وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  قَطَعَ الْعِلْمُ عُذْرَ الْمُتَعَلِّلينَ.

و آن حضرت فرمود: دانش راه عذر را بر بهانه جويان بسته است.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  جاهِلُكُمْ مُزْدادٌ، وَ عالِمُكُمْ مُسَوِّفٌ.

و آن حضرت فرمود: نادان شما آنچه را نبايد زياد مى كند، و

آگاه شما آنچه را بايد به تأخير مى اندازد

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ الْمَوْعِظَةِ حِجابٌ مِنَ الْغِرَّةِ.

و آن حضرت فرمود: بين شما و موعظه حجابى از غفلت است

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  لَيْسَتِ الرَّوِيَّةُ كَالْمُعايَنَةِ مَعَ الاَْبْصارِ،

و آن حضرت فرمود: انديشه مانند ديدن با چشم ها نيست،

فَقَدْ تَكْذِبُ الْعُيُونُ اَهْلَها، وَلايَغُشُّ الْعَقْلُ مَنِ اسْتَنْصَحَهُ.

كه گاهى چشم ها به صاحبانش دروغ مى گويند، ولى خرد به كسى كه از

او نصيحت خواهد خيانت نمى كند.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  مَنْ تَذَكَّرَ بُعْدَ السَّفَرِ اسْتَعَدَّ.

و آن حضرت فرمود: آن كه دورى سفر قيامت را به ياد آرد براى آن آماده شود.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  اِذا اَضَرَّتِ النَّوافِلُ بِالْفَرائِضِ فَارْفُضُوها.

و آن حضرت فرمود: زمانى كه مستحبّات به واجبات زيان بزند مستحبات را رها كنيد.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  قَليلٌ تَدُومُ عَلَيْهِ اَرْجى مِنْ كَثير

و آن حضرت فرمود: اندك كارى كه بر آن مداومت كنى اميدبخش تر است از كار زيادى

مَمْلُـول مِنْـهُ.

كه از آن خسته شوى.

 وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  لا وَالَّذى اَمْسَيْنا مِنْهُ فى غُبْرِ لَيْلَة دَهْماءَ،

و آن حضرت فرمود: نه، به خداوندى كه از سوى او شب كرديم در بقاياى شب تار،

تَكْشِرُ عَنْ يَوْم اَغَرَّ، ما كانَ كَذا وَ كَذا.

شبى كه لبخندش روز روشنى را مژده مى دهد، چنين و چنان نبوده.

 وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  اللّهُمَّ، اِنّى اَعُوذُ بِكَ مِنْ اَنْ تَحْسُنَ

و آن حضرت فرمود: خداوندا، به تو پناه مى برم از اينكه ظاهرم

فى لامِعَةِ الْعُيُونِ عَلانِيَتى، وَ تَقْبُحَ فيما اُبْطِنُ لَكَ

در ديده مردم نيكو جلوه كند، و درونم در آنچه از تو پنهان مى كنم

سَريرَتى، مُحافِظاً عَلى رِئاءِ النّاسِ مِنْ نَفْسى بِجَميع  ِ

زشت نمايد، خود را از همه آنچه بر من آگاهى

ما اَنْتَ مُطَّلِعٌ عَلَيْهِ مِنّى، فَاُبْدِىَ لِلنّاسِ حُسْنَ ظاهِرى،

در برابر ديد مردم حفظ كنم، پس ظاهر آراسته ام را براى مردم آشكار نموده

وَ اُفْضِىَ اِلَيْكَ بِسُوءِ عَمَلى، تَقَرُّباً اِلى عِبادِكَ، وَ تَباعُداً مِنْ

و زشتى كردارم را به سوى تو آورم، تا خود را به مردم نزديك، و از خشنودى تو

مَرْضاتِكَ.

دور ســازم .

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  اِنَّ الطَّمَعَ مُورِدٌ غَيْرُ مُصْدِر،

و آن حضرت فرمود: طمع واردكننداى به هلاكت است كه بازنمى گرداند،

وَ ضامِنٌ غَيْرُ وَفِىٍّ. وَ رُبَّما شَرِقَ شارِبُ الْماءِ قَبْلَ رِيِّهِ.

و ضامنى است كه وفا نمى كند. بسا نوشنده آب كه پيش از سيراب شدن گلوگيرش گردد.

وَ كُلَّما عَظُمَ قَدْرُ الشَّىْءِ الْمُتَنافَسِ فيهِ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ

به هراندازه ارزش چيزى كه براى به دست آوردنش رغبت مى كنندبزرگ باشدمصيبت از

لِفَقْدِهِ. وَ الاَْمانِىُّ تُعْمى اَعْيُنَ الْبَصائِرِ، وَالْحَظُّ يَأْتى

دست رفتنش بزرگ است. آرزوها ديده بصيرت را كور مى كند، و نصيب به جانب كسى مى آيد

مَـنْ لايَـأْتـيـهِ.

كه به سوى نصيب نمى رود.