مهار آتش غضب

غضب آتش است. آتش، کم آن هم زیاد است. چون همه جا را میگیرد. غضب یعنی آتش،

آتشی که نخست دامن خود انسان را میگیرد و بعد به دیگران سرایت میکند. امام باقر(ع)

فرمودند:

اِنَّ هذَا الْغَضَبَ جَمْرَةٌ مِنَ الشَّیطانِ تُوقَدُ فِی قَلْبِ ابنِ آدَمَ وَ اِنَّ اَحَدَکُمْ اِذا غَضِبَ احْمَرَّتْ عَیْناهُ

وَ انْتَفَخَتْ اَوْداجُهُ وَ دَخَلَ الشَّیطانُ فِیهِ؛ این غضب و خشمی که در وجود شماست، شرارهاي

شیطانی است که در دل آدمیزاده شعلهورمیشود. و چون کسی از شما خشمگین شود،

چشمانش سرخ و رگهاي گردنش ورم کند و شیطان در وجودش در آید.

هر چه میتوانید تمرین کنید تا آتش غضب را مهار و خاموش کنید. با ملایمت و نرمی همه کار

به خوبی به پیش میرود، ولی با جنگ و دعوا کاري به انجام نمیرسد.

در بسیاري از مواقع باید کوتاه آمد و سکوت کرد، مبادا آتش غضب دیگران شعله ور شود.

گاهی انسان جهالت به خرج میدهد و دامن به این آتش میزند. اگر آدم جاهل ساکت باشد،

همۀ دعواها میخوابد و مشکلات حل میشود. امیرالمؤمنین(ع) فرمودند:

لَو سَکَتَ الْجاهِلُ ما اختَلَفَ النّاسُ؛ اگر انسان جاهل ساکت میشد، میان مردم اختلافی پدید نمیآمد.

آدم عاقل ملایم حرف میزند. جاهل است که زود جوش میآورد و مشکلات درست میکند.