فاطمه(س) زندگی سیاسی و آشنائی با الفبای آن را از همان دوران خردسالی و از سنین 5-6 سالگی آغاز کرد. زیرا او همه گاه به همراه پدر و حاضر و شریک در درگیری های پدر با مردم نابکار بود و دوران سخت قبل از هجرت را با همه دشواری ها و مصائب آن گذراند. آن روز که ازدواج کرد و زندگی مشترک خود را آغاز نمود. باز هم در جریان زندگی اجتماعی همگام با علی(ع) به پیش می رفت و سنگر به سنگر با او همراهی می کرد. و پس از وفات پیامبر(ص) فصلی جدید از زندگی را آغاز کرد که در آن برای تحکیم پایه های انقلاب حتی دست به احقاق حق و مبارزه گشود و در جریان سیاسی عظیمی حضور یافت که در آن بر اساس توطئه ای(از قبل طراحی شده) علی(ع)، آن رادمرد جهان بشریت را از صحنه سیاست بیرون رانده بودند.
در همین رابطه سلیم بن قیس هلالی می گوید(شنیدم که سلمان فارسی می گفت: من در زمان بیماری رسول خدا(ص) که به واسطه آن از دنیا رفت در کنار آن حضرت نشسته بودم که فاطمه(س) وارد شد و همین که ضعف و بیماری رسول خدا(ص) را دید چنان بغض گلویش را گرفت که اشک بر گونه هایش جاری شد. رسول خدا(ص) به او فرمود: دخترم چرا گریه می کنی؟ فاطمه(س) عرض کرد: ای رسول خدا(ص) می ترسم بعد از تو حقوق من و فرزندانم را ضایع کنند. رسول خدا(ص) در حالی که چشمان مبارکش پر از اشک شده بود فرمود: ای فاطمه(س) آیا نمی دانی که خداوند متعال به جای دنیا آخرت را برای ما اهل بیت برگزیده است؟ و فناء و نابودی(دنیوی) را در مورد تمام مخلوقاتش امری لازم و حتمی قرار داد؟ پیامبر(ص) در سخنانش از اهل بیت(علیهاالسلام) به عنوان برگزیدگان خداوند یاد کردند و به فضائل اختصاصی امیرالمؤمنین(ع) و فضائل اختصاصی از اهل بیت(ع) و درجات مخصوص آنها اشاره فرمودند و از مظلومیت امام علی(ع) به شرح ذیل سخنانی فرمودند:«رسول خدا(ص) نظری به فاطمه(س) و همسر و فرزندان او کرده و فرمود: ای سلمان خدا را شاهد می گیرم که من با دشمن آنان دشمن و با دوست آنان دوست هستم و بدانید که آنان در بهشت در کنار من هستند» و بعد رو به علی(ع) کرده و فرمود(ای علی(ع) تو به زودی با قریش به گونه ای مواجه خواهی شد که به شدت بر علیه تو متحد شده و بر تو ظلم خواهد کرد پس اگر یاورانی نیافتی صبر کن و دست نگهدار و خود را با دست خویش به هلاکت نیفکن، زیرا تو نسبت به من مانند هارون نسبت به موسی(ع) هستی و هارون برای تو الگوی نیکویی است، آن هنگام که به برادرش موسی گفت(… إِنَّ القَومَ استَضعَفُونی وَ کَادُوا یَقتُلُونَنِی…)(اعراف/150)(این قوم مرا تضعیف کرده و نزدیک بود مرا به قتل برسانند)
مشی و روش سیاسی فاطمه(س) مشی اعتراض، بی اعتنائی، عدم تأیید دستگاه رهبری، مشی به محاکمه و استیضاح کشاندن رهبر و خلیفه موجود امت، مشی مظلومیت و سرانجام که فریاد به جائی نرسد گریستن است، آن هم نه برای عقده دل خالی کردن بلکه برای بیدار کردن و هشیار ساختن اذهان به سویی که در آنجا حقی را زنده دفن کرده اند. مشی سیاسی فاطمه(س) مبتنی بر ایمان و عقیده است، هدف آن سعادت انسان ها و نجات از بردگی ها و ذلت ها، و تضمین و فراهم آوردن مبادی ارزش های معقول در جامعه است.