وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  التَّوَدُّدُ نِصْفُ الْعَقْلِ.

و آن حضرت فرمود: دوستى كردن نيمى از عقل است.

 وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  قِلَّةُ الْعِيالِ اَحَدُ الْيَسارَيْنِ.

و آن حضرت فرمود: كمى نانخور يكى از دو آسايش است.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  ما عالَ امْرُؤٌ اقْتَصَدَ.

و آن حضرت فرمود: آن كه ميانه روى پيشه كرد تنگدست نشد.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  تَنْزِلُ الْمَعُونَةُ عَلى قَدْرِ الْمَؤُونَةِ.

و آن حضرت فرمود: رزق و روزى به اندازه نياز و خرج نازل مى شود.

 وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  اِسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَةِ.

و آن حضرت فرمود: فرود آمدن روزى را با صدقه بخواهيد.

 وَ قالَ عَلَيْهِ اَلسَّلامُ:  الصَّلاةُ قُرْبانُ كُلِّ تَقِىٍّ، وَالْحَجُّ جِهادُ

و آن حضرت فرمود: نماز وسيله قرب به خدا، و حج جهاد

كُلِّ ضَعيف. وَ لِكُلِّ شَىْء زَكاةٌ، وَ زَكاةُ الْبَدَنِ الصِّيامُ،

هر ناتوان است. براى هر چيزى زكاتى است، و زكات بدن روزه است،

وَ جِهادُ الْمَرْاَةِ حُسْنُ التَّبَعُّلِ.

و جهاد زن شـوهردارى نيكوسـت.

 وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  مَنْ اُعْطِىَ اَرْبَعاً لَمْ يُحْرَمْ اَرْبَعاً: مَنْ

و آن حضرت فرمود: هر كه را چهار چيز بخشند از چهار چيز محروم ننمايند: آن را

اُعْطِىَ الدُّعاءَ لَمْ يُحْرَمِ الاِْجابَةَ، وَ مَنْ اُعْطِىَ التَّوْبَةَ

كه دعا بخشند از اجابت، و هر كه را توبه بخشند

لَمْ يُحْرَمِ الْقَبُولَ، وَ مَنْ اُعْطِىَ الاْسْتِغْفارَ لَمْ يُحْرَمِ الْمَغْفِرَةَ،

از قبول، و هر كه را استغفار بخشند از آمرزش،

ادامه »

منکرات جامعه

منکراتی که در سطح جامعه وجود دارد و میشود از آنها نهی کرد و باید نهی کرد،

از جمله اینهاست: اتلاف منابع عمومی، اتلاف منابع حیاتی، اتلاف برق، اتلاف وسایل سوخت، اتلاف مواد غذایی، اسراف در آب و اسراف در نان.

ما این همه ضایعات نان داریم؛ اصلًا این یک منکر است؛ یک منکر دینی است؛ یک منکر اقتصادي و اجتماعی است؛ نهی از این منکر هم لازم است.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  لايَكُونُ الصَّديقُ صَديقاً حَتّى

و آن حضرت فرمود: دوست دوست نيست مگر اينكه برادر دينى

يَحْفَظَ اَخاهُ فى ثَلاث: فى نَكْبَتِهِ، وَ غَيْبَتِهِ، وَ وَفاتِهِ.

خود را در سه موضع بپايد: در رنج و بلا، و پشت سر، و هنگامى كه از دنيا برود.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  الدُّنْيا دارُ مَمَرٍّ لا دارُ مَقَرٍّ، وَ النّاسُ فيها

و آن حضرت فرمود: دنيا خانه گذر است نه جاى ماندن، و مردم در آن

رَجُلانِ: رَجُلٌ باعَ نَفْسَهُ فَاَوْبَقَها، وَ رَجُلٌ ابْتاعَ نَفْسَهُ

دو كس اند: مردى كه وجودش را به گناه فروخت و خود را تباه كرد و مردى كه خود را

فَـاَعْـتَـقَـها .

به طاعت خريد و آزاد نمود.