وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: كَفاكَ مِنْ عَقْلِكَ ما اَوْضَحَ لَكَ

و آن حضرت فرمود: از عقلت آن اندازه تو را بس كه

راههاىسُبُلَ غَيِّكَ مِنْ رُشْدِكَ.

گمراهيت را از رستگاريت بر تو ظاهر كند.

وَ رُوِىَ اَنَّهُ عَلَيْهِ السَّلامُ كانَ جالِساً فى اَصْحابِهِ فَمَرَّتْ بِهِمُ امْرَاَةٌ جَميلَةٌ،

نقل شده كه آن حضرت در ميان يارانش نشسته بود، زنى زيبا بر آنان عبور كرد،

فَرَمَقَهَا الْقَوْمُ بِاَبْصارِهِمْ. فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: [ اِنَّ اَبْصارَ هذِهِ

آنان ديده بر او دوختند، آن حضرت عليه السّلام فرمود: ديده اينان

الْفُحُولِ طَوامِحُ، وَ اِنَّ ذلِكَ سَبَبُ هِبابِها، فَاِذا نَظَرَ اَحَدُكُمْ

به شهوت نگران، و اين نظراندازى موجب هيجان است، هرگاه يكى از شما

اِلَى امْرَاَة تُعْجِبُهُ فَلْيُلامِسْ اَهْلَهُ، فَاِنَّما هِىَ امْرَاَةُ كَامْرَاَة

به زنى كه او را خوش آيد نظر كند بايد با همسر خود درآميزد، كه اين

زنى است همانند آن.

] فَقالَ رَجُلٌ مِنَ الْخَوارِج ِ: قاتَلَهُ اللّهُ كافِراً ما اَفْقَهَهُ! فَوَثَبَ الْقَوْمُ

مردى از خوارج گفت: خدا اين كافر را نابود كند، چقدر داناست! مردم برجستند

لِيَقْتُلُوهُ، فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: [ رُوَيْداً، اِنَّما هُوَ سَبٌّ بِسَبٍّ،

تا او را نابود كنند، فرمود: او را واگذاريد، پاسخ ناسزاگويى ناسزاست،

اَوْ عَفْوٌ عَنْ ذَنْب.

يـا گـذشـت از گنــاه .

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:

مِسْكينٌ ابْنُ آدَمَ، مَكْتُومُ الاَْجَلِ،

و آن حضرت فرمود: بيچاره فرزند آدم، مرگش پنهان،

مَكْنُونُ الْعِلَلِ، مَحْفُوظُ الْعَمَلِ، تُؤْلِمُهُ الْبَقَّةُ، وَ تَقْتُلُهُ

بيماريهايش پوشيده، و كردارش نزد خدا محفوظ است،

پشه اى او را مى آزارد، جرعه اى

الشَّـرْقَةُ، وَ تُنْتِـنُهُ الْعَرْقَـةُ.

گلوگير او را از پا مى اندازد، و عرق او را بدبو مى سازد.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  الْحِلْمُ عَشيرَةٌ.

و آن حضرت فرمود: بردبارى براى انسان چون قبيله است.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ لِقائِل قالَ بِحَضْرَتِهِ: «اَسْتَغْفِرُ اللّهَ»:  ثَكِلَتْكَ اُمُّكَ!

كسى در محضرش گفت:

«اَسْتَغْفراللّه»

فرمود: مادر به عزايت بنشيند،

اَ تَدْرى مَا الاِْسْتِغْفارُ؟ اِنَّ الاْستِغْفارَ دَرَجَةُ الْعِلّيّينَ،

مى دانى استغفار چيست؟ استغفار مقام مردم بلندمرتبه است،

ادامه »

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ لاِبْنِهِ الْحَسَنِ عَلَيْهِ السَّلامُ:  يا بُنَىَّ، لاتُخَلِّفَنَّ

به فرزندش حسن عليه السّلام فرمود: پسرم! چزى از دنيا را

وَراءَكَ شَيْئاً مِنَ الدُّنْيا، فَاِنَّكَ تُخَلِّفُهُ لاَِحَدِ رَجُلَيْنِ:

براى بعد از خود مگذار، زيرا براى يكى از دو نفر خواهى گذاشت:

اِمّا رَجُلٌ عَمِلَ فيهِ بِطاعَةِ اللّهِ فَسَعِدَ بِما

يا كسى كه مال را در طاعت خدا به مصرف خواهد رساند، پس او

سعادتمند مى شود به چيزى كه تو

ادامه »

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ فى صِفَةِ الدُّنْيا:  الدُّنْيا تَغُرُّ وَ تَضُّرُّ وَ تَمُرُّ.

و آن حضرت در وصف دنيا فرمود: دنيا مى فريبد و زيان مى زند و مى گذرد.

اِنَّ اللّهَ تَعالى لَمْ يَرْضَها ثَواباً لاَِوْلِيائِهِ، وَلا عِقاباً لاَِعْدائِهِ.

خداوند دنيا را به عنوان پاداش براى اوليائش، و كيفر براى دشمنانش نپسنديد.

وَ اِنَّ اَهْلَ الدُّنْيا كَرَكْب بَيْنا هُمْ حَلُّوا اِذْ صاحَ بِهِمْ سائِقُهُمْ

اهل دنيا چون كاروانند كه در اثناى فرودآمدن، كاروانسالارشان فرياد برمى دارد

فَارْتَحَلُوا.

كه كـوچ كننـد.

  وَ فى خَبَر آخَرَ اَنَّهُ عَلَيْهِ السَّلامُ قالَ لِلاَْشْعَثِ بْنِ قَيْس مُعَزِّياً

در روايت ديگرى است كه به اشعث بن قيس در تسليت

عَنِ ابْن لَهُ:  اِنْ صَبَرْتَ صَبْرَ الاَْكارِمِ، وَ اِلاّ

فرزندش فرمود: اگر به مانند شكيبايى بزرگواران شكيبايى نمودى چه خوب، وگرنه

سَـلَوْتَ سُـلُوَّ الْبَهائِـمِ.

چون فراموشى چهارپايان فراموش خواهى كرد.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  مَنْ صَبَرَ صَبْرَ الاَْحْرارِ، وَ اِلاّ

و آن حضرت فرمود: شكيبا آن است كه چون آزادمردان شكيبايى ورزد،

ورنه همچون

سَـلا سُـلُوَّ الاَْغْمـارِ.

تسلّىِ نادانانِ بى تجربه تسلّى يابد.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: كَفاكَ اَدَباً لِنَفْسِكَ اجْتِنابُ ما تَكْرَهُهُ

و آن حضرت فرمود: در آراستگى ات همين بس كه از آنچه براى ديگران نمى پسندى

مِنْ غَيْرِكَ.

اجتنـاب كنـى .