…!چه سخت اشتیاق دیدارشان را دارم
کمیل بن زیاد می گوید: امام علی علیه السلام دست مرا گرفت و به سوی قبرستان کوفه برد، آن گاه آه پُ دردی کشید و فرمود: «ای کمیل بن زیاد! این قلب ها بسان ظرف هایی هستند که بهترین آن ها، فراگیرترین آن هاست،… مردم سه دسته اند: دانشمند الهی، و آموزنده ای بر راه رستگاری، و گروهی مثل پشّه هایی که دستخوش باد و طوفان هستند و همیشه سرگردانند، که به دنبال هر سر و صدایی می روند، و با وزش هر بادی حرکت می کنند؛ نه از روشنایی دانش نور گرفتند، و نه به پناهگاه استواری پناه بردند.
ای کمیل! دانش بهتر از مال است، زیرا علم، نگهبان تو است، و مال را تو باید نگهبان باشی؛ مال با بخشش کاستی پذیرد امّا علم با بخشش فزونی گیرد؛ و مقام و شخصیّتی که با مال به دست آمده با نابودی مال، نابود می گردد. ای کمیل بن زیاد! شناخت علم راستین(علم الهی) آیینی است که به خاطر آن پاداش داده می شود، و انسان در دوران زندگی با آن، خدا را اطاعت می کند، و پس از مرگ، نام نیکو به یادگار گذارد. دانش، دانش، فرمانروا و مال فرمانبر است.
ای کمیل! ثروت اندوزانِ بی تقوا مُرده اند، گر چه به ظاهر زنده اند، امّا دانشمندان، تا دنیا برقرار است زنده اند، بدن هایشان گر چه در زمین پنهان امّا یاد آنان در دل ها همیشه زنده است.
بدان که در این جا(اشاره به سینه مبارک خود کرد) دانش فراوانی انباشته است، ای کاش کسانی را می یافتم که می توانستند آن را بیاموزند. آری تیزهوشانی می یابم، امّا مورد اعتماد نمی باشند، دین را وسیله دنیا قرار داده و با نعمت های خدا بر بندگان، و با برهان های الهی بر دوستان خدا فخر می فروشند. که با اوّلین شبهه ای، شک و تردید در دلشان ریشه می زند؛ پس نه آن ها و نه این ها، سزاوار آموختن دانش های فراوان من نمی باسند. یا فرد دیگری که سخت در پس لذّت بوده و اختیار خود را به شهوت داده است، یا آن که در ثروت اندوزی حرص می ورزد، هیچ کدام از آنان نمی توانند از دین پاسداری کنند، و بیشتر به چهارپایان چرنده شباهت دارند، و چنین است که دانش، با مرگِ این دانشمندان می میرد.
آری! خداوند!! زمین هیچ گاه از حجّت الهی خالی نیست، که برای خدا با برهان روشن قیام کند، یا آشکار و شناخته شده، یا بیمناک و پنهان، تا حجّت خدا باطل نشود، و نشانه هایش از میان نرود. تعدادشان چقدر و در کجا هستند؟ به خدا سوگند! که تعدادشان اندک، ولی نزد خدا، بزرگ مقدارند، که خدا به وسیله آنان حجّت ها و نشانه های خود را نگاه می دارد، تا به کسانی که همانندشان هستند بسپارد، و در دل های آنان بکارد، آنان که دانش، نور حقیقت بینی را بر قلبشان تابانده و روح یقین را دریافته اند، که آنچه را خوش گذران ها دشوار می شمارند، آسان گرفتند و با آنچه که ناآگاهان از آن هراس داشتند اُنس گرفتند. در دنیا با بدن هایی زندگی می کنند، که ارواح شان به جهان بالا پیوند خورده است، آنان جانشینان خدا در زمین، و دعوت کنندگان مردم به دین خدایند. آه! آه! چه سخت اشتیاق دیدارشان را دارم!…
نهج البلاغه، حکمت147

ایمان چیست؟
بهترین چیز برای هر مسلمان، ایمان او است که بر اساس آن سایر اعمال او مورد قبول درگاه حق واقع می شود. قبل از هر چیز باید تعریفی صحیح و جامع از ایمان ارائه داد و بهترین تعریف در خصوص ایمان؛ کلام مولای متقیان امیرمؤمنان علی علیه السلام است. ایشان در نهج البلاغه، کلمات قصار، ص227 می فرماید: الایمانُ مَعرِفَه بِالقَلبِ وَ اِقرار بِاللِّسانِ وَ عَمَلِ بِالارکانِ.
مولا علی علیه السلام در این جا ایمان را دارای سه رکن دانسته اند: نخست معرفت؛ یعنی شناختی صحیح و بر اساس یقین لازم است. دومین رکن اقرار به زبان است و سومین مرحله، عمل به ایمان است؛ یعنی این که اگر ایمان به چیزی دارد در عمل هم نشان دهد.
اینک این پرسش مطرح می شود که انسان باید به چند چیز ایمان داشته باشد؟
قرآن چیزهایی را که انسان باید به آن ایمان بیاورد چنین بیان کرده است:«ءامَن بِاللهِ وَ الیَومِ الآخِرِ وَ المَلائِکَه وَ الکِتاب و النّبیّین.(سوره بقره، آیه177) خداوند در این آیه می فرماید: انسان باید به پنج چیز ایمان داشته باشد: ا. خدا، 2. جهان آخرت، 3. فرشتگان، 4. کتاب- که منظور قرآن، تورات و انجیل است-، 5. پیغمبران- یعنی ایمان آوردن به 124 هزار پیغمبر که از سوی خدا برای هدایت بشر فرستاده شده اند- اگر کسی به هیچ کدام از آن ها ایمان نداشته باشد، فاسق است.»
بنابراین می توان ایمان را به چهار نوع تقسیم بندی کرد.
1. ایمان تقلیدی
2. ایمان تحقیقی
3. ایمان حرفی
4. ایمان اضطراری
الف: ایمان تقلیدی: ایمانی است که قرآن در آیات52 و 53 سوره ی انبیاء به آن اشاره کرده است«اِذ قالَ لِأبیهِ وَ قَومِهِ ما هذِهِ التَّماثیلُ الَّتی اَنتُم لَهَا عاکِفُونَ. قالوا وَجَدنا آباءَنا لَهَا عَابِدِینَ. آن گاه که(ابراهیم) به پدر و قوم خود گفت: این مجسمه هایی که شما همواره عبادتشان می کنید چیست؟
آن ها پاسخ دادند: ما پدران خود را بر پرستش این بُت ها یافتیم» پس چون پدران آن ها بت پرست بودند آن ها هم به تقلید از آن ها بُت می پرستیدند.
ب: ایمان تحقیقی، ایمان تحقیقی ایمانی است که در سوره آل عمران، آیات 190 و 191 به آن اشاره شده است:«اِنَّ فی خَلقِ السَّمواتِ وَ الأرضِ و اختلافِ اللیلِ و النّهار لآیاتِ لأولی الالباب. الذین یذکرون الله قیاماً و قعوداً و علی جنوبهم و یتفکّرونَ فی خلق السَّموات و الارض ربّنا ما خلقت هذا باطلا سبحانک فقنا عذاب النّار؛ مسلّماً در آفرینش آسمان ها و زمین و در پی یکدیگر آمدن شب و روز برای خردمندان نشانه هایی است. همانا که خدا را(در همه احوال) ایستاده و نشسته و به پهلو آرمیده یاد می کنند و در آفرینش آسمان ها و زمین می اندیشند(که): پروردگارا! اینها را بیهوده نیافریده ای، منزهی تو! پس ما را از عذاب آتش دوزخ در امان بدار».
این آیه دلالت بر ایمان تحقیقی می کند. یعنی این که خدایی که از همه موجودات بی نیازتر است و همه موجودات عالم به او نیاز دارند.
ج. ایمان حرفی: ایمان حرفی، ایمانی است که فرد فقط با زبان می گوید ایمان دارم. خداوند در سوره ی حج، آیه 11 می فرماید:« وَ مِنَ النّاسِ مَن یَعبُدُ اللهَ عَلی حَرفٍ فَاِن اَصَابَهُ خیرُ اطمَاَنَّ بِهِ و إن اَصَابَتهُ فِتنَه انقَلَبَ علی وَجهِهِ خَسِرَ الدُّنیا وَ الآخِرَهَ ذلِکَ هُوَ الخُسرانُ المُبین؛ و از میان مردم کسی است که خدا را فقط بر یک حال{و بدون عمل} می پرستد، پس اگر خیری به او برسد بدان اطمینان یابد و چون بلایی بدو رسد روی برتابد. در دنیا و آخرت زیان دیده است، این است هامن زیان آشکار».
د: ایمان اضطراری: ایمان اضطراری ایمانی است که شخص هیچ راهی و چاره ای ندارد و می گوید: من ایمان به خداوند می آورم. خداوند در سوره ی یونس، آیه ی 90 می فرماید:«و جَاوَزنا ببنی اسرائیلَ البحر فَاَتبَعَهُم فِرعَونُ وَ جُنُودُه بغیاً و عدواً حتّی اذا اَدرَکَهُ الغَرقُ قالَ ءامَنتُ اَنَّهُ لا اِلهَ اِلّا الّذِی ءامَنَت بِه بنوا اِسرائیل و اَنَا مِنَ المُسلِمِینَ؛ و فرزندان اسرائیل را از دریا گذراندیم، پس فرعون و سپاهیانش از روی ستم و تجاوز آنان را دنبال کردند تا وقتی که در شرف غرق شدن قرار گرفت، گفت: ایمان آوردم که هیچ معبودی جز آن که فرزندان اسرائیل به او گرویده اند، نیست و من از تسلیم شدگانم».
در این آیه چون فرعون دید که خود و سپاهیانش در حال نابود شدن هستند، گفت:«اینک من ایمان آوردم در حالی که چنین ایمانی اصلاً فایده ای ندارد».
نشریه قرآنی بشارت/شماره46

اینترنت مکانی گسترده برای کودکان است تا بیاموزند، سرگرم شوند، با دوستان مدرسه گپ بزنند و به مکاشفه بپردازند اما درست همانند دنیای واقعی می تواند برای کودکان خطرناک باشد. به برخی راهکارهای مصوم نگاه داشتن کودکان در فضای آلوده اینترنتی می پردازیم.
به گزارش مهر، فضای رایانه ای تکه های تقریباً نامحدودی از فرهنگ و یادگیری را ارائه می دهد و پرورشگاهی برای رشد و گسترش ذهن جوانان است. این فضا منبع دانش و محل تکامل ایده های تازه بوده و مانند منبعی وافر از سرگرمی های شگفت انگیز در یک جهان مجازی است، جهانی که شخص می تواند با سهولتی جادویی تقریباً هر چیزی را با فشار یک انگشت افسون کند.
با وجود همه اینها، فضای مجازی، چالش های جدّی را خصوصاً برای کودکان و نوجوانان ایجاد کرده است به نحوی که همان طور که کودکان در جهان گسترده آنلاین مشارکت می کنند، چیزهایی را که به این جهان ارسال شده مشاهده می کنند، وارد اتاق های گپ و گفت اینترنتی می شوند و یا به عضویت شبکه های اجتماعی در می آیند، به راحتی در معرض عناصر اجتماعی که در جهان واقعی از آن ها اجتناب می شود نیز قرار می گیرند که این مسئله لزوم آگاهی و نظارت والدین را برای استفاده کودکان از این فضا ضروری می سازد.
هم اکنون استفاده از سیستم های کامپیوتری نگرانی هایی را برای والدین به همراه داشته به خصوص زمانی که صحبت از اینترنت می شود این نگرانی ها چند برابر می شود. چرا که استفاده نادرست فرزندان از برنامه های رایانه ای و اینترنت آسیب های جدّی را برای آنها به همراه دارد که والدین باید در جهت پیشگیری از این آسیب های جدّی نکاتی را قبل از اتصال فرزندان خود به این شبکه مجازی رعایت کنند.
اگر چه اینترنت مکانی گسترده برای کودکان است تا بیاموزند و سرگرم شوند اما این مکان می تواند برای آنها خطرناک باشد. برای اعمال نظارت بر کار آنها والدین می توانند از نرم افزارهایی برای محدود کردن دامنه کاری کودکان استفاده کنند و یا اقداماتی از جمله تنظیمات کنترل دستی در ویندوز و در مرورگرهای اینترنت اکسپلورر و فایرفاکس انجام دهند.
والدین برای حفاظت و کنترل فرزندان خود می توانند از نرم افزارهای مختلفی استفاده کنند که یکی از آنها Safefamilies است که به وسیله آن والدین قادر به کنترل فرزندان خود در هنگام کار با کامپیوتر خواهند بود. با این نرم افزار می توان دسترسی کودکان را بر اساس سن آنها تعریف و گزارش فعالیت آنها را در محیط اینترنت مشاهده کرد.
همچنین برای حفاظت کودکان در دنیای اینترنت از نوشته ها، سایتها و موارد غیر اخلاقی همچنین می توان از نرم افزارهایی برای محدود کردن فعالیت آنها نیز استفاده کرد که این نرم افزارها در بیشتر مواقع از طریق کامپیوتر سرویس دهنده- سرور- اعمال می شود اما گاهی اوقات نیز بر روی کامپیوتر سرویس گیرنده قابل نصب خواهند بود.
نرم افزار فیلترینگ خانگی نیز با نام«نظارت والدین بر مصرف اینترنت/م با امکان دانلود رایگان در وبگاه دبیرخانه شورایعالی اطلاع رسانی ارائه شده که هدف از ویرایش آن رهنمود خانواده ها و فرهنگ سازی استفاده از فضای اینترنت عنوان شده است.
واسط کاربری کامل نرم افزار و نصب آن بدون نیاز به اعمال تغییرات در سیستم عامل و سازگاری با ویروس یابها از جمله قابلیت های این نرم افزار است که می توان به محافظت از غیرفعال کردن، از نصب درآوردن و تغییر تنظیمات نرم افزار به صورت غیرمجاز توسط کودکان نیز به عنوان دیگر قابلیت های آن اشاره کرد.
اجزای این برنامه از دیدِ والدین، تعریف فرزندان، امکان انتخاب محدوده سنی برای فرزندان، کنترل تصاویر با استفاده از روش های مبتنی بر هوش مصنوعی، امکان تعیین زمان استفاده، امکان تغییر پیام ها توسط والدین، ارائه گزارشات، امکان اعمال تنظیمات دلخواه و تغییر رمز عبور اصلی است.
شرکتOptenet که در زمینه تولید ابزارهای فیلترینگ برای کنترل دسترسی کودکان به اینترنت فعالیت می کند، در گزارش جدید خود اعلام کرده که بیش از یک سوم اینترنت را سایت های غیر اخلاقی تشکیل می دهند که می توانند آسیب های فراوانی به کودکان وارد کنند.
شرکتOptenet به تازگی میلیونها آدرس اینترنتی را مورد بررسی قرار داده تا آمار دقیقی از تعداد سایت های غیر اخلاقی و دیگر سایت های اینترنتی به دست آورد.
بر اساس نتایج حاصل از مطالعه این شرکت نرم افزاری، از کل اینترنت بیش از 37 درصد سایت ها با موضوعات غیر اخلاقی فعالیت می کنند. تعداد سایت های اینترنتی ارائه دهنده خدمات بازی های آنلاین طی یک سال گذشته212 درصد افزایش یلفته و نیز سایت های حاوی بخش های خشونت آمیز 10 درصد بیشتر شده که این امر هشداری برای استفاده بدون کنترل کودکان از اینترنت است.
در همین حال کارشناسان معتقدند زمانی که بیش از یک سوم اینترنت را سایت های مستهجن تشکیل داده اند و در عین حال آگاهی کودکان و نوجوانان برای دسترسی آسان به این سایت ها روز به روز افزایش می یابد، لزوم دقت و کنترل خانواده ها برای کاهش ورود به این سایت های اینترنتی توسط کودکان ضروری خواهد بود.
ماهنامه فرهنگی، اجتماعی و سیاسی امید انقلاب/ آبان1390

ما چقدر فقیر هستیم!!
روزی یک مرد ثروتمند، پسر بچه کوچکش را به یک روستا بُرد تا به او نشان دهد مردمی که در آن جا زندگی می کنند، چقدر فقیر هستند. آن دو، یک شبانه روز در خانه ی محقّر یک روستایی مهمان بودند.
در راه بازگشت و در پایان سفر، مرد از پسرش پرسید: نظرت در مورد مسافرت مان چه بود؟
پسر پاسخ داد: عالی بود پدر! پدر پرسید: آیا به زندگی آن ها توجه کردی؟
پسر پاسخ داد: بله پدر! و پدر پرسید: چه چیزی از این سفر یاد گرفتی؟
پسر کمی اندیشید و بعد به آرامی گفت: فهمیدم که ما در خانه یک سگ داریم و آنها چهار تا، ما در حیاط مان یک فواره داریم و آن ها رودخانه ای دارند که نهایت ندارد. ما در حیاط مان فانوس های تزئینی داریم و آن ها ستارگان را دارند. حیاط ما به دیوارهایش محدود می شود، اما باغ آن ها بی انتهاست!
با شنیدن حرف های پسر، زبان مرد بند آمده بود. پسر بچه اضافه کرد: متشکرم پدر، تو به من نشان دادی که ما چقدر فقیر هستیم!

چهار وقت سبب نزول رحمت است
عن النبی صلی الله علیه و آله و سلم قال:«یُفتَحُ أبوابُ السَّماءِ بالرَّحمَهِ فِی أَربَعِ مَواضِعَ: عِندَ نُزولِ المَطَرِ وَ عِندَ نَظَرِ الوَلَدِ فی وَجهِ الوالِدِ وَ عِندَ فَتحِ بَابِ الکَعبَهِ وَ عِندَ النِّکاحِ».(مستدرک الوسائل، ج14، ص152)
رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: درِ رحمت الهی در چهار وقت باز می شود:
الف) هنگام نزول باران
ب) وقتی فرزندی از راه محبّت به سیمای پدرش بنگرد.
ج) زمانی که درب کعبه گشوده شود.
د) هنگام ازدواج و نکاح

احکام و آداب عقیقه
در دین مبین اسلام تولد فرزند دارای احکامی است که بعضی واجب و برخی مستحب می باشد. عمل به این احکام در زمینه سازی برای سلامت و تربیت معنوی فرزند نقش به سزایی دارد. موارد ذیل، بعضی از این احکام مستحب است:
مستحب است کودک را پس از تولد در صورتی که ضرری متوجه او نشود، بشویند و نیز در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه بگویند و کام او را با آب فرات و تربت سیدالشهدا علیه السلام بردارند و برای او نام نیک انتخاب کنند که این از حقوق فرزند بر پدر می باشد، و بهترین اسم ها اسمی است مه متضمّن معنای عبودیّت برای خداوند تعالی باشد، مثل: عبدالله، عبدالرحمن، عبدالرحیم و… و پس از آن اسماء انبیاء و ائمه علیهم السلام و از همه اسم ها بهتر«محمّد» است.
{و برای دختر نیز مستحب است نامی مناسب و دارای معنای خوب، مثل: فاطمه، زهرا، زینب، خدیجه و… انتحاب کنند.} و از دیگر مستحبات آن است که پس از ولادت طفل، ولیمه بدهند.
یکی از مستحبات مؤکّد آن است که برای طفل عقیقه کنند. کسانی که قدرت مالی ندارند، هر گاه توانستند آن را انجام دهند و اگر هیچ گاه نتوانستند عقیقه کنند، اشکالی ندارد. و در استحباب عقیقه فرقی بین فرزند پسر و دختر و نوزاد اول و دوم و غیره نیست.
در ارزش و اهمیت این عمل مستحب، همین بس که از امام صادق علیه السلام نقل شده است:«کُلُّ مَولودٍ مُرتَهَنٌ بِعَقیقَتِهِ؛ هر مولودی در گروِ عقیقه خود است.» به عبارت دیگر، اگر عقیقه نکند، در معرض انواع بلاهاست.
اما باید دانست که در عقیقه اموری است که توجه به آن ها لازم می باشد؛ یا مراعات آن ها اولی و مستحب است و یا اصل عقیقه بدون آن ها محقق نمی شود، و آن ها عبارت اند از:
1. عقیقه حتماً باید یکی از انعام ثلاثه باشد؛ یعنی یا از جنس گوسفند باشد که البته بُز نیز در این باب با گوسفند یک جنس حساب می شود. و یا از جنس گاو باشد و یا از جنس شتر.
2. مستحب است برای مولود پسر حیوانی نر و برای نوزاد دختر حیوان ماده عقیقه شود.
3. مستحب است عقیقه در هفتمین روز ولادت باشد؛ ولی اگر با عذر یا بدون عذر از روز هفتم تأخیر افتاد، استحباب آن ساقط نمی شود، حتی اگر کودک بمیرد، باز هم مستحب است برای او عقیقه کنند. البته اگر قبل از زوال روز هفتم بمیرد، استحباب عقیقه ساقط می شود. و اگر تا زمان بلوغ عقیقه نشد، مستحب است خودش برای خودش عقیقه کند. یعنی تا وقتی طفل بالغ نشده، استحباب و سنت بودن عقیقه برای پدر طفل است و پس از بلوغ، بر خود فرزند سنت است که برای خودش عقیقه کند.
بلکه اگر برای خودش در تمام مدت زندگی عقیقه نکرد، مستحب است برای او پس از مُردنش عقیقه کنند.
شرایط عقیقه
4. گفته شده: مستحب است شرایط حیوانی که برای قربانی تهیه می کنند، در حیوانی که برای عقیقه در نظر می گیرند نیز جمع شده باشد؛ یعنی:
الف. حیوان سالم باشد.
ب. اگر شتر است، سنّش کمتر از پنج سال نباشد.
ج. اگر گاو است، کمتر از دو سال نباشد.
د. اگر بُز است، کمتر از یک سال کامل نباشد.
ه. اگر گوسفند است، کمتر از هفت ماه نباشد.
موارد مصرف عقیقه
5. مستحب است که پا و ران حیوان عقیقه را به قابله بدهند؛ بلکه در بعضی اخبار وارد شده است که یک چهارم آن را و در بعضی دیگر وارد شده است که یک سوم عقیقه را به قابله بدهند. و اگر یک چهارم آن را که مشتمل بر پا و ران است، به وی بدهند، بعید نیست که به هر دو استحباب عمل کرده باشند. و اگر کودک هنگام ولادت قابله نداشته باشد، همان مقدار را به مادر کودک بدهند تا او آن مقدار را به هر کس که خواست، صدقه دهد. و این صدقه اختصاص به فقرا ندارد، بلکه به هر کس دلش خواست، آن مقدار را می بخشد. و اگر قابله مادربزرگ پدری نوزاد باشد یا زنی باشد که نان خور پدر کودک است، چیزی از عقیقه اختصاص به او ندارد.
6. مکروه است والدین کودک و نیز کسانی که نان خور آن ها حساب می شوند، از عقیقه مصرف کنند و این کراهت در مورد مادر شدیدتر است.
7. گوشت عقیقه را می توان خام بین مؤمنین تقسیم کرد و می توان پخت و تقسیم کرد و همچنین می توان پخت و مؤمنین را دعوت کرد تا مصرف کنند و حداقل دعوت شدگان دَه نفر باشند.{و اگر خواستند گوشت را پخته یا خام تقسیم کنند، باز هم حداقل بین دَه نفر تقسیم کنند.} البته اگر بیش از دَه نفر باشند، افضل است.
8.دعوت شدگان یا کسانی که گوشت عقیقه بین آن ها تقسیم می شود، فقط مؤمنین و اهل ولایت باشند.
9. مستحب است کسانی که گوشت عقیقه را مصرف می کنند، پس از آن برای کودک دعا کنند.
10. مکروه است که استخوان های عقیقه شکسته شود، بلکه بهتر است آن ها را از یکدیگر از سرِ مفاصل جدا کنند؛ به گونه ای که استخوان ها نشکند.
11. شرط نیست که حتماً پدر کودک برای او عقیقه کند، بلکه اگر دیگران نیز مثل مادر طفل یا پدربزرگ یا عموی او برای او عقیقه کنند، خوب است.
دعای عقیقه
مستحب است هنگام کُشتن عقیقه دعاهایی را که وارد شده است، بخوانند و از خداوند تعالی بخواهند که عقیقه را فدیه قرار دهد؛ یعنی گوشت آن در مقابل گوشت کسی که عقیقه برای اوست، استخوان در مقابل استخوان، پوست در مقابل پوست و مو در مقابل مو باشد.
برخی از دعاهایی که در این مورد نقل شده، عبارت است از:
الف. ابراهیم کرخی از امام صادق علیه السلام نقل کرده که آن حضرت فرمود: هنگامی که عقیقه کردی، بر عقیقه بگو:«بِسمِ اللهِ وَ بِاللهِ اللَّهُمَّ عَقیقَهٌ عَن فُلانٍ لَحمُهَا بِلَحمِهِ وَ دَمُهَا بِدَمِهِ وَ عَظمُهَا بِعَظمِهِ اللَّهُمَّ اجعَلهُ وِقَاءً لِآلِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله و سلم.»
ب. همچنین امام صادق علیه السلام فرمود: وقتی که اراده کردی عقیقه را ذبح کنی، می گویی:«یَا قَومِ إِنّی بَرِیءٌ مِمَّا تُشرِکونَ إِنّی وَجَّهتُ وَجهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّماواتِ وَ الأرضَ حَنیفاً مُسلِماً وَ مَا أَنا مِنَ المُشرِکینَ إِنَّ صَلاتِی وَ نُسُکی وَ مَحیَایَ وَ مَماتِی لِلّهِ رَبِّ العالَمینَ لَا شَریکَ لَهُ وَ بِذلِکَ أُمِرتُ وَ أَنَا مِنَ المُسلِمینَ اللَّهُمَّ مِنکَ وَ لَکَ بِسمِ اللهِ وَ اللهُ أَکبَرُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَقَبَّل مِن فُلانِ بنِ فلانٍ.» سپس مولود را نام می بری و حیوان را ذبح می کنی.
ج. امام باقر علیه السلام نیز فرمود: هنگام ذبح عقیقه بگو:«بِسمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَ الحَمدُ لِلّهِ وَ اللهُ أَکبَرُ إِیماناً بّاللهِ وَ ثَناءً عَلَی رَسولِ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم وَ العِصمَهٌ لِأَمرِهِ وَ الشُّکرُ لِرِزقِهِ وَ المَعرِفَهُ بِفَضلِهِ عَلَینا أَهلَ البَیتِ.» و اگر کودک پسر است بگو:«اللَّهُمَّ إِنَّکَ وَهَبتَ لَنَا ذَکَراً وَ أَنتَ أَعلَمُ بِمَا وَهَبتَ وَ مِنکَ مَا أَعطَیتَ وَ کُلَّمَا {کُلَّ ما} صَنَعنَا فَتَقَبَّلهُ مِنَّا عَلَی سُنَّتِکَ وَ سُنَّهِ نَبِیِّکَ صلی الله علیه و آله و سلم وَ اخسَأ عَنَّا الشَّیطانَ الرَّجِیمَ لَکَ سُفِکَتِ الدِّماءُ لَا شَرِیکَ لَکَ الحَمدُ لِلَّهِ رَبِّ العالَمینَ.»
نکات مهم
1. عقیقه از قربانیِ مستحب بهتر و لازم تر است. البته بعضی از فقهاء فرموده اند:«اگر کسی در روز عید قربان قربانی کند، به جای عقیقه محسوب می شود و کفایت می کند.
2. صدقه دادن قیمت حیوانی که می خواهند عقیقه کنند، جایگزین عقیقه نمی شود و از آن کفایت نمی کند؛ بلکه خوب است صبر کنند تا عقیقه میسّر شود.
مبلّغان/84

!! دو روز مهم هفته
دو روز بسیار مهم هفته، دوشنبه و پنج شنبه است.
در این دو روز، روزه گرفتن مستحب است و اعمال انسان بر پروردگار عالم و پیامبر خدا و دیگر ائمه علیهم السلام عرضه می شود.
درباره رسول اعظم صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده است:«أَنَّهُ کانَ یَصومُ الإثنَینِ وَ الخَمیسَ فِی کُلِّ اُسبوعٍ وَ یَقولُ إنَّهُما یَومانِ یَعرِضُ فیهِما الأعمالُ عَلَی رَبِّ العالَمینَ». آن حضرت همیشه روزهای دوشنبه و پنج شنبه را روزه می گرفت و می فرمود: در این دو روز اعمال انسان ها به پروردگار عرضه می شود.
در روایتی دیگر از امام صادق علیه السلام آمده که تفسیر آیه(فَسَیَری اللهُ عَمَلَکُم وَ رَسُولُهُ وَ المُؤمِنون)(مستدرک الوسائل، ج7، ص509) فرمود: هر روز اعمال بندگان خدا(خوب و بد) بر پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم عرضه می گردد.«تَعرِضُ الأعمال عَلی رَسولِ الله صلی الله علیه و آله و سلم أعمالُ العِبادِ کُلَّ صَیاح أبرارُها وَ فُجّارُها فَاحذَروها».(توبه، آیه105)
در روایت دیگر آمده است که به پیامبر نسبت دادند:«أنَّ یومَ الإثنَینِ و یومَ الخَمیسِ تُعرَضُ فیهِمَا الأعمالُ عَلَی اللهِ و عَلَی رَسولِهِ و عَلَی الأئمَّه علیهم السلام».(اصول کافی، ج1، ص219؛ وسائل الشیعه، ج16، ص107)

علت شیفتگی حضرت خدیجه علیهاالسلام نسبت به پیامبر صلوات الله علیه
او{پیامبر صلوات الله علیه} درست کار بود. در دوران جاهلیت-همان طور که گفتیم- تجارت می کرد؛ به شام و یمن می رفت؛ در کاروان های تجارتی سهیم می شد و شرکایی داشت. یکی از شرکای دوران جاهلیتِ او بعدها می گفت که او بهترین شریکان بود؛ نه لجاجت می کرد، نه جدال می کرد، نه بار خود را بر دوش شریک می گذاشت، نه با مشتری بد رفتاری می کرد، نه به او زیادی می فروخت، نه به او دروغ می گفت؛ درست کار بود. همین درست کاری حضرت بود که جناب خدیجه را شیفته او کرد. خود خدیجه هم بانوی اوّل مکه و از لحاظ حسب و نسب و ثروت، شخصیت برجسته ای بود.
بیانات  امام خامنه ای مدظله العالی در خطبه های نماز جمعه تهران1379/2/23

من سندی را دیدم که مربوط به دهها سال قبل؛ یعنی اوایل ورود استعمار به شمال آفریقاست. کشورهای شمال آفریقا، گرایش بسیاری به اهل بیت دارند. مذهبشان هر مذهبی از مذاهب اسلامی که هست باشد؛ امّا محبّ اهل بیتند. در کشورهای سودان و مغرب و غیره عقیده به مهدویّت خیلی پُررنگ است. آن زمان که استعمار وارد مناطق مذکور شد- که ورود استعمار به آن مناطق در قرن گذشته است- یکی از مسائلی که مزاحم استعمار شد، عقیده به مهدویّت بود!
در سندی که من دیدم، بزرگان استعمار و فرماندهان استعماری توصیه می کنند که ما باید کاری کنیم که عقیده به مهدویت، به تدریج از بین مردم زایل شود! آن روز استعمارگران فرانسوی و انگلیسی در بعضی کشورهای آن مناطق آفریقایی بودند- فرقی نمی کند که استعمار از کجا باشد- استعمارگران خارجی، قضاوتشان این بود که تا وقتی عقیده به مهدویت در بین این مردم رایج است، ما نمی توانیم کشورهایشان را درست در اختیار بگیریم!
بیانات امام خامنه ای مدظله العالی در دیدار اقشار مختلف مردم1376/09/25

فضیلت نهم ربیع
شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان در فضیلت این روز چنین می گوید: روز عید بزرگ و عید بقر است و از برای آن شرح بزرگی است که در جای خود ذکر شده و روایتی نقل شده که هر که در این روز چیزی انفاق کند گناهانش آمرزیده شود و گفته اند که مستحب است در این روز اطعام برادران مؤمن و خشنود گردانیدن ایشان و توسعه دادن در نفقه و پوشیدن جامه های نو و شُکر و عبادت حق تعالی کردن.
و این روز، روز برطرف شدن غم ها است و روز بسیار شریفی است.