دعا به هنگام سختی ها و گرفتاری ها
امام علی علیه السلام فرمود: پیامبر دعایی را که جبرئیل از نزد خدای متعال آورده بود، به هنگام سختی ها و گرفتاری ها می خواند؛ آن دعا چنین است:
«یَا عِمادَ مَن لا عِمادَ لَه، یَا حرزَ مَن لا حِرزَ له، یا ذُخرَ من لا ذُخر له و یَا سَنَدَ من لا سَنَدَ لَه و یا غِیاثَ من لا غیاثَ له و یَا کریم العَفو، و یا حَسَنَ البَلاءِ، و یا عَظیم الرَّجاءِ، و یا عَونَ الضُّعَفاء، و یا مُنقِذَ الغَرقی، و یا مُنجِیَ الهَلکی، یا مُحسِنَ یا مُجمل، یا مُنعِمُ یا مُفضِل، أنتَ الّذی سَجَدَ لک سوادَ الّیلِ و نُور النَّهارِ و ضَوءَ القَمر و شعاعَ الشّمس و دَویَّ الماء و حَفیفَ الشَّجَر، یا الله، یا الله، یا الله، أنت وَحدَک لا شریک لک؛
ای تکیه گاه کسی که تکیه گاهی ندارد، ای محافظ کسی که محافظی ندارد، ای ذخیره ی کسی که ذخیره ای ندارد، ای پناه کسی که پناهی ندارد، ای فریادرس کسی که فریادرسی ندارد، ای که عفوت گرامی است، ای که بلایت نیکوست، ای که امید به تو بزرگ است، ای یاری رسان ضعیفان، ای دست گیرنده غرق شدگان، ای نجات دهنده هلاک شدگان، ای نیکوکار، ای زیبا آفریننده، ای نعمت دهنده، ای کرم کننده، تو کسی هستی که سیاهی شب، نور روز، پرتو ماه، شعاع خورشید، ناله آب و صدای درختان همگی تو را سجده می کنند. ای خدا، ای خدا، ای خدا، تو تنها هستی و شریکی برای تو نیست».
شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ص151