موضوع ولایت فقیه چیز تازه ای نیست که ما آورده باشیم، بلکه این مسأله از اول مورد بحث بوده است، حکم مرحوم میرزای شیرازی در حرمت تنباکو، چون حکم حکومتی بود، برای فقیه دیگر نیز واجب الاتباع بود، و همه علمای بزرگ ایران جز چند نفر، از این حکم متابعت کردند، حکم قضاوتی نبود که بین چند نفر سرِ موضوعی اختلاف شده باشد، و ایشان روی تشخیص خود، قضاوت کرده باشد، بلکه روی مصالح مسلمین و به عنوان ثانوی، این حکم حکومتی را صادر فرمودند، و تا عنوان وجود داشت، این حکم نیز بود، و با رفتن عنوان، حکم هم برداشته شد. و هم چنین مرحوم میرزا محمد تقی که حکم جهاد دادند البته اسم آن دفاع بود و همه علما تبعیت کردند، برای این است که حکم حکومتی بود. به طوری که نقل کردند مرحوم کاشف الغطا نیز بسیاری از این مطالب را فرموده اند، و از متأخرین مرحوم نراقی همه شؤون رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را برای فقهاء ثابت می دانند، و مرحوم آقای نائینی نیز می فرمایند که این مطلب از حدیث مقبوله عمر بن حنظله استفاده می شود. در هر حال طرح این بحث تازگی ندارد، و ما فقط موضوع را بیش تر مورد بررسی قرار دادیم، و شعب حکومت را ذکر کرده و در دسترس آقایان گذاشتیم تا مسأله روشن تر گردد.

کتاب ولایت فقیه امام خمینی(ره)، ص124