زهد و ساده زيستي
سيرة عملي معصومين (ع) نيز گواهي بر ساده زيستي و زاهد پيشگي آنهاست ـ حضرت علي (ع) در نامه به حاكم بصره مرقوم مي فرمايد: بدانكه امام شما از دنياي خود به دو جامهي كهنه و از خوراكش به دو قرص نان اكتفاء كرده است … به خدا سوگند از دنياي شما نه طلا اندوخته و نه از غنيمتهاي آن مال زيادي ذخيره كرده و غير از اين جامهي كهنه جامهي ديگري آماده نكرده ام … من اگر بخواهم مي توانم از عسل مصّفي بنوشم و از مغز گندم براي خود نان تهيه كنم و لباسهاي نرم و لطيف بپوشم ولي هيهات چگونه ممكن است هواي نفس بر من غلبه كند و مرا به سوي بهترين خوراكها بكشاند در صورتي كه شايد در سراسر كشور حجاز يا در سرزمين يمامه افرادي يافت شوند كه اميد همين يك قرص نان را هم ندارند و دير زماني است كه شكمشان سير نشده است، آيا سزاوار است شب را با سيري صبح كنم در صورتي كه در اطرافم شكمهاي گرسنه و جگرهاي سوزان قرار دارد؟»[8] از همين روست كه علماي دين كه مقتداي خويش را پيامبر (ص) و اهل بيت (ع) او مي دانند و در عمل به دستورات نجات بخش دين اسوة ديگران بودهاند، الگوي عملي زهد ، ساده زيستي و قناعت بوده و با تمام سختي ها و فشارها زندگي خود را در حّد ضعيف ترين مردم نگه مي داشته و فريادرس محرومان بودهاند.»
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
[8] . نهج البلاغه / نامه 45 ص 965 ـ مترجم و شارح : فيض الاسلام - انتشارات فيض الاسلام / 1366.