پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم از زبان قرآن

قرآن به عنوان کتاب جاوید و ماندگار الهی، عمیق ترین و جامع ترین توصیفات را از شخص با عظمت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم دارد.

1. خاتم رسولان

«ما کانَ مُحمّدٌ اَبَا اَحَدٍ مِن رِجالِکُم و لکِن رَسولَ الله وَ خاتَمَ النَّبّینَ وَ کانَ اللهُ بِکلِّ شَیءٍ عَلیماً»؛«محمد صلی الله علیه و آله و سلم پدر هیچ یک از مردان شما نبوده و نیست؛ ولی رسول خدا و ختم کننده و آخرین پیامبران است، و خداوند به همه چیز آگاه است.»

در این آیه، آن حضرت به عنوان خاتم رسولان معرّفی شده و سخن از ختم رسولان است نه ختم دیانت.

حضرت صادق علیه السلام فرمود:«اِنَّ اللهَ عَزَّ ذِکرُهُ خَتَمَ بِنَبیّیکُمُ النَّبیّینَ فَلا نَبیِّ بَعدَهُ اَبَداً وَ خَتَمَ بِکِتابِکُمُ الکُتُبَ فَلا کِتابَ بَعدَهُ اَبَداً؛ به راستی خدایی که یادش با عزّت است پایان داد با نبیّ شما پیامبران را، لذا پس از پیامبر شما پیامبری نخواهد بود و خاتمه داد با کتاب شما(قرآن) کتابها{ی آسمانی} را، پس تا ابد کتابی بعد از قرآن نخواهد بود.»

امام صادق علیه السلام می فرماید:«جاءَ مُحَمَّدٌ صلی الله علیه و آله و سلم فَجاءَ بِالقرآنِ وَ بِشَریعَتِهِ وَ مِنهاجِهِ، فَحَلالُهُ حَلالٌ اِلی یَومِ القیامَهِ وَ حَرامُهُ حَرامٌ اِلی یَومِ القیامَهِ؛ محمد صلی الله علیه و آله و سلم آمد، پس قرآن را با شریعت و قانونش{برای مردم} آورد. پس حلال آن(قرآن) تا روز قیامت حلال و حرام آن(نیز) تا قیامت حرام است.»

روایتی که ذکر شد به روشنی سخن برخی روشنفکران را که ختم رسالت را به معنای ختم دیانت و برچیده شدن بساط دین از جامعه گرفته است رد می کند؛ بنابراین دین و شریعت اسلام همچنان تا قیامت باقی است.

2. تواضع در برابر خدا و بندگانش

«مُحمّدٌ رَسولُ اللهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ اَشِدّاءُ عَلَی الکُفّارِ رُحَماءَ بَینَهُم تَریهُم رُکَّعاً سُجَّداً یَبتَغُونَ فَضلاً مِنَ اللهِ وَ رِضواناً سیماهُم فی وُجُوهِهِم مِن اَثَرِ السُّجُودِ…»؛ «محمد صلی الله علیه و آله و سلم فرستاده خداست و کسانی که با او هستند در برابر کفار سر سخت و شدید و در میان خود مهربانند، پیوسته آن ها را در حال رکوع و سجود می بینی و همواره فضل خدا و رضای او را می طلبند، نشانه ی آن ها در صورتشان از اثر سجده نمایان است.»

آیه ی فوق ویژگی های متععدی را برای آن حضرت و برای مؤمنان بیان می کند از جمله: مهربانی نسبت به مسلمانان، شدت نسبت به کفّار و مشرکان، اهل عبادت و نماز و رکوع و سجود، دنبال رضایت الهی بودن و نمایان بودن اثر عبادت و بندگی از سیمای او.

3. دلسوزی و مهربانی

«لَقَد جاءَکُم رَسُولٌ مِن اَنفُسِکُم عَزیزٌ عَلَیهِ ما عَنِتُّم حَریصٌ عَلَیکُم بِالمُؤمِنینَ رَؤُوفٌ رَحیمٌ»؛ «به یقین، رسولی از خودِ شما به سویتان آمد که رنج های شما بر او سخت است، و اصرار بر هدایت شما دارد، و نسبت به مؤمنان، رؤوف و مهربان است.»

از مهرابانی و دلسوزی آن حضرت است که وقتی مشرکان مکه آن حضرت را سنگباران می کردند، به جای نفرین می فرمود:«اللّهُمَّ اغفِر قَومی؛ فَاِنَّهُم لایَعلَمونَ؛ خدایا! قومم را ببخش، زیرا آنها{نسبت به مقام من} نادانند»!

4. بشارت دهنده و انذار کننده

«یا اَیُّهَا النَّبیُّ اِنّا اَرسَلناکَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذیراً وَ داعیاً اِلَی الله بِاِذنِهِ وَ سِراجاً مُنیراً»؛ «ای پیامبر! ما تو را گواه فرستادیم و بشارت دهنده و انذار کننده! و تو را دعوت کننده به سوی خدا به فرمان او قرار دادیم، و چراغی روشنی بخش!»

شخصی یهودی خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم رسید و پرسید: راز این که تو را«محمد»، «احمد»، «ابی القاسم»، «بشیر»، «نذیر» و «داعی» نامیده اند چیست؟ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:«اَمّا مُحمَّد فَاِنّی مَحمودٌ فِی الارضِ وَ اَمّا اَحمَدُ فَانّی مَحمودٌ فِی السَّماءِ وَ اَمّا ابوالقاسِمِ فَاِنَّ اللهَ یَقسِمُ یَومَ القیامَهِ قِسمَهَ النّارِ فَمَن کَفَرَ بی مِنَ الاَوَّلینَ وَ الآخِرینَ فَفِی النّارِ وَ یَقسِمُ قِسمَهَ الجَنّهِ فَمَن آمَنَ بی وَ اَقَرَّ بِنُبُوَّتی فَفِی الجَنَّهِ؛ امّا محمّد برای این است که من در زمین ستایش شده هستم و امّا احمد، به راستی من در نزد آسمانیان ستوده شده ام. امّا ابوالقاسم نامیده شدم چون خداوند در روز قیامت بخشی از آتش را جدا می کند، پس هر کسی از گذشتگان و آیندگان به من کُفر بورزد در آتش خواهد بود، و بهشت را جدا می کند، پس کسی که به من ایمان آورده باشد و اقرار به نبوت و رسالت من کرده باشد، در بهشت خواهد بود.»

حضرت در ادامه فرمود:

«وَ اَمَّا الدّاعی فَاِنّی اَدعُوا النّاسَ اِلی دینِ رَبّی وَ اَمَّا النَّذیرُ فَاِنّی اُنذِرُ بِالنّارِ مَن عَصانی وَ اَمَّا البَشیرُ فَاِنّی اُبَشِّرُ بِالجَنَّهِ مَن اَطاعَنی؛ اما داعی برای این است که من مردم را به سوی دین پروردگارم دعوت می کنم و اما نذیر برای این است که من کسانی را که نافرمانی ام کنند با آتش انذار می کنم و بشیر برای این است که کسی که مرا اطاعت کند، به بهشت بشارت می دهم.»

مبلغان/ شماره81