وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از نامه هاى آن حضرت است

اِلى اَهْلِ الْبَصْرَةِ

بـه اهـل بصـره

وَ قَدْ كانَ مِنِ انْتِشارِ حَبْلِكُمْ وَ شِقاقِكُمْ ما لَمْ تَغْبُوا عَنْهُ،

رشته طاعتى كه گسستيد و اختلافى كه ايجاد كرديد بر شما پوشيده نيست،

فَعَفَوْتُ عَنْ مُجْرِمِكُمْ، وَ رَفَعْتُ السَّيْفَ عَنْ مُدْبِرِكُمْ، وَ قَبِلْتُ مِنْ

از گناهكارتان گذشتم، و از رويگردانتان شمشير را برداشتم ، و روى آورنده شما را

مُقْبِلِكُمْ. فَاِنْ خَطَتْ بِكُمُ الاُْمُورُ الْمُرْدِيَةُ وَ سَفَهُ الاْراءِ الْجائِرَةِ اِلى

پذيرفتم. از اين پس اگر كارهاى تباه كننده، و آراء احمقانه و امور انحراف دهنده شما را به دشمنى

مُنابَذَتى وَ خِلافى، فَها اَنَا ذا قَدْ قَرَّبْتُ جِيادى وَ رَحَلْتُ رِكابى،

و مخالفت با من وادارد، هان اين منم كه اسبان سوارى را آماده نموده، و شتران را مجهز كرده، آماده جنگم،

وَ لَئِنْ اَلْجَأْتُمُونى اِلَى الْمَسيرِ اِلَيْكُمْ لاَُوقِعَنَّ بِكُمْ وَقْعَةً لايَكُونُ

و اگر مرا به آمدن نزد خود ناچار كنيد با شما چنان جنگى كنم كه جنگ

يَوْمُ الْجَمَلِ اِلَيْها اِلاّ كَلَعْقَةِ لاعِق، مَعَ اَنّى عارِفٌ لِذِى الطّاعَةِ مِنْكُمْ

جَمَل در برابرش مانند ليسيدن ظرف غذا آسان نمايد، با اينكه به فضيلت مطيعان شما

فَضْلَهُ، وَ لِذِى النَّصيحَةِ حَقَّهُ، غَيْرُ مُتَجاوِز مُتَّهَماً اِلى بَرىء،

عارفم ، و حقّ خيرخواهان شما را واقفم ، پاكدامن را به جاى متّهم،

وَ لا ناكِثاً اِلـى وَفِـىٍّ .

و پيمان شكن را كنار وفاكننده قرار نمى دهم.