71

وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از نامه هاى آن حضرت است

اِلَى الْمُنْذِرِ بْنِ الْجارُودِ الْعَبْدِىِّ، وَ قَدْ كانَ اسْتَعْمَلَهُ عَلى

به منذر بن جارود عبدى كه او را در بعضى نواحى

بَعْضِ النَّواحى، فَخان الاَْمانَةَ فى بَعْضِ ما وَلاّهُ مِنْ اَعْمالِهِ

به كار گمارد و او در امانت كارگزاريش خيانت كرد

اَمّا بَعْدُ، فَاِنَّ صَلاحَ اَبيكَ غَرَّنى مِنْكَ، وَ ظَنَنْتُ اَنَّكَ تَتَّبِعُ هَدْيَهُ،

اما بعد، درستى پدرت مرا نسبت به تو خوشبين نمود، و فكر كردم

پيرو او هستى،

وَ تَسْلُكُ سَبيلَهُ، فَاِذا اَنْتَ فيما رُقِّىَ اِلَىَّ عَنْكَ لا تَدَعُ لِهَواكَ انْقِياداً،

و به روش او مى روى، ناگاه به من گزارش رسيد كه در تبعيت از هواى

نفس دست بردار نيستى،

وَ لاتُبْقى لاِخِرَتِكَ عَتاداً، تَعْمُرُ دُنْياكَ بِخَرابِ آخِرَتِكَ، وَ تَصِلُ

و ذخيره اى براى آخرتت باقى نمى گذارى، با ويران كردن آخرتت دنيايت

را آباد مى كنى، و به قيمت

عَشيرَتَكَ بِقَطيعَةِ دينِكَ. وَ لَئِنْ كانَ ما بَلَغَنى عَنْكَ حَقّاً لَجَمَلُ

جدا شدن از دينت به خويشانت مى پيوندى. اگر آنچه از تو به من

گزارش شده درست باشد شتر

اَهْلِكَ وَ شِسْعُ نَعْلِكَ خَيْرٌ مِنْكَ! وَ مَنْ كانَ بِصِفَتِكَ فَلَيْسَ بِاَهْلِ

خانواده ات و بند كفشت از تو بهتر است! كسى كه مانند تو باشد نه

اهليت دارد كه

اَنْ يُسَدَّ بِهِ ثَغْرٌ، اَوْ يُنْفَذَ بِهِ اَمْرٌ، اَوْ يُعْلى لَهُ قَدْرٌ،

مرزى به وسيله او بسته شود، و نه برنامه اى به توسط او اجرا گردد،

و يا مقامش را بالا برند،

اَوْ يُشْرَكَ فى اَمانَة، اَوْ يُؤْمَنَ عَلى خِيانَة. فَاَقْبِلْ اِلَىَّ حينَ يَصِلُ

يا در امانتى شريكش نمايند، يا از خيانت او در امان باشند. زمانى كه اين

نامه به دستت رسد

اِلَيْكَ كِتابى هذا اِنْ شاءَ اللّهُ.

به طـرف من حـركت كن ان شـاء اللّـه.

[ وَ الْمُنْذِرُ هذا هُوَ الَّذى قالَ فيهِ اَميرُالْمُؤْمِنينَ عَلَيْهِ السَّلامُ: «اِنَّهُ لَنَظّارٌ فى

اين منذر كسى است كه اميرالمؤمنين عليه السّلام درباره اش فرمود:ازخودبينى

وخودپسندى مرتب به اين طرف

عِطْفَيْـهِ ، مُخْتـالٌ فى بُرْدَيْـهِ ، تَفّـالٌ فى شِـراكَيْـهِ .»]

و آن طرفش نظر مى كند، در دوجامه خودمى خرامد، وپيوسته گرد

وغبار كفشهايش را پاك مى نمايد.»