از ديدگاه مقام معظم رهبري مدظله العالي يكي از مهم ترين ويژگي هاي فرهنگ فاطمي كمال گرائي اين فرهنگ است. ايشان مي فرمايد:
«اين مسائل معنوي تا حدود زيادي به فضايل عملي ارتباط پيدا مي كند. يعني به آنچه كه از تلاش فاطمه زهرا(س) ناشي مي شود. مفت نمي دهند و بدون دليل نمي بخشند. عمل انسان- در حدّ بالايي- در احراز فضايل و مناقب تأثير مي كند. دختري كه در كوره گداخته مبارزات سخت پيغمبر در مكه متولد شد و در شعب ابي طالب يار و غمگسار پدر بود. دختري حدوداً هفت، هشت ساله يا دو، سه ساله- بنا بر اختلاف روايات، كمتر و بيشتر- در شرايطي كه خديجه و ابوطالب از دنيا رفتند، آن شرايط دشوار را تحمّل كرد. پيغمبر تنهاست، بي غمگسار است، همه به او پناه مي آورند؛ ولي كيست كه غبار غم را از چهره خود او بزدايد؟ يك وقت خديجه بود، كه حالا نيست. ابوطالب بود، كه حالا نيست. در چنين شرايط دشواري، در عين آن گرسنگي ها و تشنگي ها و سرما و گرماي دوران سه ساله شعب ابي طالب كه از دوران هاي سخت زندگي پيغمبر است و آن حضرت در درّه اي با همه مسلمانان معدود، در حال تبعيد اجباري زندگي مي كردند؛ اين دختر مثل يك فرشته نجات براي پيغمبر؛ مثل مادري براي پدر خود؛ مثل پرستار بزرگي براي آن انسان بزرگ، مشكلات را تحمّل كرد. غمگسار پيغمبر شد، بارها را بر دوش گرفت، عبادت خدا را كرد، ايمان خود را تقويت كرد، خودسازي كرد و راه معرفت و نور الهي را به قلب خود باز كرد. اينهاست آن ويژگي هايي كه آدمي را به كمال مي رساند.»