از امتیازات مذهب شیعه این است که رؤسای مذهب ائمه علیهم السلام که مبیّن و مفسر مذهب هستند، هم در عقلیات رئیس هستند و هم در شرعیات، و به آن ها توسل می کنیم و از آن ها شفاعت می جوئیم. ائمه اطهار علیهم السلام در روز قیامت کارهایشان، کار خدایی است، زیرا که خدای متعال شفاعت های آن ها را قبول می کند.

مگر ثواب زیارت سیدالشهدا علیه السلام را ما می دانیم چه خبر است؟!

مگر می دانیم روایاتی که درباره زیارت سیدالشهدا علیه السلام وارد شده، به کجا رسیده است؟!

هیچ می توانیم بگوییم، کان کمن زارالله فی عرشه:«زائر امام حسین علیه السلام در شب جمعه مانند کسی است که خدا را در عرشش زیارت کند»، یعنی چه؟

آیا ما از این ها می فهمیم؟! یا همین بکاء بر سیدالشهدا علیه السلام ثوابش چه اندازه است؟ آیا می توانیم حدی برایش بگوییم که دیگر از آن بالاتر نیست؟

(ارزش) بکاء به حدی است که می گویند:«همین که اشک مختصری از اذن دخول سیدالشهدا علیه السلام آمد، فتلک الدم علامه الإذن: آن اشک علامت اذن دخول است؛ یعنی داخل بشو.» آخر من چشمم اشک بیاید، چه ربطی است که آن ها اذن دادند! آیا معلوم است که این قضایا چیست؟

خدا می داند رحمت اهل بیت علیهم السلام و خاندان رسالت چه قدر وسیع است؛ رحمت این ها، تابع رحمت واسعه الهی است. اهمّ آداب زیارت این است که بدانیم: بین حیات معصومین علیهم السلام و مماتشان، هیچ فرقی وجود ندارد. اگر کسی بخواهد تشنگی و عطش دیدار آن ها{معصومین علیهم السلام} را در وجود خود تخفیف دهد، زیارت مشاهد مشرّفه، به منزله ملاقات آن ها و دیدار حضرت غایب عجل الله تعالی فرجه الشریف است. آن ها در هر جا حاضر و ناظرند.

مضمون زیارت عاشورا گواه و روشن کننده عظمت آن است، مخصوصاً وقتی آن چه در سند زیارت از صفوان از امام صادق علیه السلام روایت شده را ملاحظه می کنیم که گفته شده: زیارت عاشورا را بخوان و در خواندن آن استمرار داشته باش، من به خواننده آن چند چیز را تضمین می کنم:

1. زیارت وی پذیرفته می شود.

2. تلاش ایشان مورد سپاس قرار می گیرد.

3. سلام او بدون مانعی به امام علیه السلام می رسد، و حاجت وی از جانب خداوند متعال برآورده می شود و با دست خالی باز نخواهد گشت. ای صفوان! این را با ضمانتی از پدرم، و پدرم از امیرالمؤمنین علیه السلام و امیرالمؤمنین از حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم و رسول خدا از جبرئیل و جبرئیل از خداوند عزّ و جل  دریافت نموده، هر یک از آن ها این زیارت را با این ضمانت تضمین نمودند، و به قداست خداوند سوگند، هر کس امام حسین علیه السلام را با این زیارت از نزدیک و یا از دور زیارت کند، حاجتش هر چه باشد برآورده می شود.

در سندها آمده زیارت عاشورا از حدیث های قدسی است، برای همین با وجود فراوانی کارهای علمی موجود نزد علما و اساتیدمان آن ها همیشه مراقب خواندن زیارت عاشورا بودند، از جمله آن ها:

1. آیت الله العظمی شیخ محمدحسین اصفهانی صاحب تألیفات متعدد از خداوند متعال می خواست کلمات پایانی عمرش خواندن زیارت عاشورا باشد، و پس از آن به سوی باری تعالی بشتابد. خداوند دعای وی را اجابت نمود، و پس از اتمام خواندن زیارت عاشورا روحش به ملکوت اعلی شتافت و روحش قرین رحمت و محشور با اولیای خدا شد.

2. آیت الله شیخ صدرای بادکوبه ای با دانش فراوانی که داشت مقید به خواندن زیارت عاشورا بود.

3. یکی از بزرگان گوید: … یکی از روزها به وادی السلام و به مقام امام مهدی علیه السلام رفتم، آن جا مرد پیری را با چهره ای نورانی دیدم، مشغول خواندن زیارت عاشورا بود و چنین به نظر می رسید که زائر است، وقتی نزدیک او رفتم، تصویری در برابرم نمایان شد گویی پرده حجاب را برای من کنار زدند حرم امام حسین علیه السلام را دیدم که زائرین مشغول به عبادت و زیارت بودند. از آن چه دیدم تعجب کردم، اندکی به عقب رفتم، و به حالت طبیعی بازگشتم، بار دیگر نزدیک او شدم، همان حالت اول برای من نمایان شد. این حالت چندین بار برایم تکرار شد.

صبح روز بعد، به مکانی که زائران برای زیارت در آن سکنی می کنند رفتم تا از محضرش استفاده کنم و از حال و محل او سؤال کردم گفتند: آن شخص برای زیارت آمده بود و امروز اثاثیه و وسایلش را جمع کرد و از اینجا رفت.

از زیارت او ناامید نشدم، به وادی السلام رفتم تا شاید او را بیابم، آن جا با شخصی ملاقات کردم که امور غیبی عجیبی را برایم متذکر می شد و بعضی از مسایل را روشن می نمود، بدون آن که سؤال کنم؛ به من گفت: زائری را که در پی او هستی رفته است.

4. بزرگ فقها و مجتهدین آیت الله شیخ مرتضی انصاری همیشه زیارت عاشورا و صد بار لعن و صد بار سلام آن را حرم مولی الموحدین امیرالمؤمنین علیه السلام می خواند و با تداوم در خواندن آن زبانش در خواندن بسیار سریع بود، زیارت را همراه با لعن و سلام تقریباً نیم ساعت و یا چند دقیقه بیشتر به پایان می رسانید، و اگر کسی تداوم او را در خواندن زیارت عاشورا می دید می گفت: او مشغول مسایل اصولی و فقهی نمی باشد، و با ملاحظه تحقیقاتش در مسایل علمی و نظریات ظریفش در فقه و اصول می گفت: او اهل خواندن زیارت عاشورا و … نیست!

هفته نامه افق حوزه، شماره401