زهد و ساده زيستي

در قرآن كريم نيز بردروي از دنيا و فريفته نشدن از آن تأكيد شده است.

«وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ»[1]زندگي دنيا جز كالايي فريب دهنده چيزي نيست.

«و لا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا»[2]«زندگي دنيا شما را فريب ندهد».

لكن اين بدان معني نيست كه مؤمنين از نعمتهاي دنيا بهره مند نشوند و رهبانيت در

پيش گيرند؛ زيرا درجاي ديگر به سختي با اين باور غلط مبارزه كرده، مي فرمايد:

«قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ»[3] بگو اي پيامبر، چه

كسي زينت هاي خدا را كه براي بندگان آفريده حرام كرده و از صرف روزي حلال منع كرده است.»

پس آنچه از نظر قرآن مذموم است دل بستن به دنيا و بهرمند نساختن ديگران از نعمتهاي الهي است.»[4]

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[1] . حديد/20.
[2] . انعام / 130.
[3] . اعراف / 32.
[4] . كتاب اخلاق در قرآن / ص 216تا 228 - محمد تقي مصباح يزدي ـ مؤسسه‎ي آموزشي پژوهشي امام خميني (ره) چاپ سوم / 1377.