وَ فى حَديثِهِ عَلَيْهِ السَّلامُ: كُنّا اِذَا احْمَرَّ الْبَأْسُ اتَّقَيْنا بِرَسُولِ
در گفتار آن حضرت است: وقتى تنور معركه سرخ مى شد خود را به رسول
اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، فَلَمْ يَكُنْ اَحَدٌ مِنّا اَقْرَبَ اِلَى
خدا صلّى اللّه عليه وآله حفظ مى كرديم، پس هيچ كدام از ما به دشمن نزديك تر
الْعَدُوِّ مِنْهُ.
از پيـامبـر نبـود.
وَ مَعْنى ذلِكَ اَنَّهُ اِذا عَظُمَ الْخَوْفُ مِنَ الْعَدُوِّ، وَ اشْتَدَّ عِضاضُ الْحَرْبِ،
معناى آن اين است كه وقتى ترس از دشمن زياد مى شد، و جنگ به نهايت سختى
مى رسيد،
فَزِعَ الْمُسْلِمُونَ اِلى قِتالِ رَسُولِ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِنَفْسِهِ،
مسلمانان به جانبى كه شخص رسول خدا صلّى اللّه عليه وآله در جنگ بود پناهنده
مى شدند،
فَيُنْزِلُ اللّهُ تَعالى عَلَيْهِمُ النَّصْرَ بِه، وَ يَأْمَنُونَ مِمّا كانُوا يَخافُونَهُ
و خداوند به بركت آن حضرت پيروزى را بر آنان نازل مى كرد، و به خاطر او از آنچه بيم داشتند
بِـمَـكـانِـهِ .
ايمنى مى يافتند.
وَ قَوْلُهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: «اِذَا احْمَرَّ الْبَأْسُ» كِنايَةٌ عَنِ اشْتِدادِ الاَْمْرِ.
و قول آن حضرت «اِذَا احْمَرَّ الْبَأْسُ» كنايه از سختى جنگ است.
وَ قَدْ قيلَ فى ذلِكَ اَقْوالٌ اَحْسَنُها: اَنَّهُ شَبَّهَ حَمْىَ الْحَرْبِ
در اين زمينه سخنانى گفته شده كه بهترينش اين است: امام گرمى تنور جنگ را به گ
رمى آتش
بِالنّارِ الَّتى تَجْمَعُ الْحَرارَةَ وَ الْحُمْرَةَ بِفِعْلِها وَ لَوْنِها. وَ مِمّا يُقَوّى
تشبيه كرده كه حرارت و سرخى را به عمل و رنگش فراهم مى آورد. و آنچه كه اين قول را
ذلِكَ قَوْلُ رَسُولِ اللّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ قَدْ رَأى مُجْتَلَدَ النّاسِ
تقويت مى كند و فرمايش رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله است كه چون نبرد شديد مردم را
يَوْمَ حُنَيْن وَ هِىَ حَرْبُ هَوازِنَ: «الاْنَ حَمِىَ الْوَطيسُ»،
در روز حنين كه جنگ هوازن بود مشاهده كرد فرمود: «الاْنَ حَمِىَ الْوَطيسُ»
اكنون تنور جنگ گرم شد).
وَ الْوَطيسُ مُسْتَوْقَدُ النّارِ، فَشَبَّهَ رَسُولُ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
و طيس جايگاه افروختن آتش است، رسول خدا صلّى اللّه عليه وآله
مَا اسْتَحَرَّ مِنْ جِلادِ الْقَوْمِ بِاحْتِدامِ النّارِ وَ شِدَّةِ الْتِهابِها.
گرم شدن جنگ آنان را به افروختگى و شعلهور شدن آتش تشبيه فرموده است.
[ اِنْقَضى هذَا الْفَصْلُ، وَ رَجَعْنا اِلى سَنَنِ الْغَرَضِ الاَْوَّلِ فى هذَا الْبابِ.]
اين فصل تمام شد، و در اين باب به روش اول خود يعنى بيان حكمت ها بازگشتيم.