عبادت و بندگي در كلام بزرگان:

شيخ اشراق: «ومن الطّرائق العبادة الدائمة، مع قرائة الوحي الالهي والمواظبة علي الصلوات في جنيح الليل ـ والناس نيام ـ والصّوم واحسنه ما يؤخّر فيه الافطار الي السّحر، لتقع العبادة في الليل علي الجوع وقراءة آيات في الليل مهيّجة لرقة و شوق…»‌.
«از جمله راههاي كمال نفس، عبادت با مداومت است؛ همراه خواندن قرآن و نماز شب، در آن لحظات كه مردم در خوابند، و روزه، كه بهترين نوع از روزه آن است كه تا به هنگام سحر افطار نكند تا عبادات او در شب با شكم سبك انجام پذيرد. همچنين بايد در دل شب پاره‎اي چند از قرآن بخواند، آيه‎هائي كه صفاي دل و هيجان روح را زياد مي كند…» [1]

حضرت امام خميني (ره): سالك الي الله را ضروري است كه به مقام ذل خود پي برد و نصب العين او ذلت عبوديت و عزت ربوبيت باشد. و هر چه اين نظر قوت گيرد عبادت روحاني تر شود و روح عبادت قويتر شود…»[2]

…سالك جديت كند كه عبادت را از روي نشاط و محبت قلب و فرح و انبساط خاطر بجا آورد و از كسالت و ادبار نفس در وقت عبادت احتراز شديد كند… زيرا كه اگر نفس را در اوقات كسالت و خستگي وادار به عبادت كند ممكن است آثار بدي به آن مرتب شود كه از جمله آنها آن است كه انسان از عبادت منضجر شود»[3]

اگر قلب در وقت عبادت غافل و ساهي باشد، عبادت او حقيقت پيدا نكند و شبه لهو و بازي است و البته چنين عبادتي را در نفس به هيچ وجه تأثيري نيست و عبادت از صورت ظاهر به باطن و ملكوت بالا نرود …»[4].

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[1] . سيماي فرزانگان ـ ص158ـ رضا مختاري ( دفتر تبليغات حوزه علميه قم ـ چاپ هشتم/ 1374)
[2] . آداب الصلوه ـ ص 9- امام خميني (ره) مؤسسه نشر وتنظيم آثار امام خميني (ره) چاپ سوم / 1370 )
[3] . همان ص 23
[4] . همان ص 33

اندیشه قم