حسن خلق با همه

پیشوایان ما به ما فرموده اند: حتی با بدها هم با خوبی برخورد کنید. قرآن میفرماید:

قُولوا لِلنّاسِ حُسْناً؛ با مردم با نیکی و زیبایی سخن بگویید.

قرآن همه مردم را میگوید، چه مؤمن و چه کافر، چه خوب و چه بد. رفتار ما، گفتار ما و برخورد

ما در هر صورت باید خوب و نیکو باشد. این فرمان قرآن است.

امیرالمؤمنین(ع) در وصیت به فرزندش محمد حنفیه میفرماید:

حَسِّنْ مَعَ جمیعِ النّاسِ خُلُقَکَ حَتّی اِذا غِبتَ عَنْهُمْ حَنُّوا اِلَیْکَ وَ اِذا مِتَّ بَکَوْا عَلَیْکَ وَ قالوا اِنّا لله

وَ اِنّا اِلَیْهِ راجِعُونَ وَلا تکُنْ مِنَ الّذینَ یُقالُ عِنْدَ مَوْتِهِ اَلحَمْدُ لِله رَبِّ العالمینَ؛ اخلاق خود را با

همۀ مردم نیکو گردان، تا هنگامیکه از آنان غایب هستی، به دیدار تومشتاق گردند. و چون

از دنیا رفتی، بر تو بگریند و بگویند« اِنّا لِله وَ اِنّا اِلَیْهِ راجِعُونَ » و از آنان مباش که در هنگام مردن

آنها مردم  بگویند: « اَلحَمْدُ لِله رَبِّ العالمینَ ».

در هر صورت حسن خلق آثار و پیامدهاي خوبی بر جاي میگذارد و جز خیر در آن یافت نمیشود.

حسن خلق اکسیري است که قلب دوست و دشمن را تسخیر میکند و محبت و خیر میآفریند.

این است که این همه به حسن خلق و رفتار نیکو توصیه شده است و در برخورد با افراد خوب

و بد و مسلمان و غیر مسلمان جز به حسن خلق سفارش نشده است. امام صادق(ع) فرمودند:

وَ اِنْ جالَسَک یَهودِيٌّ فَاَحْسِنْ مُجالَسَتَهُ؛ حتی اگر با یک یهودي همنشین شدي، همنشینیِ زیبا

و نیکویی با او داشته باش.

بنابراین، در همه حال و با همۀ افراد وظیفهاي جز رفتاري نیکو نباید داشت.