وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

اقْتَصَّ فيهِ ذِكْرَ ما كانَ مِنْهُ بَعْدَ هِجْرَةِ النَّبِىِّ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ثُمَّ لَحاقِهِ بِهِ

در اين سخن وضع خود را پس از هجرت پيامبر صلّى اللّه عليه وآله و ملحق شدن به آن حضرت بيان مى كند

فَجَعَلْتُ اَتْبَعُ مَأْخَذَ رَسُولِ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، فَاَطَاُ ذِكْرَهُ

خود را در مسيرى قرار دادم كه رسول خدا صلّى اللّه عليه وآله رفته بود، همه جا گام به ياد او مى نهادم

حَتَّى انْتَهَيْتُ اِلَى الْعَرَجِ. [ فى كَلام طَويل.]

تا به منطقه عَرَج رسيدم. [ اين سخن از يك كلام طولانى گرفته شده. ]

[ قَوْلُهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: «فَاَطَاُ ذِكْرَهُ» مِنَ الْكَلامِ الَّذى رُمِىَ بِهِ اِلى غايَتَىِ الاْيجازِ

كلام آن حضرت: «فَأطَاُ ذِكرَه» سخنى است در نهايت اختصار و

وَالْفَصاحَةِ. اَرادَ اَنّى كُنْتُ اُعْطى خَبَرَهُ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ مِنْ بَدْءِ خُرُوجى اِلى اَنِ

فصاحت. منظور حضرت اين است كه من از ابتداى بيرون شدنم از مكه تا رسيدن به منطقه عرج از آن حضرت

انْتَهَيْتُ اِلى هذَا الْمَوْضِع ِ. فَكَنى عَنْ ذلِكَ بِهذِهِ الْكِنايَةِ الْعَجيبَةِ.]

صلّى اللّه عليه وآله خبر مى گرفتم. و از آن معنى با اين كنايه شگفت ياد كرده است.]