49

وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از نامه هاى آن حضرت است

اِلى مُعاوِيَةَ اَيْضاً

بـاز بـه معـاويـه

اَمّا بَعْدُ، فَاِنَّ الدُّنْيا مَشْغَلَةٌ عَنْ غَيْرِها، وَ لَمْ يُصِبْ صاحِبُها مِنْها

اما بعد، دنيا آدمى را از ديگر امور بازمى دارد، دنيادار به چيزى از دنيا نمى رسد

شَيْئاً اِلاّ فَتَحَتْ لَهُ حِرْصاً عَلَيْها وَ لَهَجاً بِها، وَ لَنْ يَسْتَغْنِىَ صاحِبُها

جز آنكه درى از حرص و شيفتگى به آن به رويش باز مى گردد، دنيادار

به آنچه از دنيا

بِما نالَ فيها عَمّا لَمْ يَبْلُغْهُ مِنْها، وَ مِنْ وَراءِ ذلِكَ فِراقُ ما جَمَعَ،

دست يافته نسبت به آنچه به دست نياورده بى نياز نمى شود، و به

دنبال آنچه فراهم نموده جدايى

وَ نَقْضُ ما اَبْرَمَ. وَ لَوِ اعْتَبَرْتَ بِما مَضى حَفِظْتَ ما بَقِىَ. وَالسَّلامُ.

و فراق، و پنبه شدن رشته هاست. اگر از گذشته عبرت گيرى آنچه را مانده

حفظ خواهى نمود. والسلام.