گشاده رویی با خداوند و اولیاي الهی

خوش اخلاقی فقط مربوط به مواجه با خلق خدا نیست، بلکه بخش مهمی از آن مربوط به اولیاي الهی و خود

خداوند است. انسان باید در براي خدا و دوستانش هم گشادهرو و بانشاط باشد.

برخی افراد از خدا پکرند. در دلشان هزار گلایه و شکایت از خدا دارند. از اولیاي او ناراحتاند. ان شاء الله روزي

نیاید که وقتی امیرالمؤمنین و اهلبیت: را زیارت میکنیم، با روي درهم کشیده و از روي ناخشنودي به ملاقات

آنان برویم. این جرم بسیار بزرگی است و نشانههایی از شقاوت انسان است. به خلاف کسی که با روي خوش

و لب خندان به ملاقات اهلبیت: میرود. زهی سعادت است. به خصوص در وقت جان دادن.

ان شاء الله در آن زمان زبان حالمان چنین باشد:

در آن نفس که بمیرم در آرزوي تو باشم

بدان امید دهم جان که خاك کوي تو باشم

می بهشت ننوشم ز دست ساقی رضوان

مرا به باده چه حاجت که مست روي تو باشم

مرحوم شیخ عبدالله بختیاري یک موقع سوار هواپیما شده بود تا به مشهد برود. اعلام میکنند که هواپیما دچار

نقص فنی شده است.

همۀ افراد داخل هواپیما ناراحت بودند و حالشان بد شده بود. ولی ایشان خوشحال بود که الآن امیرالمؤمنین(ع)

را ملاقات میکنم.

الآن خود امام رضا(ع) را زیارت میکنم. چون در روایت آمده است که انسان موقع مردن اهلبیت: را زیارت میکند.

در اینباره از امام صادق(ع) چنین روایت شده است:

ما یَمُوتُ مُوالٍ لَنا مُبْغِضٌ لِأَعْدائِنا اِلّا وَ تَحْضُرُهُ رَسُولُ الِله صلی الله علیه و آله وَ اَمْیرُالمُؤْمِنینَ وَ الحَسَنُ وَ الحُسَینُ

صلوات الله علیهم فَیَرَوْنَهُ وَ یُبَشِّرُونَهُ وَ اِنْ کانَ غَیْرَ مُوالٍ لَنا یَراهُمْ بِحَیْثُ یَسُوؤُهُ؛ هر کس دوست ما باشد و کینۀ

دشمنان ما را به دل داشته باشد و از دنیا برود، قطعاً هنگام مرگ، رسول خدا(ص) و امیرالمؤمنین و امام حسن و

امام حسین: در نزد او حاضر میشوند و او را مشاهده میکنند و به او بشارت میدهند. و اگر از دوستان ما نباشد، آنان

را با ناراحتی مشاهده میکند.

نوع ملاقات مهم است که انسان با روي خوش با اهلبیت: برخورد کند.