? ۱۵ اردیبهشت، سالروز وفات حضرت خدیجه(سلام‌الله‌علیها)

اى بهترین یاور.گرامى،همسر عشق
هستى خود دادى به راهِ رهبر عشق
اى گرمى كاشانه ی احمد خدیجه
اى سفره دار خانه ی احمد خدیجه

دهم رمضان وفات حضرت خدیجه(س)تسلیت باد

انقلاب فاطمی
پست ویژه ایام یوم الله ۲۲ بهمن و
پیروزی انقلاب اسلامی
بامداحی: حاج مهدی رسولی

 این مسیره عشقه این مسیر نوره

این مسیر ما تا صبح ظهوره

نه چهل ساله هزار و چهارصد و چهل ساله

که خدا به انقلاب فاطمی می باله

در خون نشست آری از پا نشست هرگز

پهلو شکست آری حرفش شکست هرگز

لبیک یا زهرا لبیک یا زهرا

از مزار خاکی اش هم

می توان فهمید که

هر کسی شد فاطمــه

سهمی ز غربت داشته

سالروز رحلت جانسوز مادر حضرت سقا علیهما السلام تسلیت باد

مقبره حضرت ابوطالب(ع) واقع در مکه قبل از تخریب توسط وهابیت：

سوال：چراحضرت ابوطالب(ع) ایمان خود را ابراز نمی‌کرد؟
پاسخ：
جناب ابوطالب در مکه نفوذ زیادی داشت.
او به امر پیامبر اکرم(ص) ایمان خودش را آشکار نمی‌کرد.
این‌که می‌گویند ابوطالب مشرک از دنیا رفت، سخن باطلی است.
ابوطالب اصلا مشرک نبوده است که با شرک از دنیا برود.
اگر اختلاف‌نظری هم هست، در این مورد است که آیا ابوطالب، نبوت پیامبر اکرم(ص) را قبول کرد یا خیر؟
اما این‌که ابوطالب و پدرانش بت‌پرست نبوده‌اند، امر مسلّمی است. آن‌ها پیرو دین جدشان، اسماعیل(ع) بودند.
?اما علت این‌که ابوطالب ایمانش به پیامبر(ص) را علنی نکرد، این بود که در آن موقع، پیامبر اسلام(ص) نیرویی غیر از قبیله خود، بنی‌هاشم نداشت و رئیس آن قبیله هم ابوطالب بود؛ حال اگر او ایمان خود را علنی می‌کرد، از ریاست برکنار می‌شد و این مسؤولیت به دست ابولهب می‌افتاد، و در این صورت، توسط خود بنی‌هاشم، پیامبر(ص) را می‌کشتند.
ابوطالب با عدم ابراز ایمانش توانست مدافع سرسخت پیامبر اسلام(ص) باشد.
?نمونه‌ای از حمایت‌های او از ساحت پیامبر بزرگوار را نقل می‌کنیم :
در آن زمان در خانه خدا،هم بت‌پرستان قربانی می‌کردند و هم مسلمانان. گوشت‌های قربانی را می‌بردند، اما شکمبه‌های آن را باقی می‌گذاشتند.
روزی پیامبر اکرم(ص) در خانه خدا مشغول نماز بود و ابوجهل هم به همراه عده‌ای آن‌جا نشسته بود.
ابوجهل به شکمبه گوسفندی اشاره کرد و گفت: هر کس آن را روی سر حضرت محمد(ص) خالی کند، من به او مالی خواهم بخشید.
فردی قبول کرد که این اقدام را انجام دهد. در این موقع، جناب ابوطالب سر رسید و صحنه را دید.
شمشیرش را درآورده و آن‌ها را تهدید کرد که کسی حق ندارد از این‌جا برود. سپس به شخصی که شکمبه به روی پیامبر(ص) ریخته بود، گفت :
آن شکمبه را بیاور و به سِبیل تمام این‌ها بمال!
کسی از جایش تکان نخورد و او هم این کار را انجام داد.
سپس ابوطالب گفت :
از این به بعد، اگر بخواهید عملی را علیه محمد انجام دهید، با شمشیر من و بنی‌هاشم روبه‌رو خواهد شد.
بنابراین تا موقعی که ابوطالب زنده بود، مشرکان نمی‌توانستند اقدامی علیه پیامبر(ص) انجام دهند.
این‌که شنیدیم پیامبر(ص) در مکه مورد اذیت و آزار قرار می‌گرفت، مربوط به بعد از وفات جناب ابوطالب است.
منبع：
برگرفته از دروس تاریخ تطبیقی استاد مهدی طائب

شهادت امام حسن عسكري عليه السلام تسليت باد.

#ميثم_مطيعي

روزهاي جنگ را خوب به خاطر داريم. با كودكي مان درك مي كرديم . داغ مادراني را كه فرزند از دست داده بودند. حجله هاي قرمز سر هر كوچه اي خبر از اين مي داد كه اين كوچه عزيزي را از دست داده. آن روزها حتي دل كودكان هم غصه دار بود ولي در عين تمام اين غصه ها غرور سرتاسر وجودشان را فرا مي گرفت كه چه غيور مرداني هواي ما را دارند مردان زلالي كه بي شيله پيله بودند و از قيام عاشورا پيامي جز ايثار و مقاومت را نياموختند. آموختند زير بار ظلم نروند و از ولي فقيه زمانشان آموخته بودند نان و پنير خود را خوردن بهتر از رفتن زير يغماي آمريكاست به سادگي حاضر نبودند دست از دفاع بردارند و خانه و ديارشان را به دست بيگانه بسپارند. (اي شهيد اي آن كه بركرانه ازلي و ابدي وجود برنشسته اي دستي برآر و ما قبرستان نشينان عادت سخيف را نيز از ااين منجلاب بيرون كش . شهيد آويني )

نوزدهم محرم سال ۶۱ هجری، هنگامی که نامه ابن زیاد ملعون به یزید بن معاویه رسید، بی‌درنگ درجواب نوشت: سرحسین(ع) و اصحاب او را همراه با اموال و خانوده‌اش به سوی من بفرست.

محفر بن ثعلبه عائذی را طلب کرد و سرها را به همراه اسراء و زنان تحویل او داده و محفر نیز آن عزیزان را همانند اسیران کفار! در منظرعموم به شام برد.(لهوف،سید بن طاووس،ص۱۴۹)

حرکت دادن زنان هاشمی به سوی شام!

نکته قابل تأمل این است که زن‌های غیرهاشمی که درکربلا اسیر شده بودند در شهر کوفه با شفاعت اقوام و قبیله‌هایشان نزد ابن زیاد از قید اسیری خلاص شدند و فقط زن‌های هاشمیان برای اسارت به شام برده شدند!(ابصار العین فی انصار الحسینفص۱۳۳)

کاروان اسیران کربلا را پس از انتقال به کوفه، اندکى نگاه داشتند و سپس به سوى دمشق (پایتخت حکومت اُمویان) فرستادند. مسیر حرکت این کاروان، در کتب تاریخ و سیره، معیّن نشده است، از این رو، پیموده شدن هر کدام از مسیرهاى میان کوفه و دمشقِ آن روزگار، محتمل است.

برخى خواسته‌اند با ارائه شواهدى، حرکت آنان را از یکى از این چند راه، قطعى نشان دهند؛ ولى مجموع قرائن، ما را به اطمینان کافى نمى‌رساند.(نفس المهموم،شیخ عباس قمی)

مسیر حرکت کاروان اسیران کربلا از کوفه به شام

راه نخست، راه بادیه
کوفه، در عرض جغرافیایىِ حدود ۳۲ درجه و دمشق، در عرض جغرافیایىِ حدود ۳۳ واقع است. این بدان معناست که مسیر طبیعى میان این دو شهرتقریبا بر روى یک مدار قرار دارد و نیازى به بالا رفتن و پایین آمدن بر روى زمین جز در حدّ کسرى از یک درجه نیست. بر روى این مدار، راهى واقع بوده که به «راه بادیه» مشهور بوده است.

این مسیر، کوتاه‌ترین راه بین این دو شهر است و حدود ۹۲۳ کیلومتر مسافت داشته است؛ مشکل اصلى این راه کوتاه، گذشتن آن از صحراى بزرگ میان عراق و شام است که از روزگاران کهن به «بادیة الشام» مشهور بوده است. این مسیر براى افرادى قابل استفاده بوده که امکانات کافى، به‌ویژه آب براى پیمودن مسافت‌هاى طولانى میان منزل‌هاى دور از همِ صحرا را داشته‌اند، هر چند، گاهى شتاب مسافر، او را وادار به پیمودن این مسیر مى‌کرده است.

گفتنى است در صحراها، شهرهاى بزرگ، وجود ندارند؛ امّا این به معناى نبودن راه یا چند آبادى کوچک نیست.

ادامه »

#گریه_و_شهادت…

?آیت الله بهجت (ره) : گریه کردن بر حضرت سید الشهداء از مراتب شهادت محسوب می شود …
?به سیدالشهدا که روز عاشورا، گریه می‌کردند، عرض کردند: یابن رسول الله! چرا گریه می‌کنید؟ فرمودند: به خاطر این جمعیّت. گفتند: کدام جمعیّت؟ فرمود: لشکر دشمن. گفتند: چرا برای این‌ها گریه می‌کنید؟ فرمودند: آخر این‌ها مرتکب کاری می‌شوند که مستحقّ جهنّم می‌شوند، ناراحتم.
? برای دشمن گریه می‌کند آقا سید الشهداء. آن وقت فکر می‌کنید که دوستانش را رها می‌کند و تنها می‌گذارد؟ معادلاتمان را درست کنیم.
?خدا رحمت كند مرحوم‏ آیت الله كشميري مي‏ فرمودند: چشم بصيرت انسان بر اثر چند عمل باز مي ‏شود.
يكي از آن ها گريه بر حضرت ‏سيدالشهداء عليه السلام است.
?انسان اشك زياد براي حضرت سيدالشهداء علیه السلام بريزد چشم ‏باطنش را باز مي‏ كند و قواي بصيرتي باز مي‏ شود و حقائق ملك و ملكوت را مي‏ تواند ببيند و درك كند.
اين گریه خيلي زود چشم را رقيق مي ‏كند. گريه زياد كلا خوب است چه از خوف خدا باشد يا موارد اين طوري مخصوصاً بر حضرت سيدالشهداءعليه السلام.
?آیت الله کشمیری می فرمودند من با مرحوم حاج هادي ابهري بودم خيلي ديدش وسيع بود و بصيرت زيادي داشت و خيلي از امور دور را با قوه ‏بصيرتي درك مي ‏كرد. اين عنايتي كه به او شده بود مربوط بود به گريه‏ هاي زيادي كه بر حضرت سيدالشهداء عليه السلام مي ‏كرد.
?یک یا حسین، برای انسان ثبت می‌شود؛ برای خودش ثبت می‌شود، برای نسلش ثبت می‌شود. گاهی معادله و محاسبۀ ما نسبت به خودمان ابتدایی و غلط است و توجّهی به احسان و فضل الهی نداریم و اِلّا این‌ها همه‌اش صدق است. گاهی طول مسیر را نمی‌شناسیم، گاهی تضلع وجودی و حرکتی‌مان به سمت آسمان را خبر نداریم و اِلّا یک حرکت، یک یا حسین، یک لباس سیاه، یک جلسه، یک توجه، یک حرکت کوچک، مخفی از دید و توجّه و عنایت آقا سیّد الشهداء نیست.

ادامه »

مداحی حاج میثم مطیعی در شب تاسوعای 1398 در محضر رهبر انقلاب در حسینیه امام خمینی(ره)

ادامه »