براي اينكه فرزندان مهدوي تربيت كنيم تا بتوانند در اين دنياي كه هر روز  دشمن از هر دري  وارد مي شود كه بتواند زمينه را براي ضعيف كردن ايمان و دين انجام دهد. من به عنوان مادر در خانه كه اولين جاي است كه شخصيت فرزند شكل مي گيرد و تربيت مي شود،  بايد اعتقاد و ايمان فرزند را  از ريشه قوي كنم، با رفتارهاي خود  اعتقادات او را تقويت كنم و در هر  كاري كه انجام مي دهم، رضايت امام زمان(عج) را در  نظر بگيرم، بعد قدم در انجام آن كار بگذارم. با صبر و توكل به خدا رضايت خدا را در نظر بگيرم. يا در جايي كه مي توانم زندگي ساده را به زندگي پر از زرق و برق دنيا ترجيع دهم. تا فرزندنم از سبك زندگي من  بتواند تربيت شود و در هر موقعيتي كه قرار دارد خود را در محضر امام زمان بداند و هيچ گاه به اين فكر نكند از راه نامشروع و خلاف به خواسته هاي دنياي خود برسد، يا با پايمال كردن حق مظلومي به يك مقام يا درجه اي دنيوي برسد، بلكه بايد از زندگي من كه سختي را تحمل مي كنم و در برابر سختي سر شكوه به خدا باز نمي كنم و هر چه در زندگي مي بينم لطف الهي و هر بدي را كوتاهي از جانب خود مي دانم، يا از گذشت پدر كه  سخت كار مي كند  تا روزي حلال برسر سفره بياورد. فرزند بايد ببيند و ياد بگيرد كه براي زندگي بايد تلاش كرد هر چند شايد آن تلاش به نتيجه نرسد. گاه بايد از خواسته اي خود چشم بپوشيم تا ديگران به خواسته هايشان برسند.

فرزند مهدوي فرزندي است كه در خانواده ي پرورش يافته كه رضايت خداوند را در گروه رضايت امام خود بداند و در زمان غيب امام ولايت فقيه زمان خود را تشخيص دهد و تابع ولايت فقيه باشد. با توجه به رهنمود ولايت فقيه بتواند در زمان خود راه را از بي راهه تشخيص دهد. خدايا از لطف و كرم خود به من عنايت كن، بتوانم خود را تربيت كنم تا در تربيت فرزندم موثر واقعه شوم.

نويسنده: ز. آقاسي