آتش دلها

خشم و غضب آتشی است که در دل افروخته میشود. چنانکه امیرالمؤمنین(ع) فرمودند:

اَلْغَضَبُ نارُ الْقُلُوبُ؛ خشم آتش دلهاست.

انسان خشمگین خودش در آتش است و دیگران را هم به آتش خود میسوزاند. آتشی است

که اگر مهار نشود، زیانهاي جبران ناپذیري به بار میآورد و چه بسا انسان را از هستی ساقط

میکند.

خانمی میگفت: شوهر من در منزل یک دکتر ثروتمندي که باغ و کشاورزي هم داشت کار میکرد.

زندگی خوبی داشتیم و در رفاه و آسایش بودیم. یکی از ماشینهاي او هم زیر دست شوهرم بود.

یک موقعی دکتر از دور شوهرم را صدا میزند. شوهرم متوجه نمیشود. با تندي میگوید: چرا جواب

نمیدهی؟ شوهر من هم عصبانی میشود و با دست به گوش دکتر میزند. و این باعث شد که

شوهرم را اخراج کرد و شغل دیگري پیدا نکرد و همۀ ما به زحمت و در به دري و بیچارگی

افتادیم. من هم طلاق گرفتم و الآن در خانه ها کارگري میکنم. همۀ این بدبختیها به خاطر یک

عصبانیت بود. اگر عذرخواهی کرده بود، مسأله تمام شده بود. یک غضب ممکن است چندین

خانواده را متلاشی کند.