وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  ما ظَفِرَ مَنْ ظَفِرَ الاِْثْمُ بِهِ، وَالْغالِبُ

و آن حضرت فرمود: آن كه گناه بر او پيروز شد به پيروزى نرسيد، و كسى كه با بدى غلبه

بِـالشَّـرِّ مَغْلُـوبٌ.

كند در حقيقت مغلوب است.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  الْعُمْرُ الَّذى اَعْذَرَ اللّهُ فيهِ اِلَى ابْنِ آدَمَ

و آن حضرت فرمود: عمرى كه خداوند فرزند آدم را در آن معذور داشته

سِتُّونَ سَنَةً.

شـصت سال است.

 وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ لَمّا بَلَغَهُ قَتْلُ مُحَمَّدِ بْنِ اَبى بَكْر رَضِىَ اللّهُ عَنْهُ:  اِنَّ

وقتى خبر شهادت محمّد بن ابوبكر به او رسيد، آن حضرت فرمود: اندوه ما

حُزْنَنا عَلَيْهِ عَلى قَدْرِ سُرُورِهِم بِهِ، اِلاّ اَنَّهُمْ نَقَصُوا بَغيضاً،

بر او به اندازه خوشحالى دشمنان به اوست، با اين تفاوت كه آنها دشمنى را از دست دادند،

وَ نَقَصْنا حَبيباً.

و مــا دوســتى را .

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  اِتَّقُوا مَعاصِىَ اللّهِ فِى الْخَلَواتِ،

و آن حضرت فرمود: از نافرمانى خدا در خلوتها پروا كنيد،

فَاِنَّ الشّاهِدَ هُوَ الْحاكِمُ.

كه بيننده همان حكم كننده است.

وَ قالَ عَلَيْه السَّلامُ وَ قَدْ مَرَّ بِقَتْلَى الْخَوارِج ِ يَوْمَ النَّهْرَوانِ:

و آن حضرت در روز نهروان بر كشته هاى خوارج گذشت و فرمود:

بُؤْساً لَكُمْ، لَقَدْ ضَرَّكُمْ مَنْ غَرَّكُمْ. ] فَقيلَ لَهُ: مَنْ غَرَّهُمْ

بدا به شما، آن كه فريبتان داد به شما ضرر زد. گفتند: چه كسى آنان را فريفت

يا اَميرَالْمُؤْمِنينَ؟ فَقالَ:[ الشَّيْطانُ الْمُضِلُّ، وَ الاَْنْفُسُ الاَْمّارَةُ

اى اميرالمؤمنين؟ فرمود: شيطان گمراه كننده، و نفس امّاره

بِالسُّوءِ غَرَّتْهُمْ بِالاَْمانِىِّ، وَ فَسَحَتْ لَهُمْ بِالْمَعاصى،

به سوء آنان را به آرزوها فريفت، ميدان معصيت را براى آنان گسترد،

وَ وَعَدَتْهُمُ الاِْظْهارَ، فَاقْتَحَمَتْ بِهِمُ النّارَ.

پيروزى را به آنان وعده داد، و به آتششان درانداخت.

وَ رُوِىَ اَنّهُ عَلَيْهِ السَّلامُ لَمّا وَرَدَ الْكُوفَةَ قادِماً مِنْ صِفّينَ مَرَّ بِالشَّباميّينَ،

روايت شده: آن حضرت زمانى كه از صفّين به كوفه آمد به شَباميان عبور كرد،

فَسَمِعَ بُكاءَ النِّساءِ عَلى قَتْلى صِفّينَ، وَ خَرَجَ اِلَيْهِ حَرْبُ بْنُ شُرَحْبيل

صداى گريه زنان را بر كشته هاى صفّين شنيد، حرب بن شُرَحبيل

الشَّبامِىُّ وَ كانَ مِنْ وُجُوهِ قَوْمِهِ، فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ لَهُ:

شَبامى كه از سران قبيله اش بود به جانب حضرت آمد، امام به او فرمود:

اَتَغْلِبُكُمْ نِساؤُكُمْ عَلى ما اَسْمَعُ؟! اَلاتَنْهَوْنَهُنَّ عَنْ هذَا الرَّنينِ؟!

زنانتان بر آنچه از آنان مى شنوم بر شما مسلّطند؟! چرا آنان را از ناله زدن منع نمى كنيد؟!

 وَ اَقْبَلَ حَرْبٌ يَمْشى مَعَهُ وَ هُوَ عَلَيْهِ السَّلامُ راكِبٌ، فَقالَ لَهُ: اِرْجِعْ،

حرب مى خواست پياده در ركاب حضرت حركت كند، به او فرمود: بازگرد،

فَـاِنَّ مَشْىَ مِثْلِكَ مَعَ مِثْلى فِتْنَةٌ لِلْوالى، وَ مَذَلَّةٌ لِلْمُؤْمِنِ.

كه پياده آمدن چون تويى با من موجب فتنه براى حكمران، و خوارى براى مؤمن است.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ لِعَبْدِ اللّهِ بْنِ الْعَبّاسِ وَ قَدْ اَشارَ عَلَيْهِ فى شَىْء

آن حضرت به عبداللّه بن عباس در باره نظرى از او كه

لَمْ يُوافِقْ رَأْيَهُ: [ لَكَ اَنْ تُشيرَ عَلَىَّ وَ اَرى،

موافق رأى امام نبود، فرمود: برتوست كه رأى خود را به من ارائه كنى

و من هم بينديشم،

فَـاِنْ عَصَيْتُـكَ فَاَطِعْنى.

زمانى كه نظرت را نپذيرفتم مرا اطاعت كن.
     

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ لِسائِل سَاَلَهُ عَنْ مُعْضِلَة:  سَلْ تَفَقُّهاً، وَ لاتَسْأَلْ

در پاسخ كسى كه مشكلى از او پرسيد، فرمود: براى فهميدن بپرس،

نه براى به سختى انداختن

تَعَنُّـتاً، فَاِنَّ الْجاهِلَ الْمُتَعَلِّمَ شَبيهٌ بِالْعالِمِ، وَ اِنَّ الْعالِمَ

طرف مقابل، چرا كه نادانِ يادگيرنده شبيه به عالم است، و عالم

الْمُتَعَسِّـفَ شَبيهٌ بِالْجـاهِلِ الْمُتَعَنِّـتِ.

بى انصاف شبيه به نادانى است كه براى زحمت ديگرى سؤال مى كند.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ لاِبْنِهِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَنَفِيَّةِ:  يا بُنَىَّ اِنّى اَخافُ

به فرزندش محمّد بن حنفيّه فرمود: پسرم! از

عَلَيْكَ الْفَقْرَ، فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ مِنْهُ، فَاِنَّ الْفَقْرَ مَنْقَصَةٌ

تهيدستى بر تو مى ترسم، از آن به خداوند پناه ببر، چرا كه تهيدستى دين را

لِلدّينِ، مَدْهَشَةٌ لِلْعَقْلِ، داعِيَةٌ لِلْمَقْتِ.

ناقص، و عقل را سرگردان مى كند، و پديدآورنده دشمنى است.

وَ قيلَ لَهُ: بِاَىِّ شَىْء غَلَبْتَ الاَْقْرانَ؟ فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: ما لَقيتُ اَحَداً

به آن حضرت گفته شد: چگونه بر هماوردانت غالب شدى؟ آن حضرت فرمود: احدى را نديدم

اِلاّ اَعانَنى عَلى نَفْسِهِ.

جز اينكه مرا بر عليه خود كمك كرد

يُومِئُ بِذلِكَ اِلى تَمَكُّنِ هَيْبَتِهِ فِى الْقُلُوبِ.

اشاره به جا گرفتن هيبت و عظمتش در دلها دارد.