!!چند نکته کلیدی درباره حجاب
1. بی گمان، زحمت حجاب، حق بیمه ای است که زن برای تأمین سلامت خود، می پردازد. زنان به خوبی می دانند که رفتار مردان با کسانی که پوشش مناسبی ندارند، آزار دهنده، ابزاری و هوس آلود است.
قرآن کریم با اشاره به این واقعیت می فرماید:
یَا أیُّها النَّبیُّ قُلت لّأزواجِکَ وَ بَنَاتِکَ وَ نِسَاءِ المُؤمِنینَ یُدنِینَ عَلَیهِنَّ مِن جَلابِیبِهِنَّ ذَلِکَ أدنَی أن یُعرَفنَ فَلَا یُؤذَینَ…؛ ای پیامبر به همسران و دخترانت و زنان مؤمن بگو: روسری های بلندشان را بر خویش افکنند. این کار برای آن که(به عفیف بودن) شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است… .
تعبیر«فَلَا یُؤذَینَ» که با «فاء» تفریعه(نتیجه) آمده است، نشانگر آن است که نحوه پوشش در تأمین امنیت زن، نقش اساسی دارد. به گفته ویل دورانت:«شرم و عفت برای دختران، همچون یک وسیله دفاعی است»؛ وسیله ای که آنان را در مقابل طمع و آزار دیگران مصونیت می بخشد. زنانی که مشکلات بی حجابی را تجربه کرده اند، پس از رسیدن به ساحل نجات حجاب، قدر آسودگی در پناه حجاب را به خوبی درمی یابند. گفته های زن انگلیسی تازه مسلمانی در این باره شنیدنی است:
حجاب یکی از چیزهای باارزشی است که با تشرّف به دین مقدس اسلام، به دست آورده ام… . من به ارزش امنیت درونی ای که حجاب در من ایجاد کرده است، کاملاً واقفم. با آن که پس از انتخاب حجاب، از تحرک و راحتی ام اندکی کاسته شد، ولی این مشکل در مقایسه با مشکلات پیش از حجاب اهمیتی ندارد.
قرآن کریم، فرهنگ«پوشیدگی» را تا محتوای سخن و حالت گفتار نیز گسترده است و به زنان پیامبر می فرماید:«فَلَا تَخضَعنَ بِالقَولِ فَیَطمَعَ الَّذِی فِی قَلبِهِ مَرَضٌ وَ قُلنَ قَولاً مَّعرُوفاً؛ به ناز و عشوه سخن مگویید تا آن که در دلش بیماری است، طمع ورزد و گفتار شایسته بگویید».
از این آیه نیز به خوبی فهمیده می شود که زنان عشوه گر، در معرض تهدید و طمع مردان اند و جریمه عشوه گری های خویش را با تحمل آزار مردان بیماردل می پردازند.
امام باقر علیه السلام از قول پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نقل می فرماید:«إنّما مثل المرأه الصالحه مثل الغراب الأعصم الذی لا یکاد یُقدَر علیه؛ مَثَل زن صالحه(با عفت) مانند پرنده غراب اعصم است که هرگز کسی را قدرت تسلط بر وی نیست».
2. آرایش بدن و لباس، از دسترس ترین ابزارهایی است که فرد با آن، از هویت شخصی خویش روایت معنی داری می کند و با این روایت، خود را در معرض داوری دیگران قرار داده، نشان می دهد در پس این پوشش، چه شخصیتی حضور دارد؛ شخصیتی هوس آلود و شهوانی یا نجیب و عفیف! از این رو، نوع پوشش، بیانگر شخصیت و فرهنگ آدمی است و با آن می توان پی برد که شخص از کدام طبقه اجتماعی است و از چه فرهنگی تأثیر و الهام گرفته است.
جرج فاسترومک کلاند در این باره می گوید:«لباس به سبب تنوع و آسانیِ تشخیص از وسایل پُر استفاده برای ابراز تشخّص و تمایز فرهنگی است». بر اساس پژوهش های انجام شده، حتی جوانان بی تقوا نیز برای انتخاب همسر در پی دخترانی هستند که رابطه با مردان نامحرم را تجربه نکرده و شخصیتی نجیب و عفیف داشته باشند. ویل دورانت می نویسد:«مرد جوان به دنبال چشمان پُر از حیا است». دخترانی که با پوشش نامناسب و زننده در جامعه حضور می یابند، فقط وسیله خوش گذرانی موقتی برای مردان هوس بازند، ولی از دیدِ مردان، جاذبه ای برای زندگی شرعی و دائمی مشترک ندارند.
3. از نگاه حقوقی، بی حجابی با طبیعت زن و ساختار فطری مخالف است. منتسکیو در این مورد می نویسد:
قوانین طبیعت این طور حکم کرده و لازم دانسته که زن ها محجوب بوده و بر شهوات خود غلبه نمایند. مرد طوری آفریده شده که تهوّرش زیادتر باشد، ولی زن طوری آفریده شده که خودداری و تحمّلش زیادتر است. بنابراین، نباید تصور کرد افسارگسیختگی زن ها طبق قوانین طبیعی است. بلکه این، بر خلاف قوانین طبیعت است و بالعکس، حجب و حیا و خودداری، مطابق قوانین طبیعت است.
پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید:«الحیاء عشره أجزاء فتسعه فی النساء و واحد فی الرجال؛ شرم و حیا دارای ده جزء بوده که نُه جزء آن در زنان و یک جزء آن در مردان است». از این رو می توان گفت پوشش، از ارزش های جوامع بشری است و منحصر به سرزمین های دینی و اسلامی نمی باشد. به باور جرج فاسترومک کلاند:«هیچ فرهنگی نیست که مفهوم شرم و حیا در آن وجود نداشته باشد. بیشتر این مفاهیم به شیوه پوشیدن لباس و چگونگی رفتار بستگی دارد»…
4. پوشیدگی و حجاب افزون بر آن که از نظر شرعی و ملی بسیار اهمیت دارد، امروز پادزهر تهاجم فرهنگی غرب نیز می باشد.
در حال حاضر«فرهنگ برهنگی» که نماد سلطه فرهنگی غرب است، برای نبردی جدّی با پوشیدگی و حجاب به پاخاسته است. غرب امیدوار است با شکستن دروازه حجاب، جوامع اسلامی را برده خود کند و به این شیوه، راه سلطه بر شریان های اقتصادی، سیاسی، نظامی و… را هموار سازد؛ تجربه ای که نظام سلطه استکباری، در پایان دادن به حکومت مسلمین بر اسپانیا(اندلس) به دست آورد.
فصلنامه تخصّصی طهورا/ شماره پنجم/بهار1389