به سوي بهشت

اخلاق آنقدر مهم است که کافر خوشاخلاق و با سخاوت ممکن است عاقبت به خیر شود و به بهشت

برود، ولی مسلمان بخیل و بداخلاق سر از جهنم در بیاورد.

در« خصال » شیخ صدوق آمده است که سه نفر از کفار حربی نقشۀ ترور پیامبر را داشتند و هم قسم

شدند که آن حضرت را به قتل  برسانند. امیرالمؤمنین(ع) به تنهایی به سوي آنان رفت. یکی را کشت

و دو نفر از آنان را دستگیر کرد.

به فرمان پیامبر یکی از آنان را آوردند. حضرت به او فرمود: شهادتین بگو و جان خود را آزاد کن. از شهادتین

امتناع ورزید. او را اعدام کردند. نفر دیگر نیز از شهادتین امتناع ورزید. حضرت فرمان قتل او را نیز صادر

فرمودند. امیرالمؤمنین(ع) قصد داشتند او را اعدام کنند که جبرئیل بر پیامبر نازل شد و گفت:

یا مُحَمَّد اِنَّ رَبَّکَ یُقْرِئُکَ السَّلامَ وَ یَقولُ: لا تَقْتُلْهُ فَاِنَّهُ حَسَنُ الخُلْقِ سَخِیٌّ فِی قَوْمِهِ؛ اي محمد،

پروردگارت بر تو درود میفرستد و میگوید: او را اعدام نکن که او در میان قومش داراي اخلاقی نیکو و

سخاوت است.

آن مرد مشرك که زیر شمشیر بود گفت: آیا این فرمان از جانب پروردگار تو آمده است؟! حضرت

فرمودند: بله. گفت: درست گفته است. من همیشه سعی میکردم به دیگران انفاق کنم و خوش

اخلاق باشم. و شهادتین گفت و مسلمان شد.

رسول خدا(ص) فرمودند:

هذا مِمَّن جَرَّهُ حُسْنُ خُلْقِهِ وَ سَخاؤُهُ اِلی جَنّاتِ النَّعیمِ؛ این شخص کسی است که خوش

اخلاقی و سخاوتش او را به سوي بهشت پر نعمت کشاند.

معلوم میشود خوش اخلاقی و سخاوت با ریشۀ کفر مبارزه میکند و کفر را به ایمان مبدل میسازد

و بداخلاقی و بخل ایمان انسان را از بین میبرد و به کفر تبدیل میکند.