وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ لِقائِل قالَ بِحَضْرَتِهِ: «اَسْتَغْفِرُ اللّهَ»:  ثَكِلَتْكَ اُمُّكَ!

كسى در محضرش گفت:

«اَسْتَغْفراللّه»

فرمود: مادر به عزايت بنشيند،

اَ تَدْرى مَا الاِْسْتِغْفارُ؟ اِنَّ الاْستِغْفارَ دَرَجَةُ الْعِلّيّينَ،

مى دانى استغفار چيست؟ استغفار مقام مردم بلندمرتبه است،

وَ هُوَ اسْمٌ واقِعٌ عَلى سِتَّةِ مَعان: اَوَّلُهَا النَّدَمُ عَلى ما مَضى.

و آن نامى است كه آن را شش معناست: اول پشيمانى از گناه انجام گرفته،

وَالثَّانِى الْعَزْمُ عَلى تَرْك الْعَوْدِ اِلَيْهِ اَبَداً. وَالثّالِثُ اَنْ تُوَدِّىَ

دوم تصميم بر ترك گناه در آينده، سوم پرداخت حقوق

اِلَى الْمَخْلُوقينَ حُقُوقَهُمْ حَتّى تَلْقَى اللّهَ اَمْلَسَ

مردم تا خدا را ملاقات كنى و حقى از مردم

لَيْسَ عَلَيْكَ تَبِعَةٌ. وَالرّابِعُ اَنْ تَعْمِدَ اِلى كُلِّ فَريضَة عَلَيْكَ

بر عهده ات نباشد. چهارم اراده بر اداى هر حق واجبى كه آن را

ضَيَّعْتَها فَتُؤَدِّىَ حَقَّها. وَالْخامِسُ اَنْ تَعْمِدَ اِلَى اللَّحْمِ

ضايع كرده اى و آن را بپردازى. پنجم همّت بر آب كردن گوشتى كه

الَّذى نَبَتَ عَلَى السُّحْتِ فَتُذيبَهُ بِالاَْحْزانِ حَتّى تُلْصِقَ

از حرام بر وجودت روييده با اندوه بر گذشته تا جايى كه

الْجِلْدَ بِالْعَظْمِ وَ يَنْشَاَ بَيْنَهُما لَحْمٌ جَديدٌ. وَالسّادِسُ اَنْ

پوست را به استخوان بچسبانى و بين آنها گوشت جديد رويد. ششم چشاندن

تُذيقَ الْجِسْمَ اَلَمَ الطّاعَةِ كَما اَذَقْتَهُ حَلاوَةَ الْمَعْصِيَةِ. فَعِنْدَ

رنج عبادت بر بدن چنانكه شيرينى گناه را بر آن چشاندى. آن گاه

ذلِكَ تَقُولُ: اَسْتَغْفِرُ اللّهَ.

مى گويى: اَسْتَغْفِرُ اللّهَ.