسی که تکیه گاهی ندارد، ای محافظ کسی که محافظی ندارد، ای ذخیره ی کسی که ذخیره ای ندارد، ای پناه کسی که پناهی ندارد، ای فریادرس کسی که فریادرسی ندارد، ای که عفوت گرامی است، ای که بلایت نیکوست، ای که امید به تو بزرگ است، ای یاری رسان ضعیفان، ای دست گیرنده غرق شدگان، ای نجات دهنده هلاک شدگان، ای نیکوکار، ای زیبا آفریننده، ای نعمت دهنده، ای کرم کننده، تو کسی هستی که سیاهی شب، نور روز، پرتو ماه، شعاع خورشید، ناله آب و صدای درختان همگی تو را سجده می کنند. ای خدا، ای خدا، ای خدا، تو تنها هستی و شریکی برای تو نیست».
شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ص151

موارد تبدیل گناه صغیره به کبیره
از آیات و روایات استفاده می شود که در چند مورد، گناه صغیره، تبدیل به کبیره می شود و حکم گناهان کبیره را پیدا می کند از جمله:
1- اصرار بر صغیره
تکرار گناه صغیره، آن را تبدیل به گناه کبیره می کند، و اگر انسان حتی یک گناه کند، ولی استغفار نکند، و در فکر توبه هم نباشد، اصرار به حساب می آید.
امیر مؤمنان علی علیه السلام فرمود:«ایاک و الاصرار فانه من اکبر الکبائر و اعظم الجرائم»؛ «از اصرار بر گناه بپرهیز، چرا که از بزرگترین جرایم است.»
2- کوچک شمردن گناه
امیر مؤمنان علی علیه السلام می فرماید:«أشدّ الذّنوب ما استَهان به صاحبه»؛ «بدترین گناهان، آن است که صاحبش آن را کوچک بشمرد.»
حضرت سجاد علیه السلام در ضمن دعا، به خدا عرض می کند:«اللّهم اَعُوذُ بِکَ مِن… الاِصرارِ عَلی المَأثَم و استِصغار المَعصیَه»؛ «پروردگارا! به تو پناه می برم از اصرار بر گناهان، و کوچک شمردن گناه.»
3- اظهار خوشحالی هنگام گناه
امیرمؤمنان علی علیه السلام فرمود:«شر الاشرار من تبهّج بالشر»؛ «بدترین بدها کسی است که به انجام بدی خوشحال گردد.»
و نیز فرمود:«مَن تَلذّذ بمعاصِی الله ذُلّ»؛ «کسی که از انجام گناه، لذت ببرد خداوند ذلّت را به جای آن لذّت به او می رساند.»
امام سجاد علیه السلام فرمود:«إیّاک و ابتهاج الذّنب فانّه أعظم من رکوبه»؛ «از شاد شدن هنگام گناه بپرهیز، که این شادی بزرگتر از انجام خود گناه است.»
4- گناه از روی طغیان
یکی دیگر از اموری که موجب تبدیل گناه کوچک به گناه بزرگ می شود، طغیان و سرکشی در انجام گناه است؛
*امّا مَن طَغی وَ اثَر الحَیاه الدّنیا فَاِنَّ الجَحِیمَ هِیَ المَأوی* سوره نازعات، آیات 37 الی 39
«و امّا آنها که طغیان کردند و زندگی دنیا را مقدم شمردند، بی گمان جایگاهشان دوزخ است.»
5- مغرور شدن به مهلت الهی
دیگر از اموری که گناه کوچک را به گناه بزرگ تبدیل می کند، آن است که گنهکار مهلت خدا و مجازات نکردن سریع او را دلیل رضایت خدا بداند و یا خود را محبوب خدا بداند؛
*و یقولون فی انفسهم لو لا یعذّبنا الله بما نقول حسبهم جهنّم یصلونها فَبِئسَ المَصیر* سوره مجادله، آیه8
«گناهکاران در دل می گویند: چرا خداوند ما ره به خاطر گناهانمان عذاب نمی کند؟ جهنم برای آنها کافی است، وارد آن می شوند و بد جایگاهی است.»
وعده عذاب جهنم برای چنین افرادی، دلیل آن است که گناه افرادی که مغرور به عدم مجازات سریع خداوند هستند، گناه کبیره است.
6- تجاهر به گناه
آشکار نمودن گناه نیز، گناه صغیره را تبدیل به گناه کبیره می کند، شاید از این نظر که آشکار نمودن گناه حاکی از تجرّی و بی باکی بیشتر گنهکار است، و موجب آلوده کردن جامعه، و عادی نمودن گناه می گردد.
امیرمؤمنان علی علیه السلام فرمود:«ایّاک و المجاهره بالفُجور فانّه من اشدّ المآثم»؛ «از آشکار نمودن گناهان بپرهیز، که آن از سخت ترین گناهان است.»
7- گناه شخصیت ها
گناه آنان که در جامعه، دارای موقعیت خاص هستند، با گناه دیگران یکسان نیست، و چه بسا گناه صغیره آنها، حکم گناه کبیره را داشته باشد، زیرا گناه آنها دارای دو بُعد است: بعد فردی و بعد اجتماعی.
گناه شخصیت ها و بزرگان از نظر بعد اجتماعی می تواند زمینه ی اغوا و انحراف جامعه و موجب سستی دین مردم شود.
بر همین اساس، حساب خداوند با بزرگان و شخصیت ها، غیر از حساب او با دیگران است.
منبع: گناه شناسی/ محسن قرائتی

انتظار امیرالمؤمنین علیه السلام از طلاب و علماء
1- مهم ترین منبع او برای تعلیم و تعلم، قرآن باشد:
آن قرآن است، از بخواهید تا سخن گوید و هرگز سخن نگوید. امّا من شما را از آن خبر می دهم. بدانید که در قرآن علم آینده است، و حدیث گذشته. درد شما را درمان است و راه سامان دادن کارتان در آن است.(خطبه185نهج البلاغه)
2- تلاش برای علم آموزی از معصومین علیهم السلام(خطبه105)
3- پرداختن به درایت و اندیشیدن در روایات، به جای کثرت روایت از معصومین.(خطبه105 و خطبه 239)
4- در صورت عدم درک مسئله ای از خلقت{عیب نگرفتن بر خالق} و آن را از جهل خود دانستن.(نامه ی31)
5- در برابر عظمت خداوند خود را کوچک دیدن، فروتنی کردن و تسلیم شدن(خطبه ی147)
6- عمل به آموخته ها؛ این وظیفه با عبارات مختلفی در نهج البلاغه ذکر شده است:
در مذمت کوفیان فرمود:«… دردتان چیست و دارویتان کدام است و شما را چه عادت و مرام است؟ … این همه گفتار بی کردار …»(خطبه ی 29)
7- دقت و عبرت گیری در دانسته ها(خطبه ی111)
8- حلیم بودن؛ به نظر می رسد بعد از تأکید بر همراهی علم و عمل، بیش ترین تأکید امام بر لزوم حلیم بودن علماست؛ «و هیچ شرفی چون علم و هیچ عزتی چون حلم نیست.»(حکمت113)
9- تلاش برای فهمیدن و دانستن و نه به شبهه ها در افتادن و جدال را بالا بردن.(نامه ی 31)
10- نترسیدن از پرسیدن چرا که«جاهلِ پرسش گر نیز چون عالِم است؛ اما برای دانستن بپرسد؛ نه آزار دادن!»(حکمت 320)

امام صادق علیه السلام می فرمایند
من قال فی کل یوم مائه مرّه لا حول و لا قوّه الّا بالله دفع الله بها عنه سبعین نوعاً من البلاء ایسرها الهمّ.
هر کس در هر روز صد مرتبه لا حول و لا قوّه الّا بالله بگوید، خداوند هفتاد نوع بلا را از او دفع می کند که کوچکترین آن غم و اندوه است.
ثواب الاعمال162

عمل به علم
امام باقر علیه السلام فرمودند:
مَن عَمِلَ بما یَعلَم عَلَّمَهُ الله ما لَم یَعلَم
هر کس به آنچه که می داند، عمل کند، خداوند آنچه را که نمی داند، به او خواهد آموخت.
بحارالانوار، ج78، ص189

سنگین ترین عمل روز قیامت
امام صادق علیه السلام
أثقَلُ ما یُوضَعُ فِی المیزانِ یَومَ القیامَهِ الصَّلاهُ علی محمَّدٍ وَ عَلی أهلِ بَیتِهِ؛
سنگین ترین ترین عملی که روز قیامت در ترازو(ی اعمال) گذاشته می شود، درود بر محمّد و اهل بیت اوست.

امام علی علیه السلام می فرماید:
حُسنُ الخُلقِ فی ثَلاثٍ: اِجتِنابُ المَحارِمِ وَ طَلَبُ الحَلالِ وَ التَّوَسُّعُ عَلَی العِیالِ؛
خوش اخلاقی در سه چیز است: دوری کردن از حرام، طلب حلال و فراهم آوردن آسایش و رفاه برای خانواده.
مجموعه ورام: جلد1، ص90