کاش دلم درهوایت پرواز می کرد
سلام آقا
بازهم مثل همیشه دردوریت میسوزم و اشک هایم باران می شود بر کویر خشک دلم .
کاش دلم پرپروازش را گم نکرده بود.
کاش دلم درهوایت پرواز می کرد و برنمی گشت.
دل غم زده ام ازت دور شد و زخمی شد.
از زمانه زخم خورده بال و پرم شکسته و توان پرواز ندارم.
صاحب دل های شکسته، دل زخمی مرا هم تو مرهم باش.
آقای مهربانی ها هوای اینجا گرفته است و نفس کشیدن سخت است و به شماره افتاده
اجازه بده در هوای شما پرواز کنم و نفس بکشم.
نوشته شده توسط:خدابخش