الإمام الصادق علیه السلام
ثلاثٌ تُعرَفُ إلّا فِی ثَلاثَهِ مَواطِنَ: لا یُعرَفُ الحَلیمُ إلّا عِندَ الغَضَبِ، و لا الشُّجاعُ إلّا عِندَ الحَربِ، و لا أخٌ إلّا عندَ الحاجَهِ.
سه کس جز در سه وقت شناخته نشوند؛ بردبار جز در هنگام خشم شناخته نشود، و شجاع جز در هنگام جنگ، و برادر{و دوست} جز در هنگام نیازمندی.
البحار229/78

قالَ رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم
ما وَلَدٌ بارٌّ نَظَرَ إلی أبَوَیهِ بِرَحمَهٍ إلّا کانَ لَهُ بِکُلِّ نَظرَهٍ حجَّهٌ مَبرورَهٌ.
هیچ فرزند نیکوکاری نگاه محبت آمیز به پدر و مادر خویش نمی کند، مگر آن که برای هر نگاه، ثواب یک حجّ مقبول لرای او خواهد بود.
البحار73/74

شیطان به بیت وحی تعالی چه می کند؟
آتش به گرد جنّت اعلا چه می کند؟
از باغ خُلد دُود چرا می شود یلند
بر روی حُور سیلی اعدا چه می کند؟
رویش سیاه گردد و دستش شکسته باد
قُنفُذ کنار خانه مولا چه می کند؟
دار الزیاره نبی و آستان وحی
ای وای من مغیره در آنجا چه می کند؟
باید ز تازیانه بپرسم که در بهشت
آثار خون به قامت طوبی چه می کند؟
گیرم رواست سوختن خانه، میخ در
بر سینه شکسته زهرا چه می کند؟

ماهنامه مبلغان/شماره68

7 دي ماه 1353 سالروز شهادت آيت الله حاج شيخ حسين غفاريره
شيخ حسين غفاري آذرشهري، در سال 1335 ه.ق برابر با 1295 شمسي در روستاي آذرشهر تبريز، در خانواده اي كشاورز و مذهبي متولد شد و ديري نپاييد كه پدرش را از دست داد و تحت كفالت برادر بزرگترش قرار گرفت. دوران مقدماتي تحصيل را در همان زادگاه خود سپري كرد و آن گاه همراه برادرش عازم تبريز گرديد. در تبريز به آموختن شرح لمعه و اصول و كلام پرداخت. پس از مدتي به آذرشهر برمي گردد و نزد دايي خود، حجت الاسلام سيد محسن ميرغفاري به فراگيري رسائل و مكاسب همت مي گمارد. سرانجام پس از سي سال زندگاني فقيرانه و تحصيل علوم ديني در سال 1365 ه.ق برابر با 1324 شمسي، عازم قم مي گردد و در آنجا به فراگيري كفايه و مكاسب نزد آيات عظام بروجردي، فيض قمي و خوانساري بزرگ مي پردازد و پس از يازده سال، قم را ترك كرده به تهران مي آيد.
مبارزات آيت الله غفاري
در سال 1340 شمسي، زماني كه حسنعلي منصور، نخست وزير وقت، طرح انجمن هاي ايالتي و ولايتي را مطرح كرد، آيت الله غفاري به سهم خود با مسافرت ها و تماس هاي پيوسته كوشيد تا اين طرح شكل نگيرد.
در سال 1341، در اوج مبارزات روحانيت به رهبري امام(ره)، ايشان با سخنراني هاي مستمر خود كوشيد تا هر چه بيشتر جنايات رژيم را افشا كند.
او در محرم سال 1342، همزمان با شكل گيري قيام خونين 15 خرداد، مبارزه عليه رژيم را وجهه ي همت خود ساخت و به تنوير افكار عمومي پرداخت.
در شب 12 محرم 42، هنگامي كه از سخنراني برگشته بود مأمورين رژيم به خانه اش ريخته و او را دستگير و زنداني كردند. اين بازداشت همراه با دستگيري ديگر روحانيان مبارز تهران و شهرستانها بود. رژيم قصد داشت تا با دستگيري بيش از 80 نفر از علما و روحانيان، قيام مردم را متوقف كند. در زندان كميته شهرباني، آيت الله غفاري مورد بازجويي و شكنجه قرار گرفت. پس از آزادي همچنان به مبارزه ي خود عليه رژيم ادامه داد تا اينكه دوباره از طرف مأموران ساواك دستگير و مورد بازجويي قرار گرفت. اما چون مدركي عليه او نيافتند، آزاد گرديد.
در سال 1350 بار ديگر دستگير و زنداني شد.
شهيد در طي سالهاي 1353-1350، به مبارزات خود شكل تازه اي داده و كمتر در ميان آشنايان ظاهر مي شدند. در تيرماه 1353، در تهران دستگير شدند كه اين آخرين دوران زندان اين مبارز نستوه بود.
برگه ي بازجويي شهيد آيت الله غفاري روح بزرگ و اراده ي مصمم و تزلزل ناپذير او را به خوبي نشان مي دهد:
س- چرا به زندان آورده شده ايد؟
ج- نمي دانم.
س- آيا قبلاً به زندان آمده ايد؟
ج- نيامده ام، آورده اند.
س- نظر شما راجع به شاهنشاه آريامهر چيست؟
ج- ايشان با كودتاي پدرشان به سر كار آمدند و غاصب اند.
س- نظر شما راجع به حزب رستاخيز چيست؟
ج- اين حزب شه ساخته است، به مردم هيچ ربطي ندارد.
س- نظر شما نسبت به آقاي خميني چيست؟
ج- من فكر مي كنم كسي كه مي تواند ايران را نجات دهد آيت الله خميني است.
در طي اين بازجويي ها، اين پير شصت ساله ي مبارز را تا سر حد مرگ مورد شكنجه قرار دادند، دندانها و دستهايش را شكستند.
پسر شهيد غفاري در مورد آخرين ملاقات پدر مي گويد:
«پدر را در آخرين ملاقات كشان كشان با پاها و دستهاي شكسته در حالي كه بيش از يكي دو دندان در دهانش باقي نمانده بود و سراسر صورت و اندامش زير شكنجه هاي وحشيانه در هم كوبيده شده بود، روي زمين كشيده، پشت ميز ملاقات آوردند. بيش از يكي دو جمله ميان ما رد و بدل نشد.
او گفت: تصور نمي كنم ديگر يكديگر را ببينيم …
صحبت را به امام موسي بن جعفر(عليه السلام) كشاند و چون نتوانست قطره هاي اشكش - را كه هيچ كس را جز خدا لايق ديدن آنها نمي دانست - با دستاني كه بخاط شكسته شدن استخوان هايش قدرت بالا آمدن نداشتند، بزدايد، سر را پايين آورد و به كمك زانوان در هم كوبيده اش آن قطرات پاك را از گوشه ي چشمانش سترد …
با ديدن آن صحنه با اعتراض از آنجا بيرون آمديم. فرداي همان روز شنيديم كه ساعت 2 بعداز ظهر(7 دي 1353) پدر از محيط رنج آوري كه آخرين مرحله ي امتحان بندگي را در آن گذراند، آسوده شده، به وصال معبود رسيده است.»
منبع: روزها و رويدادها،جلد سوم، انتشارات زهد

رابطه اَجَل و اعمال انسان!!
از نظر جهان بینی الهی که واقعیت را در چهارچوب مادّه و جسم و کیفیّات و انفعالات جسمانی محدود و محصور نمی داند، دنیای حوادث دارای تار و پودهایی بیش تر و پیچیده تر است و عواملی که در پدید آمدن حوادث شرکت دارد، بسی افزون تر است. از نظر مادّی، عوامل مؤثر در اجل و روزی، سلامت، سعادت و خوشبختی، منحصراً مادی است؛ یعنی تنها عوامل مادّی است که اجل را نزدیک یا دور می کند و سعادت و خوشبختی انسان را تأمین یا نابود می سازد؛ امّا از نظر جهان بینی الهی، علل و عوامل دیگری که عوامل روحی و معنوی نامیده می شود، نیز در کنار عوامل مادّی در اجل و سعادت و امثال این امور مؤثّر است.
از نظر این جهان بینی، جهان، یک واحد زنده و با شعور است؛ اعمال و رفتار بشر، حساب و عکس العمل دارد؛ خوب و بد در مقیاس جهان، بی تفاوت نیست. اعمال خوب و بد بشر با عکس العمل هایی از جهان مواجه می شود که احیاناً در دوره ی حیات و زندگی خود فرد به او می رسد.
به طور کلی گناه، اطاعت، توبه، حُسن خلق، خوشحال کردن پدر و مادر، انجام صله ی ارحام، عدل و ظلم، نیکوکاری و بدکاری، دعا و نفرین و امثال اینها از اموری است که در سرنوشت انسان از نظر کوتاهی و طول عمر مؤثر است. در اینجا به چند نمونه روایت اشاره می کنیم:
الف. طبق برخی روایات، گناه و کارهای بد، از اعمالی است که باعث کوتاهی عمر می شود، چنان که امام صادق علیه السلام می فرماید:«مَن یَمُوتُ بِالذُّنُوبِ اَکثَرُ مِمَّن یَمُوتُ بِالآجال؛ کسانی که با گناهان می میرند، بیش تر از کسانی هستند که با مرگ طبیعی از دنیا می روند.»
ب. در روایات همچنین اعمالی معرفی شده که سبب طول عمر انسان می شود. به دو مورد از این روایات توجه کنید:
1. حُسن نیت: امام صادق علیه السلام می فرماید:«مَن حَسُنَت نِیَّتُهُ زِیدَ فِی عُمرِهِ؛ هر کس خوش نیّت باشد، عمرش زیاد شود.»
2. خوشحال کردن پدر و مادر و نیکی به آن ها: امام صادق علیه السلام فرمود:«اِن اَحبَبتَ اَن یَزِیدَ اللهُ فِی عُمرِکَ فَسُرَّ اَبَوَیکَ؛ اگر دوست داری خداوند بر عمرت بیفزاید، پدر و مادرت را خوشحال کن.»
ماهنامه مبلغان/شماره110

امام خامنه ای مدظله العالی
گستره تهاجم فرهنگیِ جبهه استکبار، همه ی کشورهای دنیا است، اما در این تهاجم مهم ترین هدف، نظام جمهوری اسلامی است؛ زیرا نظام اسلامی در مقابل نظام سلطه ایستاده و اثبات کرده که در این ایستادگی خود صادق است و توانایی مقابله و پیشرفت را نیز دارد… راه مقابله با تهاجم فرهنگی جبهه استکبار، گسترش و تعمیق رسالت های فرهنگی انقلاب اسلامی در عرصه های اخلاقی، رفتارهای فردی و اجتماعی، عقاید و باورهای دینی و مسائل سیاسی است.
بیانات در دیدار رئیس و اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی، 1390/3/23

تا کنون فکر کرده اید که امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف چند بلا را از ما دفع کرده… ؟؟!
تا کنون فکر کرده اید که امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف چند بلا را از ما دفع کرده و چند بار از خداوند برای ما عمری طولانی طلب کرده است؟ به راستی سهم ما از دعاهای نیمه شب امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف چقدر است؟
«سید بن طاووس ره می گوید:«سحرگاهی شنیدم که امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف این گونه دعا می فرمود: خدایا! شیعیان را تا روزگار عزت، ملک، حکومت و دولت ما زنده و باقی بدار».
یقین کنید امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف با دعاهای خویش همواره در حفظ شیعیان می کوشد. «نصر» که از خادمان خانه ی امام حسن عسکری علیه السلام است، می گوید:«زمان کودکی امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف حضرت به من فرمود: آیا مرا می شناسی؟ گفتم: آری، شما آقای من و فرزند مولای من هستی. حضرت فرمود: از این نپرسیدم. گفتم: نمی دانم، شما بفرمایید! حضرت فرمود: من خاتم توصیاء هستم و به وسیله ی من بلا از خانواده و شیعیانم دفع می شود».
هر شخصی بارها فاصله خود را با فقر، تصادف، رسوایی و بی آبرویی کم کرده است. چه کسی او را نجات داده است؟
اگر محبت های حضرت نبود، زندگی ما تاکنون دوام نداشت. به هزار راه نرفته، رفته بودیم و کینه ها وجودمان را فراگرفته بود. بهتر است بگوییم اگر محبت های حضرت نبود، آغاز و نهایت ما مشخص نبود.
»عبدالله بن ابان» روغن فروشی داشت. روزی به امام رضا علیه السلام گفت:«آقا جان! برای من و خانواده ام دعا کنید». حضرت در پاسخ گفت:«مگر دعا نمی کنم؟ به خدا قسم کارهای شما هر روز و هر شب بر من عرضه می شود». عبدالله تعجب می کند. حضرت در ادامه می فرماید:«آیا کتاب خدا را نمی خوانی که می فرماید: بگو عمل کنید که خداوند و پیامبرش و مؤمنان(ائمه علیهم السلام) عمل شما را خواهند دید».
شاید شگفت زده شوید اگر بدانید امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نه تنها روزی یک بار که همیشه دعاگوی ماست. امام صادق علیه السلام می فرمایند:«من در هر شبانه روز، هزار مرتبه برای پیروان گناهکارم دعا می کنم».
آیا می دانید چقدر از بلاها به وسیله ی امام زمان و به دعای ایشان از ما دفع شده است. از آن جا که همه امور به محضر ایشان عرضه می شود، امام از هر بلایی که قرار است نازل شود آگاه است.
امام موسی کاظم علیه السلام می فرماید:«هیچ فرشته ای نیست که خداوند او را برای اجرای فرمانی به زمین ارسال نماید مگر این که ابتدا نزد امام رفته و آن امر را به ایشان عرضه می دارد».
با خواندن سوره ی قدر در می یابیم که فرشتگان و روح القدس در شب قدر بر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نازل می شوند و سرنوشت یک ساله ی ما را به امضای ایشان می رسانند، زیرا تنها کسی که قدرت تغییر سرنوشت را دارد، امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف است.
در شب های قدر محبت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف چنان فراگیر است که بسیاری از آن بهره مند می شوند و ما چقدر به این محبت بی کران نیازمندیم. خیلی از خوبی ها که نصیب ما شده است به سبب سرنوشتی پُر از خیر و خوبی است که آن حضرت برای ما امضاء فرموده است.
امام محد باقر علیه السلام فرمودند:«فرشتگان الهی و روح القدس در شب قدر هر آن چه را که در طول سال قرار است برای ما رخ دهد با امام در میان می گذارند». یکی پرسید:«مگر امام از آن احکام و امور بی خبر است؟» حضرت فرمودند:«خیر، با خبر است، ولی در شب های قدر از سوی خدا به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و جانشینان ایشان دستور می آید که آنچه را می دانند اجرا کنند».
پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید:«همانا اعمال شما در هر دوشنبه و پنج شنبه بر من عرضه می شود، پس من در برابر کارهای خوب شما خدا را شکر می کنم و برای اعمال بدتان از خداوند بخشش شما را می خواهم».
امام رضا علیه السلام هم می فرماید:«به درستی که ما امامان در هر صبح و شام بر اعمال شیعیان مان که بر ما عرضه می شود می نگریم؛ پس بر کوتاهی های ایشان، طلب عفو و بخشش کرده و بر اعمال نیک ایشان شکر خداوند را به جا می آوریم».
امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در نامه ای به«شیخ مفید ره» می نویسد:«ما در مراعات و خبرگیری از حال شما کوتاهی نمی کنیم و یاد شما را فراموش نمی نماییم».
امام، با تمام وجود ما را دوست دارد و به ما عشق می ورزد. بی سبب نیست که از خداوند متعال می خواهیم:«خدایا! بر ما به خشنودی آن حضرت منت گذار و رأفت و مهربانی و دعای خیر و برکت وجود مقدسش را به ما عطا فرما تا بدین وسیله، ما به رحمت گسترده و سعادت نزد تو دست یابیم».
انت حبیبی
شخصی به امام صادق علیه السلام گفت:«به خدا قسم شما را دوست دارم» حضرت به زمین خیره شد و پس از لحظه ای سر برآورد و فرمود:«راست گفتی، از قلب خود بپرس که دل من نسبت به محبت تو چگونه است؟ زیرا همانا دل من از آن چه در قلب توست خبر می دهد».
از این روایت در می یابیم که محبت شما به امام یعنی عشق امام به شما. بهتر است دوباره سری به قلب تان بزنید، اگر سرشار از محبت به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است، بدانید به خاطر این است که قلب امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف هم سرشار از محبت به شماست.
بسیاری از عنایت های حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه به شبب محبت و عشق است. ایشان به انسان ها عشق می ورزد و به همه لطف و محبت دارد. حضرت فقط امام ایران و اینجا و آنجا نیست. امام جغرافیاست. امام شرق و غرب عالم است. امام زمین و آسمان است. محبت حضرت به هستی برای کسب منفعت نیست بلکه وجود امام پُر از محبت الهی است.
عادت امام احسان و نیکی به خلایق است. همه بارها از چشمه محبت شان سیراب شده و زیر چتر محبت شان ایستاده اند. حضرت به همه محبت می کند و عشق می ورزد.
نیازهای انسان در حال دگرگونی است و تنها چیزی که همیشه ثابت و پابرجاست، عشق و محبت به انسان است.
انسان گناهکار هم دوست دارد که دیگران او را دوست بدارند و از خود نرانند، اما این گونه نیست؛ گناهکار با گناهش از چشم خیلی ها می افتد. گناه ما سبب غمگینی امام مهدی عجل الله تعالی فرجه می شود اما باز هم مشتاق توبه و بازگشت ماست. ایشان در پیامی شیوا به شیعیان خود می فرماید:«اگر نبود محبت و علاقه ی ما نسبت به صلاح شما و رحم و دل سوزی ما نسبت به خود شما، از خطاب با شما صرف نظر می کردیم و کاری به کارتان نداشتیم».
هر گاه راه به جایی نداشتید، بدانید امام شما را می پذیرد. اگر روزی دنیای به این بزرگی برای شما کوچک شد، بدانید جایی برای پَر کشیدن و پرواز وجود دارد. پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم می فزماید:«امت من به امام پناه می برد، آن گونه که زنبور عسل به ملکه ی خود پناه می برد» و «امت من به امام پناه می برد، همان گونه که پرندگان به آشیانه ی خود پناه می برند».
خانه خوبان/شماره32/مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره

امام خامنه ای مدظله العالی
ملت ایران این تجربه ی بزرگ را امروز در مقابل ملت های دیگر قرار داده است؛ تجربه موفقیتِ ناشی از دو عامل بصیرت و صبر. بصیرت، یعنی گم نکردن راه، اشتباه نکردن راه، دچار بیراهه ها و کجراهه ها نشدن، تأثیر نپذیرفتن از وسوسه ی خناسان و اشتباه نکردن کار و هدف؛ و صبر؛ یعنی ایستادگی. نسل ها دست به دست به یکدیگر تحویل می دهند. امروز به حول و قوه ی الهی نسل جوانی در کشور ما حضور دارد که دوران انقلاب را ندیده است، دوران جنگ را درست درک نکرده است=ت، اما در عین حال با همان روحیه، با همان احساس، با همان انگیزه، با همان تصمیم قاطع، در میدان ایستاده است؛ این خیلی مهم است، این هنر انقلاب اسلامی است. باید عوامل این ایستادگی و این بصیرت را در میان خودمان تقویت کنیم.

بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار مردم قم، 1390/10/19

شیعیان راستین این گونه اند!
علی علیه السلام می فرماید:«شِیعَتِی وَ اللهِ الحُلَماءُ العُلَماءُ بِاللهِ وَ دِیِنِهِ العَامِلونَ بِطاعَتِهِ وَ أَمرِهِ المُهتَدُونَ بِحُبِّهِ أَنضَاءُ عِبادَهٍ أَحلَاسُ زَهَادَهٍصُفرُ الوُجُوهِ مِنَ التَّهَجُّدِ عُمشُ العُیُونِ مِنَ البُکاءِ ذُبُلُ الشِّفاهِ مِنَ الذِّکرِ خُمُصُ البُطُونِ مِنَ الطَّوَی تُعرَفُ الرَّبّانیَّهُ فِی وُجُوهِهِم وَ الرَّهبانِیَّهُ فِی سَمتِهِم مَصَابیحُ کُلِّ ظُلمَهٍ… إِن شَهِدُوا لَم یُعرَفُوا وَ إِن غَابُوا لَم یُفتَقَدُوا أُولئِکَ شِیعَتِیَ الأَطیَبُونَ وَ إِخوَانِیَ الأَکرَمُونَ أَلاَهَاه شَوقاً إِلَیهِم؛ شیعه من به خدا سوگند! بردبارند، دانای به خدا و دین اند، مطیع امر خدا هستند، هدایت یافتگان به محبت الهی هستند، تشنه عبادت و ملازم زهد هستند، از شب بیداری چهره زرد دارند، از اثر گریه چشم های فرو رفته و لبهای گویا به ذکر خدا و شکم های خالی به خاطر گرسنگی دارند، خدایی بودن در چهره های آن ها و رهبانیت در روششان شناخته می شود، چراغ های هر تاریکی هستند… اگر آشکار باشند، شناخته نمی شوند(خودنمایی نمی کنند) و اگر غایب باشند، مفقود نیستند(همه به آن ها توجه دارند). آنها شیعیان{راستین و} پاکیزه و برادران گرامی من هستند. آه! چقدر شوق{دیدار} آنها را دارم!»

چرا حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف قائم آل محمّد علیهم السلام نامیده شده است؟!
ابوحمزه ثمالی می گوید:
از حضرت امام محمد باقر علیه السلام پرسیدم: ای فرزند رسول خدا! مگر شما ائمه، همه قائم به حق نیستید؟
فرمود: بلی!.
عرض کردم: پس چرا فقط امام زمان علیه السلام قائم نامیده شده است؟
حضرت فرمود: هنگامی که جدّم حسین بن علی علیهم السلام به شهادت رسید، فرشتگان آسمان به درگاه خداوند متعال نالیدند و گریستند و عرض کردند: پروردگارا! آیا کسی را که برگزیده ترین خلق تو را به قتل رسانده است به حال خود وامی گذاری؟
خداوند متعال به آن ها وحی فرستاد: آرام گیرید! به عزّت و جلالم سوگند! از آن ها انتقام خواهم کشید، هر چند بعد از گذشت زمانی باشد.
آن گاه پرده حجاب را کنار زده و فرزندان حسین علیه السلام را که وارثان امامت بودند، به آن ها نشان داد. ملائکه از دیدن این صحنه بسیار مسرور شدند.
یکی از آن ها در حال قیام نماز می خواند. حق تعالی فرمود: به وسیله این قائم از آن ها انتقام خواهم گرفت.
فصلنامه علمی- آموزشی شمیم معرفت/شماره هفتم/1384