استاد صمدي آملي
درروايت آمده است: اعضا و جوارح هر شخصي روزانه يك گفتگوي تكويني با زبان دارند كه اگر قوي شويم مي توانيم اين گفتگو را بشنويم.

هر روز صبح زبان به اعضاء و جوارح انسان مي گويد، كيف اصبحتم! يعني چگونه داخل صبح شديد و حالتان چطور است؟!اعضاء و جوارح در جواب مي گويند: اگر تو ما را به حال خود بگذاري امر ما به خير و خوبي است، به تعبير ديگراعضا و جوارح در جواب زبان مي گويند: اي زبان! ما تو را در بهترين جاي بدنمان قرار داديم و ما به همراه فك بالا و فك پائين جمع شده ايم تا دژ محكمي برايت فراهم آوريم تا تو در آن راحت باشي و در اين دژ هيچ ضربه اي به تو اصابت نكند كه اگر ضربه اي وارد آمد يا دندان بشكند و يا چانه از بين برود.

خواهشي كه از تو داريم اين است كه در عوض اين همه خدماتي كه در حقت كرده ايم تو مردانگي داشته باش و سكوت كن و حرف نزن كه اگر تو ساكت باشي ما هيچ مشكلي نخواهيم داشت، چرا كه خيلي وقتها تو كلمه اي مي گويي و به جاي تو ما را كتك مي زنند.

توجه داريد که بسياري از مشكلات را زير سر زبان است. لذا زبان بايد سكوت كند كه طهارت آن در همين سكوت است.

همانگونه كه عرض شد اين روايت بيان يك مثال نيست، همانگونه كه عرض شد اين روايت بيان يك مثال نيست، بلكه به واقع هر روز صبح اعضا و جوارح با زبان صحبت مي كنند و از او سكوت مي طلبند.

حال اگر خواستيم صحبت كنيم چه بايد بكنيم؟! حديثي از امير المؤمنين«عليه السلام»در «درر الكلم» نقل شده است كه امام فرمودند:

«الجاهل عقله و راء لسانه و العاقل لسانه وراء عقله» يعني زبان جاهل جلوي عقلش و زبان عاقل پشت عقلش قرار دارد. و نيز امام علي «عليه السلام» می فرمايد: [لسان العاقل و راء قلبه و قلب الاحمق و راء لسانه]
يعني دانا تا اول  مشورت نكند و در آن سخن تأمل ننمايد به زبان نياورد و دل نادان در پس زبان؛ اوست، يعني بي مشورت دل و بي تفكّر سخن گويد و هرچه به دلش رسد بي تامل به زبان آورد.

پس زبان مرد عاقل تابع دل اوست و دل احمق جاهل پيرو زبان او.زبان شخص جاهل امام و عقلش مأموم اوست برخلاف عاقل كه زبانش مأموم و عقلش امام اوست.

دليل فرمودة امام  اين است كه عاقل وقتي بخواهد حرفي بزند ابتدا فكر مي كند كه آيا اين حرف را بگويم يا نه؟!

ادامه »

حضوری گرم همی خواهی از او غایب مشو حافظ

متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها

حافظ: اگر می خواهی خدا در زندگی ات حضور پیدا کند از او غایب مشو او را از دست مده. گفت: قل الله ثم ذرهم (انعام / 91 )بگو خدا و همه را رها کن . از او غافل نشو مثل زمین که خورشید به او می گوید: اگر می خواهی روشن بشوی پشت به من نکن، رو به من باش؛ به هر چه می خواهی پشت کنی بکن ولی به من پشت نکن …

گفتاری از استاد رنجبر

کسی که از عدالت دم می زند، از دینداری حرف می زند، ولی عملش غیر از حرفش است، پر حسرت ترین مردم در روز قیامت می باشد، چون می بیند کسانی که سخنان او را شنیدند و عمل کردند سعادتمند شدند ولی خودش بدبخت شده است و عذاب او از همه بیشتر است.

گاهی ما یک خلافی را انجام می دهیم و ادعایی هم نداریم، اما گاهی اهل خلاف و پر ادعا هستیم. این یک هشدار است برای کسانی که ادعای آنها خوب است ولی از عمل خبری نیست.

گفتاری از استاد حسینی قمی

نماز یک بستر معنوی و پذیرایی خیلی وسیعی است که از پیغمبر عظیم الشان و امامان معصوم تا ضعیف ترین افراد، می توانند فراخور حال خود و به اندازه سعه وجودی و ظرفیت خود از آن استفاده کنند.

گفتاری از استاد فرحزاد

ای عابر بزرگ که با گام های تو

از انتظار پنجره تجلیل می شود

آیا دوباره مثل همان سالهای پیش

امسال هم بدون تو تحویل می شود

بی شک شبی به پاس غزلهای چشم تو

بازار بزم و قافیه تعطیل می شود

آن روز هفت سین اهورایی بهار

موعود با سلام تو تکمیل می شود

(شاعر زهرا بیدکی)

به انتخاب نجم الدین شریعتی در سمت خدا

حضرت آية العظمي سيد شهاب الدين مرعشي نجفي (اعلي الله مقامه) نقل کرده اند که: وقتي در سامراء اقامت داشتم، شبي براي زيارت حضرت سيد محمد عليه السلام از سامراء بيرون رفته و راه را گم نمودم.

بخاطر تشنگي فوق العاده و گرسنگي و وزيدن باد، بيهوش شده روي خاکهاي گرم افتادم. ولي دفعتا چشم باز کردم و سر خود را بر زانوي شخصي ديدم. آن شخص کوزه آبي به لب من رسانيد که تا کنون نظير آن آب را در گوارايي و شيريني نياشاميده بودم. پس از خوردن آب، سفره نان را باز نمودم. پس از صرف غذا، آن مرد عرب به من فرمود: نهري جاري در اينجا وجود دارد خود را در آن شستشو بده. من گفتم: در اينجا نهري نيست وگرنه من اين قدر تشنه نمي شدم.

آن مرد عرب فرمود: اين آب است که در اينجا جاري است. به مجرد صادر شدن اين کلمه از آن مرد عرب ديدم در آنجا نهر با صفايي است. تعجب کردم که نهر آب در کنار من بوده و من از تشنگي و عطش نزديک به هلاک شدن بودم!

پس آن مرد عرب از من پرسيد: قصد کجا داري؟ گفتم حرم مطهر سيد محمد. آن شخص عرب فرمود: اين هم حرم سید محمد است. ديدم نزديک بقعه سيد محمد هستم و حال آنکه محلي که در آنجا راه را گم کرده بودم قادسيه بود و مسافت زيادي از آنجا تا حرم سيد محمد وجود داشت.

در فاصله مصاحبت با آن مرد عرب مطالبي چند را برايم توضيح داد از سفارشهاي او، تاکيد برتلاوت قرآن مجيد، انکار تحريف قرآن، نيکي به والدين، رفتن به بقاع متبر که و امامزادگان، احترام به ذريه علوي، خواندن نماز شب، ذکر تسبيح حضرت زهراء عليها السلام و زيارت حضرت سيد الشهداء بود.

در اين هنگام به فکرم خطور کرد که نکند اين شخص محترم همان امام زمان (عج) باشد. با بروز اين فکر در ذهنم ناگهان آن شخص ‍ عرب از نظرم ناپديد گرديد. [1] .

[1] کرامات مرعشيه: ص 86.

الهی؛ به حق خودت حضورم ده و از جمال آفتاب آفرینت نورم ده!

اخلاق نيكو

حسن خلق دو معنا دارد: معناي عام ومعناي خاص.[1]
حسن خلق به معناي عام عبارت است از مجموعه خصلت هاي پسنديده اي كه لازم است انسان روح خود را به آنها بيارايد.
حسن خلق به معناي خاص عبارت است از خوشرويي، خوشرفتاري، حسن معاشرت و برخورد پسنديده با ديگران. امام صادق ـ عليه السلام ـ در بيان حسن خلق به معناي خاص فرمود:
«تُلَيِّنُ جانِبَكَ وَ تُطَيِّبُ كَلامَكَ وَ تَلْقي اَخاكَ بِبِِشرٍ حَسَنٍِ»[2]
حسن خلق آن است كه برخوردت را نرم كني و سخنت را پاكيزه سازي و برادرت را با خوشرويي ديدار نمايي.
در كتاب هاي اخلاق و روايات اسلامي هر جا سخن از حسن خلق است، اغلب مراد، همين معناي دوم است.

جايگاه حسن خلق در اسلام
دين مقدس اسلام، همواره پيروان خود را به نرمخويي و ملايمت در رفتار با ديگران دعوت مي كند و آنان را از درشتي و تندخويي باز مي دارد. قرآن كريم در ستايش پيغمبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ مي فرمايد:
«اِنَّكَ لَعَلي خُلُقٍ عَظيمٍ»[3]
بدرستي كه تو به اخلاق پسنديده و بزرگي آراسته شده اي.

ادامه »

اعتدال و ميانه روي

اعتدال از ريشه عدل، به معني ميانه گيري ما بين دو حالتِ يك چيز از نظر كمّي و كيفي و تناسب برقرار كردن ميان آن دو است، چنانكه به روزها و شب هاي بهاري و پاييزي كه اندازه يكديگرند، «اعتدال بهاري و پاييزي» گفته مي شود.[1]
برگردان فارسي اعتدال «ميانه روي»‌ است كه بر پرهيز از افراط و تفريط در هر كاري اطلاق مي شود و واژه معادل عربي آن «اقتصاد» است كه در فرهنگ اسلامي كاربرد بيشتري دارد.

ضرورت اعتدال
نظام عالم بر اساس هندسه اي دقيق پي ريزي گشته است.
جهان چون چشم و گوش و خدو ابروست كه هر چيزي به جاي خويش نيكوست

ادامه »

به نام خدا

قبل از اینکه به فضائل اخلاقی بپردازیم بهتر است در موردفضیلت اخلاقی نکته هایی مورد توجه قرار گیرد:

مقدمه:
يكي از مسائل اساسي در فلسفه اخلاق اين است كه ملاك و معيار فضيلت اخلاقي چيست و چگونه مي‎توان فعل اخلاقي را از فعل طبيعي بازشناخت. به تعبير ديگر، با توجه به چه ملاكي است كه مي‎توان فعلي را فضيلتي اخلاقي به شمار آورد؟
در مكاتب مختلف بحثهاي فراواني پيرامون شناخت ملاك فضيلت و تمييز فعل اخلاقي از غير آن صورت گرفته و هر مكتب به فراخور مباني فكري خويش معيار خاصي را ارائه داده و جدول مشخصي را براي فضائل اخلاقي ترسيم نموده است در اين گفتار كوتاه ابتدا به برخي از اين نظريات اشاره نموده و سپس ديدگاه اسلام مطرح شد.

آراء مختلف پيرامون معيار فضيلت اخلاقي
از جمله مكاتي كه در باب معيار تشخيص فضيلت اخلاقي اظهارنظر كرده‎اند، از مكاتبي همچون عاطفه‎گرايان، لذت‎گرايان، وجدان گرايان، طرفداران اصالت جامعه، وظيفه گرايان و در دنياي اسلام از مكتب اشاعره و اماميه مي‎توان نام برد.[1]

ادامه »