روز چهاردهم ماه مبارک رمضان

………………………………………….. ………………….

مساله : اگر صبح هنگام سحر دیر از خواب بیدار شدی و به ناگاه هنگامیکه غذا در دهانت بود اذان گفتند آن لقمه را از دهان باید بیرون بیاوری و اگر پایین ببری، روزه باطل است / همین طور در مورد غذای مانده در دهان یا اخلاط سینه که در دهان می آید، اینها به دلیل آنکه متعفن هستند و مانده کثیف اگر پایین بروند بسیار بد است و حرام و باید روزه هم تکرار شود و هم کفاره دهند و هم بنده آزاد کنند / و در مورد مسائل محرم و نامحرم هم 4 جور عمه داریم / عمه ی عادی که خواهر پدر هست و محرم / عمه پدر هم به من محرم است / عمه مادر هم به من محرم است / عمه رضائی هم محرم است / یعنی آن خواهری که از مادر پدر من شیر خورده اند / این را می گویند

عمه رضائی که این هم محرم است / اما عمه پدری که از مادر یکی هستیم اما پدرها 2 تا هستند / یعنی مادری که دو شوهر کرده و هر کدام از بچه ها عمه و عمو دارند، آنها چون مجزا هستند، محرم نیستند / عمه همسر، همسایه و سایرین هم محرم نیستند / این هم بحث مهمی در باب محرم و نامحرم است برای آن افرادی که به خصوص در ماه رمضان خواستار دوری از گناهان هستند. /

و اما دعای روز چهاردهم ماه رمضان : خداوندا به من قوت بده تا تو را خوب و کامل عبادت کنم / که این قوت عبادت سعادتی است که به راحتی نصیب هر کسی نمی شود / مثل حضرت علی که در خیبر را قدرت یافتند و جا به جا کردند و وقتی از ایشان پرسیدند چطور قلعه خیبر را جا به جا کردی فرمودند :

آن را به قوه الهی و روحانی جا به جا کردم اما اینکه اکنون می بینید ضعیف و ناتوان شد، جسم و قدرت بدن من است و به همین علت است که در ادعیه آمده است خداوندا به اعضا و جوارح من قدرت بده تا بتوانیم زیارت بندگان خاصت را بنماییم و قدرت بده تا عبادتت را به جا بیاوریم / و قدیم ها دعا خواندن به سن و سال نبود / گاهی پیرمردی صد ساله ساعتها عبادت می کند، نماز شب می خواند، قرآن می خواند اما یک جوان حوصله ندارد یک صفحه قرآن بخواند و از آن مهمتر آن است که در دعای این روز از خداوند بخواهیم که خدایا شیرینی و حلاوت مناجات و دعا را از ما نگیر آنچنان که دعای کمیل خواندن، نماز شب خواندن و عبادت به ما بچسبد و حلاوت داشته باشد و می گویند، خداوند فرموده است اگر عالمی به علم خود عمل نکند / از او حلاوت عبادت را خواهم گرفت و او دیگر نخواهد توانست از شیرینی و حلاوت عبادت لذت ببرد که این بسیار بد و دردناک است زیرا عبادت شیرینی دارد که چشیدن مزه آن ما را به سوی ذکر و از ذکر به زهد و تقوی می رساند و از ریا دور می کند و بسیار پر فضیلت است که هر دعایی که می خوانیم معنی آن را هم بفهمیم.