اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی: نماز می خوانم ولی غیبت هم می کنم.
زیارت میروم ولی به رضایت همسر ، پدر و مادر م توجه ندارم.
روزه می گیریم ولی حجابمو حفظ نمی کنم.
حسادت می کنیم ، دروغ می گوییم، احتکار می کنیم، با چک ها بازی می کنیم و ربا می دهیم و می گیریم و بعضاً هم تا اذان می شود صف اول مسجد حضور داریم و خدا می داند این آمدن به مسجد برای خداست یا اینکه در چشم مردم “حاجی” مورد اعتماد بازار و صنف خودمان باقی بمانیم و از این راه بتوانیم صفر حساب هایمان را بالاتر ببریم!!
در هیئت های عزاداری حضور پررنگ داریم ولی حواسمان به حق الناس نیست، به رضایت پدر و مادر که یک امر واجبی است توجهی نداریم و خودمان را دلخوش به این اعمال خوب اما مستحبی کرده ایم!!
تا حالا چقدر با این موارد برخورد داشته ایم؟ یا حتی برای خودمان اتفاق افتاده …
راستی کی باید به دستورات قرآن عمل کرد.
پس دینداری در کجای زندگی باید خودش را نشان دهد؟!!
