وَ قيلَ: اِنَّ الْحارِثَ بْنَ حَوْط اَتاهُ فَقالَ: اَتُرانى اَظُنُّ اَصْحابَ الْجَمَلِ

گفته اند: حارث بن حَوط خدمت حضرت آمد و گفت: تصور مى كنى من گمان

كانُوا عَلى ضَلالَة؟ فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:

مى كنم اصحاب جمل گمراه بودند؟ فرمود:

يا حارِثُ، اِنَّكَ نَظَرْتَ تَحْتَكَ وَ لَمْ تَنْظُرْ فَوْقَكَ فَحِرْتَ!

اى حارث، تو صورت ظاهر را ديدى نه عمق باطن را، به اين خاطر سرگردان شدى!

اِنَّكَ لَمْ تَعْرِفِ الْحَقَّ فَتَعْرِفَ اَهْلَهُ، وَ لَمْ تَعْرِفِ الْباطِلَ

حق را نشناختى تا اهلش را بشناسى، و باطل را نشناختى تا روى آورنده

فَتَعْرِفَ مَنْ اَتاهُ.

بـه آن را بشـناسـى .

[ فَقالَ الْحارِثُ: فَاِنّى اَعْتَزِلُ مَعَ سَعْدِ بْنِ مالِك وَ عَبْدِاللّهِ ابْنِ عُمَرَ،

حارث گفت: من با سعد بن مالك و عبداللّه بن عمر كنار مى روم

فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:]

آن حضـرت فـرمـود

اِنَّ سَعْداً وَ عَبْدَاللّهِ بْنَ عُمَرَ لَمْ يَنْصُرا الْحَقَّ، وَ لَمْ يَخْذُلاَ

سعد و عبداللّه بن عمر نه حق را يارى دادند، و نه دست از يارى باطل

الْباطِلَ.

بـرداشتنـد.